خرکاری یا کم‌کاری؟

سلام آقای کلانتری. آقا من زمانی برای کیفیت می نوشتم و داستان های خوبی هم از آب در اومدند. ولی حالا که زیاد و هر شب می نویسم کار خوبی در نمياد. قبلا هدفم بود یک داستان خوب بنویسم حالا فقط برای اینکه یک چیزی نوشته باشم. صرفا برای نوشتن. مشکل از کجاست؟ حالا که خیلی پرکار ترم.

من هم با کمیت بیشتر موافقم ولی نظرم فقط کمیت خشک و خالی نباید هدفمون باشه به نظرم کمیت هوشمندانه که مارو به کیفیت هم برسونه درسته که با کم کاری احتمال رسیدن به کیفیت خیلی کمه ولی کمیت بی هدف هم فرقی با اون نداره.من کتاب هوشمندانه کارکنید نه سخت رو که خوندم بیشتر به این موضوع علاقه مند شدم که ما باید همیشه جهت دار و با استمرار کار کنیم یعنی اگه شما قصد سفر به شمال رو داری اگه مسیر حرکتت به سمت جنوب باشه هر چه قدر هم کمیت بیشتری داشته باشی به هدف نمیرسی.پس اول هدفم رو مشخص میکنم و در جهت هدفم انقدر کمیت رو ادامه میدم تا به کیفیت مورد نظرم برسم والا اگر جهتم رو نتونم به طرف هدفم نشانه برم کم کاری رو ترجیح میدم

[…] نادیده گرفتن کمیت به‌عنوان یکی از ملزومات رسیدن به کیف… […]

خوشحالم به این نتیجه رسیدی،
امیدوارم با همین تلاش ها، زندگی جمعی بهتری را بسازیم.

واقعا که همینطوره.
به وبلاگ ماهم سربزنید
http://cafelatary.mihanblog.com

سلام شاهین جان…
من جز اون ادمهایی ام که خیلی کم کار میکنم و کیفیت رو بهانه کم کاری میکنم. چهار بار نوشته این پستت رو از اول تا اخر خوندم… و چقدر خوب و مفید بود برام. یک تلنگر بود برای اینکه دست از تعصب کور کورانه و تنبلی بردارم..

زنده باد خرکاری

۱- یادم هست سالها پیش خواندم که مایکلسون و مورلی (اولین کسانی که متوجه شدند سرعت نور ثابت است)، حدود ده سال بر روی فرضیه ای در مورد اتر آزمایش می کردند. آنها به نتیجه ای که میخواستند نرسیدند، اما حاصل این ده سال، یکی از بنیادی ترین خاصیت های فیزیک مدرن را نشان داد، ثابت بودن سرعت نور در خلا. خرکاری شاید ما را به نتیجه مطلوبمان نرساند، اما احتمالا نتایج جانبی جالبی در پی خواهد داشت.
۲- هشت ده سال پیش، زمان دانشجویی، کلاس تفسیر قرآنی می رفتیم، زمان کلاس نیم ساعت بعد از اذان صبح بود. رفت و آمد برای من به شدت سخت بود. اما چاره ای نبود. از مطالب کلاس تقریبا چیزی در خاطرم نمانده، جز اینکه آخرین دوره ای که رفتم، در ماه رمضانی بود؛ موضوع بحث در مورد توبه بود. یادم هست استادمان میگفت که اینکه یک دفعه خوابنما شوید و متحول شوید و انسان خوبی بشوید، ممکن است، اما اینها راه زندگی نیست. راه زندگی از سختی ها می گذرد. از تلاش برای جلب رضایت خداوند و خلق خدا.
۳- یک زمانی بود که روزی ده تا پست هم می نوشتم، پر از حرف بودم. اما الان نه، واقعا چیزی برای نوشتن ندارم.

موضوع خر بوریدان[۱] یکی از ناسازه‌ها (پارادوکس‌ها) است. موضوع مسئله این است که الاغی گرسنه را به فاصله مساوی از دو کپه یونجه در نظر می‌گیرند، برخی استدلال می‌کنند که الاغ مزبور به سبب ناتوانی اراده به عمل، خواهد مُرد.

شاهین عزیز من هم موافقم باهات که مسیر رسیدن به کیفیت از کمیت می گذرد. من دوست دارم که این مفهوم را تعمیم دهیم و ببینیم که تا کجاها می تواند مصداق داشته باشد
یک مصداق این موضوع در همین تمرین نویسندگی که خودت هم قبلا اشاره کرده بودی هست. حتی یکی از تمرین های تسلط کلامی در متمم هم این بود که درباره یک عنوان بنویسیم، حجم نوشته مان را دو برابر کنیم و بعد با حذف کلمات، مجددا حجم نوشته را کاهش دهیم.
مصداق دیگری که به ذهنم می رسد در دوست یابی است. من همیشه فکر می کردم که باید دوستان کم اما با کیفیتی داشته باشیم تا ده ها دوست پرضرر! و برای همین هم دامنه دوستان و ارتباطاتم بسیار محدود بود. اما با این نگرش می توان گفت که بهتر است دوستان و ارتباطات زیادی داشته باشیم و دوستان واقعی و صمیمی خود را از بین آن ها انتخاب کنیم.

چقدررررر خوب نوشتيد و چقدر خوب تر كه قراره از اين به بعد بيشتر درباره سرسختي بنويسيد؛و چقد جالب كه من دقيقا تو همين لحظه داشتم به همين موضوع فك ميكردم.

شاهین جان،
“به گمانم مسیر رسیدن به کیفیت از طریق کمیت می‌گذرد.”
چقدر این جمله‌ات را دوست داشتم، وقتی اولین بار از زبانت شنیدم و هنوز که هنوز است،‌ آن را فراموش نکرده‌ام.
پی‌نوشت اختصاصی (بد نیست بعد از خوندنش، پاکش کنی): کلمۀ “تممیم” رو یه سرچ بکن توی همین صفحه. به نتایج جالبی می‌رسی 🙂
منتظر نوشته‌های جذاب و به قول دوستان پرمغزت هستم. شاد باشی عزیزم.

سلام !

یه سوال بی ربط دارم !
عکسایی که برای پست هاتون میذارین خیلی با کیفیت و خوب هستن ؛ اونا رو از کجا میارین؟
با سرچ کردن توی گوگل نمیشه به راحتی همچین عکسایی پیدا کرد ، اصلا چه عکسی برای چه پستی مناسبه ؟