پیش‌حرف: این مطلب تا پایان هفتۀ جاری به‌طور تدریجی نوشته خواهد شد. چرا این نوع نوشتن؟ به گمانم در این نوع نگارش تعامل خوانندگان تغییراتی را در بدنۀ متن ایجاد می‌کند که برای نگارنده تجربۀ مطبوعی رقم می‌زند. ضمن اینکه نتیجۀ کار احتمالا مطلوب خواننده نیز خواهد بود. بالاخره باید از امکانات نویسندگی آنلاین بیشتر…
همیشه عذاب وجدان داشتم، گمان می‌بردم کاری که می‌کنم کار واقعی نیست. انگار که گوشه‌ای لم داده بودم و شکنجۀ دیگران نگاه می‌کردم و خجالت‌زده از شکنجه‌نشدنِ خودم، به این فکر می‌کردم: اگر واقعاً کار می‌کنم، پس چرا به اندازۀ دیگران زجر نمی‌کشم؟
«شاهین‌بلاگ» وبلاگ دیگری است که من توی آن هر روز یادداشت‌های کوتاهی دربارۀ موضوعات مختلف می‌نویسم.
فهرستی از مطالب جدید شاهین بلاگ را بریتان می‌گذارم تا اگر دوست داشتید آن‌ها را بخوانید…
داشتن سبد متنوعی از کتاب‌ها یکی از چیزهایی است که به ذهن نویسنده طراوت و تازگی می‌بخشد. قبلاً در یادداشت «چرا عاشق نوشتن می‌شویم؟» نوشته بودم:
ما انسان‌ها شیفتۀ تنوع و آزمودن چیزهای تازه‌ایم…
دربارۀ مجلۀ الکترونیکی «عشق نوشتن» قبلاً اینجا چند سطری نوشته بودم. عشق نوشتن بخشی از نوشت‌ونویس‌های تازۀ من دربارۀ نوشتن، نویسندگی و تولید محتوا است. برای دانلود شمارۀ جدید مجله روی لینک زیر کلیک کنید: دانلود مجله عشق نوشتن
وبگاه من در جست‌وجوی یافتن پاسخ مناسب این سوال متولد شد: «چگونه می‌توان بهتر و مؤثرتر نوشت؟»
حالیا بعد از چهار سال و اندی، و نوشتن بیش از هزار نوشته و دریافت هزارها کامنت، کماکان از پرداختن به این مسئله لذت می‌برم.
این نقشۀ راه را برای دوستی تنظیم کرده‌ام که تازه به این خانه آمده، یا دوست قدیمی‌تری که مایل است مرور منسجم‌تری بر مطالب گذشته داشته باشد…
می‌خواهم از حرکت بی‌پایان خودم در قلمرو آموختن برایت بگویم.
مطالعه می‌کنم، مانند ماهیگیری سیری‌ناپذیر.
کلمات جدید را یادداشت می‌کنم، آن‌ها را به دوستانم تبدیل می‌کنم و با آن‌ها وقت می‌گذرانم…
می‌خواهید پادکست ضبط کنید؟ احتمالا شنیدن این پادکست که در آن یکی از فعال‌ترین پادکسترهای ایران از تجربیات خودش گفته است، برای شما مفید باشد.
در این برنامه به سراغ علی یکانی رفته‌ام و با او دربارۀ پادکست و ساختن پادکست گفت‌وگو کرده‌ام…
داستان چیزی است بیش از سرگرمی، چیزی بیش از ورزش فکری برای تیزکردن اندیشه و بیدار کردن روحیۀ نقادانه. ضرورت است، ضرورت مطلق است، برای آنکه تمدن ادامه باید و بهترین جنبه‌های انسانی را در ما بیافریند و ماندگار کند…
ما می‌نویسیم تا نوشتن را نجات دهیم. نوشتن را برای نجات دادن خودمان نجات دهیم. روزمرگی بیش از هر چیزی میل بلعیدن و نابودی نوشتن را دارد. نوشتن ما در دل روزمرگی، کوششی‌ست برای نجات نوشتن از چنگ روزمرگی، و تبدیل نوشتن به عملی قهرمانانه. یعنی عملی برای رهیدن از چنگال روزمرگی…
