برتراند راسل می‌گوید اگر مانند بیشتر افراد بشر نسبت به بسیاری از مسائل عقاید احساساتی داشته باشید، روش مشخصی وجود دارد که می‌تواند شما را از تمایلات و تعصباتتان آگاه کند.
اگر عقیده‌ای متضاد عقیدۀ شما موجب خشمتان شد، نشانۀ آن است که…
این لینک‌ها گزیده‌ای از مطالبی هستند که طی هفته در فضای محتوای فارسی مطالعه کرده‌ام.
اگر به توسعۀ فردی، یادگیری، مطالعه، نویسندگی و تولید محتوا علاقه‌مند باشید این مطالب برای شما مفید خواهند بود…
من درون خودم یک ستاد حفاظت از خلاقیت ساخته‌ام. این ستاد درونی قوانینی دارد که من نباید از آن‌ها سرپیچی کنم. ممکن است هرازگاهی با رشوه و کلک روی قوانین پا بگذارم؛ اما یقیناً می‌دانم…
وقتی نابسمانیِ جامعه از حد معمول فراتر می‌رود، در اثر فشار و در نتیجۀ خشم ایجاد شده، میل به کنش‌گری در عموم مردم افزایش می‌یابد.
عده‌ای هوس انقلاب می‌کنند، عده‌ای دیگر دلخوش اصلاح می‌شوند و جماعت گسترده‌تری هم به لایک و فحش در تاکسی و شبکات(!) اجتماعی رضایت می‌دهند…
تنها زیستن، محتاج کمیاب‌ترین شهامت‌هاست. چه بسیارند کسانی که حاضرند با دشمن خونی خود در میدان کارزار روبرو شوند، اما از روبرو شدن با خود در خلوت بی‌اغیار هراس دارند…
ارسطو فکر می‌کرد تعداد دندان زن‌ها کم‌تر از مردان است. شاید تعجب کنیم که چطور ممکن است ابر فیلسوفی مثل ارسطو دچار چنین اشتباه احمقانه‌ای شده باشد؟
برتراند راسل می‌گوید برای اجتناب از عقاید احمقانه‌ای که ما آدم‌ها مستعد آن‌ها هستیم…
برای من وبلاگ‌نویسی یعنی تعهد دائمی به یادگیری.
مدت‌هاست که دلم می‌خواهد خواندن شعر را از عیشی تفننی به برنامه‌ای جدی در زندگی‌ام تبدیل کنم.
آشنایی با زیبایی و ظرافت زبان فارسی جز با مطالعۀ جدی شعر فارسی حاصل نمی‌شود…
بسیاری از جملات قصار تحریک‌آمیزند (!) و غالباً می‌توانند به‌سرعت موافقت یا مخالفت ما را برانگیزند.
می‌خواهم چند روز یک‌بار، در همین صفحه فقط دربارۀ یک جملۀ خاص بنویسم: جملۀ معروفی از نیچه که به ضرب‌المثل تبدیل شده و به نظر می‌رسد کماکان لقلقۀ زبان لقلقیان (!) خواهد بود…
وقتی‌که صدها یادداشت و مقاله و کتاب انگار همه یک حرف را می‌زنند. نیاز به تازه‌گویی بیش‌ازپیش حس می‌شود.
مثلاً من که دربارۀ روانشناسیِ نوشتن می‌نویسم چگونه می‌توانم از دام کلی‌گویی بگریزم و حرفی تازه و بکر بزنم؟
یک روش این است:
تلاش برای انجام بعضی کارها، مثل تقلا برای ساختن آدم برفی با باران است.
شاید همینقدر نشدنی و دور از ذهن. اما آیا چنین تلاشی یکسره پوچ و باطل است؟ آیا در جایی که برف نمی‌بارد، می‌توان با قطره‌های باران رؤیای ساخت آدم برفی را محقق کرد؟
