بروتوس با گفتن «فضیلت، تو واژه‌ای بیش نیستی.» خودش را کشت. من و شما که کار کلمه می‌کنیم ممکن است در توهم فهم واژه‌ها گرفتار شویم. مشت ما وقتی باز می‌‌شود که در نوشتن و پرداختن تصاویری تازه از چیزها آچمز می‌شویم. در واقع بسیاری از چیزها برای ما کلمه‌ای بیش نیستند.

من بسیاری از اوقات از کتاب به کتاب می‌رسم. چند روز پیش مشغول خواندن کتاب «در حال و هوای جوانی» شاهرخ مسکوب بودم. اشارۀ مثبت او به کتاب «آسمون ریسمون» ایرج پزشکزاد باعث شد که مدتی دنبال این کتاب بگردم. تا اینکه پس از ناامیدی از یافتن کتاب،  بالاخره لابه‌لای کتاب‌های خاک‌گرفته و درهم یکی از دستفروشی‌های انقلاب...

این لینک‌ها گزیده‌ای از مطالبی هستند که طی هفته در فضای محتوای فارسی مطالعه کرده‌ام. اگر به توسعۀ فردی، یادگیری، مطالعه، نویسندگی و تولید محتوا علاقه‌مند باشید این مطالب برای شما مفید خواهند بود...

به جرئت می‌توانم بگویم که نوشتن و ارسال این ایمیل‌ها از مهییج‌ترین کارهایی است که در عمرم انجام داده‌ام. در این نامه‌ها خودِ خودِ خودم هستم و با لحنی که هر آدمی با صمیمی‌ترین دوستانش دارد از ایده‌هایی می‌گویم که شیفتۀ آن‌ها هستم...

عصر یک روز تعطیل، روی کاناپه ولو شده‌ای و در حال مزه مزۀ یک رمان کلاسیک دربارۀ نبرد واترلو هستی که ناگهان مثل ارشمیدیس می‌پری هوا. ایدۀ یک کسب‌وکار آنلاین به ذهنت رسیده‌ و دلت می‌خواهد همان لحظه دست به کار شوی...

«من فعلاً در حال یادگیری‌ام» تسکین‌دهنده‌ترین بهانۀ تنبلی و تعلل است. هر از گاهی دو سه تا کتاب را ورق می‌زنی، گذرت به دو سه تا کارگاه و کلاس هم می‌افتد. اما قدم از قدم بر نمی‌داری. به خاطر فرار از حالِ دل به هم زن خودت یادگیری را بهانه می‌کنی به این امید که بالاخره یک روزی خیلی «قوی» ظاهر می‌شوی!

از وقتی زیر یک سقف رفتیم، با اینکه همه چیز خوب پیش رفت اما گریه‌های من بیشتر شد. زندگی مشترک با کتاب،‌ آرامش‌بخش و پر از دستاورد است. گریۀ من هم به خاطر همین آرامش و دستاوردهایی‌ست که بر خلاف انواع دیگر ازدواج‌ها از جنس وانمود کردن نیست...

با نوشتن هفته‌ای یک پست و یا یک روز در میان نوشتن نمی‌توان بر وسواس و کمالگرایی غلبه کرد. قطعاً شکست می‌خوری. هر چیزی که هر روز انجام نشود از ریتم می‌افتد. اگر قرار است به عادتی پایبند باشی باید به روح و جسمت دیکته کنی هر روز به انجام آن موظف باشد...

قصد مقایسۀ کلیشه‌ایِ قیمت پیتزا با کتاب را هم ندارم. چون بالاخره پیتزا خیلی مهم‌تر از کتاب است و در عمل ثابت کرده‌ایم که شکی در این موضوع نیست...