امروز از این‌ها می‌نویسم: لذت تداوم زنده‌کردن اشتیاقی قدیمی فهرست کلمات دلگشا ✱ فهرست کلمات دلگشا لابلای کارها نشستم فهرستی از کلمات دلگشا نوشتم، گفتم بگذار ببینم نوشتن این فهرست تغییری در حس‌وحالم ایجاد می‌کند؟ شادی. آرامش. آینده. خوشی. حال خوب. نور. زیبایی. گُل. نور. روشنایی. روشنی. شجاعت. تلاش. آسمان آبی. پرنده. آزادی. خوبی. خیر….
گاهی گمان می‌کنم هیچ چیز به‌اندازه‌ی اتفاقی بد حالم را خوب نمی‌کند. نه، این گرایشی خودآزارانه نیست. اتفاقات ناخوشایند محرک‌اند، هُلم می‌دهند. وادارم می‌کنند سریع‌تر دست بجنبانم. شاید چون خودم را عادت داده‌ام تا اتفاق بدی می‌‌افتد ضرر را به سرعت بپذیرم و در پی یافتن منفعتی در دل آن باشم. مثلن سال‌ها در اتوبوسِ…
فرشته مولوی در آغاز نخستین داستان کتاب «زرد خاکستری»می‌نویسد: «آن روزها به روزها بی اعتنا بودم.» اما چطور می‌شود به روزها بی اعتنا نبود؟ یا دقیقن چه خاکی باید سر یک روز ریخت تا هدر نرود؟ اکنون فقط به یکی از نابودگران روزها بپردازیم: استرس باید فکری به حال استرس کرد. بهتر است مدتی تمام…
وبینار تمام می‌شود. برای استراحت روانه‌ی کتابفروشی می‌شویم. توی راه با خودم میگویم بگذار کار مفیدی بکنم، حرفی به میان بیاورم تا با آن ایده‌ی یادداشت امشب را بپرورم. از ماهان می‌‌پرسم «با انجام چه کاری احساس مفید بودن می‌‌کنی؟» در پاسخ درنگ می‌کند. از راهکار خودم میگویم: ارائه‌ی شیوه‌یی برای انجام بهتر کارها، هر…
انگار میلی غریزی داری برای شکار روزانه. دلت می‌خواهد راه بیفتی چیزی شکار کنی. بیاوریش توی اتاقت. بگذاری جلوی چشمت. حظ کنی از انجام مهم‌ترین وظیفه‌ی روزت. اما حالا که دوره‌ی شکار نیست، برای اغلب آدم‌ها نیست، و چه بهتر (شرمم باد اگر شوق شکار حیوانی در من باشد). اما می‌توان از راه‌های دیگری میل…
برخی ایده‌هایم هنگام تدریس شکل می‌گیرند. مثلن در واپسین لحظات کارگاه اخیر تمرین نوشتن در توضیح موضوعی گفتم: «شرح درماندگی درمانگر است.» این حرف را قبلن به این شکل چهربندی نکرده بودم. سریع یادداشتش کردم تا بعد فرصتی بیابم برای واگشودن آن. تدریس جدا از نوشتن نیست. چندی پیش حس کردم در نگارش مقالات آموزشی…
شوق معاشرت با فرد کتابخوان برای آن نیست که او از کتاب‌هایی که خوانده نقل کند. نه. این شاید ملال‌آور هم باشد. فرد کتابخوان هم‌صحبت بهتری‌ست چون از کتاب‌ها شیوه‌ی خودبیانگری را آموخته. کتاب به تو یاد می‌دهد افکارت را بهتر و دقیق‌تر چهربندی* کنی. عموم آدم‌ها بیشتر حرف‌هایشان تقلیدی‌ست؛ بازگفتِ چیزی‌های‌ست که در مهمانی…
«من می‌نویسم تا دریابم چه می‌اندیشم.» (توماس آگدن، کتاب «کشف دوباره‌‌‌ی روانکاوی»، ترجمه‌ی مهسا موحد ابطحی، نشر ارجمند، ص ۲۵) توماس آگدن از روانکاوان شاخصی است که تأکید بسیاری بر رابطه‌ی روانشناسی و ادبیات دارند. از او درس‌های گرانبهایی آموخته‌ام، از جمله، سخنانش درباره‌ی اهمیت بلندخوانیِ آثار ادبی در جمع بود که به رغبتم در…
دنبال پرسشی باش که برای نوشتن وسوسه‌ات کند. گوش به راهِ پاسخ کدام سؤالی؟
پشت میزم نشسته‌ام و به هر طرف سر می‌چرخانم یک دسته کتابِ خوب می‌بینم. انگار لشکری از کتاب‌ها را گردآورده‌ام تا تنها به مصاف نوشتن نروم؛ اما نبرد نوشتن همیشه نبردی تنهایی‌ست. کتاب‌ها شاید دلگرمت کنند، شاید ماده‌ی خام کارت را فراهم کنند، ولی هیچ‌گاه جای تو فکر و عمل نمی‌کنند. در پیکار نوشتن اما،…
