فهرستی از عمیق‌ترین و بدترین اشتباهات دنیای نویسندگی

سلام وقت بخیر. ممنون از مطالبی که منتشر می‌کنید و از طریق مطالب شما وبلاگم رو راه اندازی کردم و در حال نوشتن هستم. واقعا خوشحال میشم به وبلاگم سر بزنید. باعث افتخاره

سلام اقای کلانتری
من محمد علی کرمی هستم و ۱۰ سال دارم.
عاشق نوشتن هستم و حاضرم هر روز بنویسم و کلاسی نرفتم.
در یک روز استعدادم کشف شد.
اینم ادرس وبلاگ برای داستانم بخونید و لذت ببرید.
ادرس وبلاگ:http://mohamadwriter.blogfa.com/

سلام. من ۱۳ سال دارم و به نوشتن علاقه ی زیادی دارم و زمانی که تصمیم گرفتم روی نوشتن تمرکز بیشتری بگذارم ، جست و جو کردم و به سایت شما رسیدم و مقاله ای که در مورد تمرین نوشتن در ۱۰ هفته بود را خواندم. علاوه بر تمرین بر روی نوشتن میخواستم کتاب هایی که می توانند به من کمک کنند تا بتوانم روان تر بنویسم ، هم بخوانم و دوست داشتم نظر شما را در مورد کتاب های مناسب و هم‌زمان جالب و ارزشمند را بدانم ممنون می شوم اگر در این زمینه به من کمک کنید

[…] نوشتن دستورالعمل‌های لیستی دربارۀ بخش‌های مختلف حوزۀ تخصصی‌مان. (+) […]

سلام.
من میخوام نویسندگیمو بصورت حرفه ای شروع کنم. خیلی وقته بصورت غیرحرفه ای می نویسم. داستان تخیلی مینویسم و داستان هام مخاطبانی رو هم شامل میشه.
سعی میکنم روون و در عین حال جذاب بنویسم. با اینکه توی توصیف کمی مشکل دارم اما سعی میکنم توصیف کردن رو تمرین کنم.
خیلی مطالعه دارم و گاه و بیگاه به نوشته های خیلی ضعیفی برمیخورم اما چیزی که بیشتر از همه ازش متنفرم این موضوع که نمی تونم نوشته های خودمو بخونم.
دوست دارم نوشته های خودم رو نقد کنم چون با اینکه به نظر مخاطبام احترام میزارم اما نمی تونم مهارتم رو بسنجم و این کلافه م میکنه.
گاهی اوقات دچار کمبود اعتماد به نفس میشم و برای مدت هر چند کوتاهی نمی تونم سر نوشتن تمرکز کنم…
واقعا نمیدونم چکار باید بکنم.
اینطور نیست که نتونم یه نوشته ی خوب رو تشخیص بدم اتفاقا خیلی در زمینه ی داستان های تخیلی مطالعه دارم…
اما خب این کمبود اعتماد به نفس داره عذابم میده.

عرض سلام و درود خدمت شما
استاد،بنده به تازگی با شما و وبسایتهاتون آشنا شدم…
چندتا از مقاله هاتون رو مطالعه کردم…
در رابطه با شناسایی و دسته بندی استعداد:
استعداد و علاقه ی من به طور کلی تابه حال بیشتر در متون ادبی و یا نویسندگی غیر داستانی بوده؛
البته که ایده ها و داستان هام هم، مورد تحسین معلمان و اطرافیان بوده و هست ،و بیشتر به نویسندگی داستانی تمایل دارم…
متاسفانه تاکنون کلاس نویسندگی در رده ی حرفه ای و هماهنگ با منِ دوازده ساله ،و در کاشان،
نبوده…
با مطالعه ی مقاله های شما،انگیزه ام برای نوشتن تشدید شد…
و برای نوشتن مصمم تر شدم…
ایده های زیادی برای نوشتن دارم اما…سوالات و مسائلی هست که سد راهم میشه…
بزرگترین مشکلم، چگونگی برقراری ارتباط با شخص مقابل در تفسیر داستان،به شکل نوشتاریه…
یعنی نمیدونم چطور و با چه لحنی باید داستان رو روایت کنم…
آیا کتاب باید مثل«قهوه ی سرد آقای نویسنده»از ابتدا کاملا ساده و گفتاری باشه که به راحتی با شخص مقابل ارتباط برقرار کنه؟
یا شبیه کتب قدیمی تری مثل «باردیگر شهری که دوست میداشتم»از ابتدا تا انتها به شکل ادبی باشه؟
ویا چون کتاب«قاب خاطرات»،که ابتدا به شکل ادبی و کم کم از اواسط تا اواخرکتاب ساده تر،صمیمی تر و گفتاری تر شد،باشه؟

داستانی که قصد نوشتنش رو دارم، ماجرای زندگی شخصیتی جوان و بی تجربه‌ست که در فراز و فرودهای زندگیش،سختی های زیادی رو متحمل میشه؛
احساسات مختلفی رو تجربه میکنه،
ودر نتیجه،رفتارهای عجیبی از خودش نشون میده…
از نظر من،بیان احساسات و عواطف کاراکتر،با متن و لحنی ادبی،میتونه بازخورد بهتری داشته باشه؛
اما بیان و توضیح اتفاقات و رخدادها،به شکل ادبی،کمی سخته و نمیتونه به راحتی با خواننده ارتباط برقرار کنه،درنتیجه خواننده رو خسته میکنه…

خواهشمندم من رو راهنمایی کنید…
با تشکر هلیاعادلی‌فر

[…] نوشتن دستورالعمل‌های لیستی دربارۀ بخش‌های مختلف حوزۀ تخصصی‌مان (+) […]

سلام ممنون از شما
یک اشتباه بزرگ دیگر در نویسندگی این است که ابتدا با هدف خاصی شروع به نوشتن می کنیم و در ادامه آن قدر درگیر حواشی و موضوعات فرعی می شویم که یادمان می رود اصل مطلب چیست و قرار است به کجا برسیم. شاید این اشتباه محصول بی هدفی در نوشتن است

[…] فهرستی از عمیق‌ترین و بدترین اشتباهات دنیای نویسندگی […]

«اشتباهات برای یک نوسنده تازه کار »

به تعویع انداختن نوشتن،و هر لحظه منتظر فرصت مناسب بودن

ساده و بی اهمیت پنداشتن برون ریزی و نوشتن از روزمرگی

کمال گرایی سم و سد دفاعی برای حرکت است.

نوشتن یک متن با کیفیت و بدونه اشتباه و اشکال در ابتدای مسیر نویسنده شدن،امکان پذیر نیست.

[…] فهرستی از عمیق‌ترین و بدترین اشتباهات دنیای نویسندگی […]

[…] فهرستی از عمیق‌ترین و بدترین اشتباهات دنیای نویسندگی […]

[…] فهرستی از عمیق‌ترین و بدترین اشتباهات دنیای نویسندگی […]

نویسنده باید یک معنا اندیش، واقعی باشد و شخصیتی خود ساخته داشته باشد،تا نوشته هایش بوی اصالت و زندگی بدهد و برای شهرت و فخر فروشی قلم به دست نگیرد.

چرا وبلاگ نویسی اعتیاد آور نیست ؟به نظرم اعتیاد تو وبلاگ برعکس همه چیز میتونست مفید و خوب باشه، کافیه یه روز بری اینستاگرام تو روز بعد اگه هم نخواهی بری نمیتونی چون نخواسته جذبش شدی. اما چرا وبلاگ اینطور نیست؟

سلام
منتظر ایده ماندن برای شروع نوشتن.

خساست در نوشتن. ناقص نوشتن. توضیح / شرح ندادن درباره موضوع متن به میزان لازم …

مورد هشتمی مهم ترین اصل هست برای نوشتن که با رعایت نکردنش میشه یک اشتباه در نویسندگی
که خب این مورد شدید در من هست اونم خوب میدونم دلیلش از تنبلی که دارم نشات میگیره
توی دفترروزانه ام بارها نوشتن باید جدی هرروز بنویسم حتی کم اما بازم فاصله افتاده و حتی شده سه روز پشت سر هم هیچی ننوشته باشم 🙁

با سلام
و با تشکر از استاد شاهین عزیز
۱ – تکراری دیدن دنیای اطراف : مدتی قبل با واژه “دریچه” روی تلویزیون های تبلیغاتی مترو آشنا شدم . واژه دریچه توجه ام را جلب کرد . با خودم قرار گذاشتم هر روز از یک دریچه جدید به اطرافم نگاه کنم و بنویسم . گاهی از دریچه دید آدم های دیگر . این راهی است که دنیا را از تکراری بودن در می آورد .
۲ – ننوشتن در مورد کلمات . بعد از سالها استفاده از کلمات در مدرسه ، دانشگاه و محل کار ممکن است آنها به نظرمان کهنه و فرسوده بیایند . من با خودم قرار گذاشتم در باره هر کلمه هزار کلمه بنویسم تا با آنها آشناتر ، دوست تر و مانوس بشوم شوم . باید با کلمات رفیق شد . دوستشان داشت . حس شان کرد .
۳- دوری از کتاب های لغت . برای شناخت بیشتر خانواده محترم لغات بهتر است چند جلد واژه نامه جدید هم بخریم و از مدخل های جدید به جهان واژه ها وارد شویم . تماشای دنیای بزرگ واژه ها از دریچه های جدید می تواند لذت بخش تر باشد .

ترس از شروع و اینکه بترسیم که ناقص باشیم

این ها اشتباهاتی است که تصمیم دارم به خودم مدام گوشزدبکنم.مخصوصا اشتباهاتی که درمورد ذهنی نویسی ممکن است مرتکب شوم.البته فهرست اشتباهات نویسندگی حداقل برای من خیلی بیبش تر ازاین حرف هاست.
)توقف کردن نوشتن و ذهنی نویسی به دلیل حجم زیاد مضخرفات تولید شده
۲)دنباله افکار پریشان و مشوش را هنگام ذهنی نویسی ها نگرفتن
۳)دست کم گرفتن مسایل و دغدغه های پیش پا افتاده هنگام ذهنی نویسی
۴)تقلید کرد در نثر و ننوشتن به زبان خود(به همان زبانی که صحبت میکنیم)
۵)جدی نگرفتن و تحقیر کردن ذهنی نویسی به عنوان پایه ای ترین نوع نوشتن
۶)ایجاد نکردن بستری برای انتشار افکار ونوشته هایمان
۷)سخت گیری بیش از اندازه در پیروی از قوانین
۸)بازنویسی و سانسور خود درحین نوشتن
۹)نوشته های متوسط را بازنویسی نکردن تا به یک نوشته خوب یا حتی عالی تبدیل شود
۱۰)نوشتن را بیش از اندازه ساده یا سخت گرفتن
و…….

سلام جناب کلانتری
در مورد چهارم ذکر کرده اید «ترس از انتشار نوشته‌ها با هویت رسمی». لطفا درباره دلایل اینکه این مسئله می تواند یکی از اشتباهات نویسندگی باشد توضیح فرمایید.
سوال شفافم این است که اگر فردی بخواهد از ابتدا با نامی مستعار در فضای نوشتاری حضور یابد، چه مانع یا موانعی می تواند داشته باشد.

سلام. من تازه شروع به نوشتن کردم و میتونم بگم که شیرینی نویسندگی رو از همین الان حس میکنم. فکر میکنم اشتباهی که همه اغلب تکرارش میکنند اینه که بار اول که مینویسند و متوجه میشن که کلی اشتباه دارن از نوشتن ناامید میشن و دیگه برای نوشتن مجدد تلاشی نمیکنند یا به قولی اعصابشون نمیکشه. اما من معتقدم هیچ موفقیتی بدون تلاش به دست نخواهد آمد. و اگر شمایی که این متن رو میخونی یکی از کسانی هستی که گفتم ازت میخوام که باز هم تلاش کنی. تلاش مجدد همیشه جایزه داره.
مریم اسلام مدد

بزرگ ترین اشتباه در نویسندگی
اول جاه طلبی
دوم انتقاد ناپذیری
سوم همون قدر که دست دست کردن و ترسیدن از نوشتن بده بی گدار به دریای نوشتن زدن هم بده…
چون وسط راه یهویی به خودت میایی و می بینی کلی اشتباه شنا کردی و بعد ممکنه خسته برای همیشه به نوشتن پشت کنی!

یادداشت نکردن ایده هایی که برای نوشتن به ذهنمون میرسه. و از این بدتر تاخیر انداختن در نوشتن درباره ایده ای که به ذهنمون می رسه. ایده مثل حباب می مونه اگر سریع یادداشت نشه میترکه و اثری ازش نمی بینی. و اگر زود در موردش ننویسی بیات میشه و دیگه طرفش نمی ری.

منتظر ماندن برای یک موضوع خیلی جدید و غیرتکراری

یکم دوریم …وگرنه مشتاقیم

دوست عزیز و خلاقم باران بهار گل …
عاشق بلند پروازیهات شدم.. درست عین مال خودمه … اما من این بلند پروازیهامو و ارزو هام برای ایندم رو با صدایی که ( بقیه میگن بلنده )و وراجی منحصر به فرد خودم بروز می دم
دوستدارم تا بیشتر باشما اشنا بشم میتونم ادرس سایت یا کانالتون رو داشته باشم ؟
اقای کلانتری لطفا اگه امکانش هست یه فضایی برامون ایجاد کنید تا بیشتر بتونیم با بچه ها ارتباط بگیریم …
واقعا ممنون

سلام و روزگارتان مهنا
* عدم حضور و بهره مندی از سایت وزین استاد کلانتری
* عدم توجه به واژگان و عبارات غیرفعال، ناآشنا و تازه

سلام . یه اشتباه اینه که فکر کنیم نویسندگی کار آسونیه. اونایی که فکر میکنن نویسندگی کار آسونی هست و نویسنده ها کار آنچنانی نمیکنن مطمئن باشین هیچوقت خودشون دست به قلم نمیشن.

ممنونم از دوراندیشی و مثبت نگریتون
بهترین استاد !

سلام. اساساً اشتباه مهلک در هر کسب و کاری، تولید محتوایی، ایده پردازی یا هر چیز دیگری ایده‌آل‌گرایی‌ست. ایده‌آل‌گرایی سمی مهلک بر پیکر روح و روان ماست و صد البته که همه‌ی ما در دوران‌هایی دچار ایده‌آل‌گرایی شده‌ایم.
حالا بیایید به یک مثالی که در پیش چشمان همه‌ی ماست نگاهی بیاندازیم.
‌
مثال بارز در این زمینه شرکت اپل و شخص استیو جابز است اگر استیو جابز دچار ایده‌آل گرایی شده بود طبیعتا تا الان گوشی آیفونی وجود نداشت ولی چون ایده‌آل برای او معنایی نداشت شروع به ساخت آیفون کرد و در طول زمان آن را تکامل بخشید.
پس شروع کنید و ذهنتان را بر چرندیاتی که من باید یک چیز باکلاس و خفن خلق کنم محدود نکنید.
سپاس و درود بر شاهین کلانتری

درباره وبلاگ نویسی که نوعی از تولید محتواست به نظر من وقتی یک دیدگاه شخصی به ذهنمون میرسه و میخوایم به عنوان پست وبلاگ منتشرش کنیم خوبه قبلش یک بار اونو سرچ کنیم.تا الان بارها این روش به من کمک کرده و بعد از سرچ تغییرات مثبتی رو قبل از انتشار اعمال کردم.
باید به این توجه کرد که مخاطب ممکنه از گوگل به خونه ما اومده باشه. پس حتما سودمنده اگر قبلا همسایه هامون رو تو نتایج جستجو دیده باشیم.

درود بر اهالی این خانه

درود بر نویسنده ی واقعی قرن حاضر!
استاد کلانتری بی نظیر!
در اندیشه این بودم که صد سال دیگر همین موقع وقتی بچه ها در مدرسه شیوه های نگارش شما و شاید هم یک تک بیت یا شعری از من می خوانند ، اسممان کنار نویسندگان و شعرای معاصر دیگر که آن موقع دیگر معاصر و هم عصر آیندگان ما نیستند چگونه یاد می شود. مثلا معلم کلاس درس را اینگونه آغاز می کند که :
عزیزانم نوبتی هم باشه، امروز نوبت گفتن از یک نویسنده معاصر! یه نویسنده ی قوی، خستگی ناپذیر، متعهد و موفق ! کسی که در عصر ننویسنده ها و خوانندگان مجازیِ سردرگم یک مأمن دنجِ کوچکِ روزنوشت ترتیب داد تا با آن دنیایی نو دراندازد …
و به شعر من که رسید بگوید ! باران بهار که صدالبته شاگرد استاد کلانتری بزرگ است از شیوه و آموزش و سخاوت این استاد بی بدیل به عرصه ی نویسندگان پیوست اینگونه می سراید:

واژه واژه معجزه
روی دفترت بریز
شعر ، شعر زندگی
روی پیکرت بریز
با کلامِ آرزو
بر لب جهان بخند
با کتابِ حالِ خویش
دل به زندگی ببند
ناخدای خویش باش
در مسیرِ زندگی
تا خدا سفر کن از
واژه های بندگی
این کلام ساده را
با غزل ترانه کن
بندِ بندِ واژه را
متن عاشقانه کن
ما به عشق زنده ایم
عشقباز و پاکزاد
با پرنده ی خیال
تن سپر به دست باد

باران بهار

آخر شعر هم با نگاه شیطنت آمیز و لبخند مرموزی میگه این شعر رو اجباری نیست حفظ کنید چون شاعرش وصیت کرده ، هیچکس به هیچ دلیلی حق نداره دیگری رو مجبور به حفظ کردن شعرهای من کنه.

خب دیگه تا خیال پردازی ها و آینده سازی های بعد در پناه حق😊

یازده : دوری از طبیعت و حیوانات و زمین گیر شدن بین آجر و سیمان.
دوازده : یکباره خوانی بجای دوباره خوانی و صدباره خوانی کتب فاخر.
سیزده : اتلاف وقت بیش از حد در مراسم و فامیل بازی و کافی شاپ گردی و تلویزیون کاوی !
چهارده : غفلت از پیاده روی.
پانزده : کنارگذاشتن کامل تخیل به نفع فکت و برعکس.

من یکم درمورد نوشتن روزانه ضعیفم نمی دونم چرا هر بار به خودم قول می دم و نمیشه به یه دلیل مزخرفی که خیلی هم اعصاب خرد کنه !!! ما می نویسم حتی روزانه حتما ذهن نویسی دارم در مواقعی اما نه به طور متداوم اما می نویسم لطفا یه راهکار برای روزانه کردن بهم بدید
من از بازنویسی کردن متن هام در یک کاغذ دیگه بی زارم اما هی توی همون برگه خط میزنم و اصلاح میکنم چپ و راست میکنم عوض می کنم و… تا اون جوری بشه که دوستش دارم و بعد میزارمش کنار تا یه اخر هفته ای وقت کنم و اونا رو وارد یه دفترچه کنم اونجا دیگه تمریز و مرتبه اما حتی گاهی اونجا هم یه چیزای جدیدی به ذهنم می رسه مه بهش اضافه می کنم چیزایی که شاید در وقت نوشتنش توی چرک نویسم شاید به فکرمم نمی رسید و کلا مسیر نوشته و مفهوم اون رو تغیر میده و بهتر میشه
این به نظرتون خوبه یا ؟

وحشتناکه که من دو سه مورد از این اشتباهات رو مکررا انجام میدهم 🙁

سلام. منتظر زمان مناسب شدن برای نوشتن/ نامنظم و گاه و بیگاه نوشتن/