من خیال می‌کنم پیاده‌روی برای یک زندگی خلاقانه ضروری است.
می‌دانم که دور شدن از پیاده‌روی یعنی از از کف دادن ایده‌هایی که در هنگام پیاده‌روی بیش از هر وضعیت دیگری شانس یافتنشان را دارم.
اما بگذارید شما را با بخش دیگری از روال کارم آشنا کنم…
ایده‌ای به ذهنت می‌رسد. حس می‌کنی به درد نوشتن می‌خورد؛ اما پیش از نوشتن، کیفیت ایده را در ذهنت ارزیابی می‌کنی، و بعد بنا به هر دلیلی از نوشتن منصرف می‌شوی. این موقعیتی است که اغلب ما بارها و بارها تجربه کرده‌ایم: پیش‌داوری دربارۀ کیفیت یک نوشته، پیش از نوشته شدن آن. اما بیایید از…
تمایز خلاقانه کتابی‌ست دربارۀ ایده‌های من برای خلق تمایزی خلاقانه در ابعاد گوناگون کار و زندگی. (به گمان من طرح اصلی هر کتاب را باید در یک جملۀ کوتاه نوشت و پیش چشم داشت.)
تمایز خلاقانه کتابی‌ست با فصل‌های کوتاه دو سه صفحه‌ای…
روی تابلویی بر دیوار خانه موزه بتهوون، دستخط بهرام بیضایی را دیدم. چند وقت بود دلم می‌خواست بروم سراغ نثر بیضایی. دربارۀ زبان‌آوری او چیزهای بسیاری خوانده بودم و همین اشتهایم را تیز کرده بود. این چند کلمه باعث شد که از بیضایی بیشتر بخوانم. متن و تصویر را برایتان نقل می‌کنم: آن مَرد گنجی…
از فقر و بحران‌های مالی و اقتصادی چندان نمی‌ترسم (شاید بهتر است بگویم که می‌ترسم، اما این ترس متوقفم نمی‌کند). از کودکی آموخته‌ام که در چنین اوضاع و احوالی با تمرکز روی کارهای کوچکی که از دستم برمی‌آید، حواسم را به سمتی که گمان می‌کنم بهتر و موثرتر است پرت کنم؛ حواس‌پرتی سازنده. درست است…
داود نوشته: بنده خیلی کتاب می‌خوانم برای اینکه نویسندۀ خوبی بشوم؛ ولی احساس می‌کنم هیچ تاثیری ندارد. نمی‌دانم! شاید روش مطالعۀ من درست نباشد. اگر می‌شود، لطفاً راهنمایی کنید. داود عزیز سوالات زیر را از تو می‌پرسم؛ اما من گمان می‌کنم همۀ ما که دغدغۀ آموختن از کتاب‌ها را داریم، باید به سوالات زیر پاسخ…
این یک پست شخصی است که پیوسته تازه می‌شود. برای نظم دادن به ذهن خودم می‌نویسم. می‌توان گفت که هیچ چیز خاصی در این نوشته‌ها وجود ندارد. دلیل انتشار عمومی: شاید برخی از شما این شیوه را بپسندید و خودتان هم برای افزایش بهره‌وری‌تان چنین پستی را توی وبلاگتان هوا کنید…
من به کلمۀ باور خیلی فکر می‌کنم. باور دارم که باور مهم است. (جملۀ باسمه‌ای!) امروز رفته بودم لب دریاچۀ چیتگر. جلسه داشتیم. اما دو نفری که قرار بود بیایند در راه مانده بودند. از توی کیفم کتابی را که می‌خواستم به یکی از دوستانم هدیه بدهم بیرون کشیدم و چند صفحه‌ای سرپایی خواندم. مطالعه…
بهمن محصص گفت: سال‌ها پیش در موزۀ ویکتوریا و آلبرت مینیاتور کوچکی دیدم که دور آن این شاهکار نوشته شده بود: من بودم و کُنجی و کتابی و سرودی غم را که نشان داد؟ بلا را که خبر کرد؟ پی‌نوشت 1: توی وب جستجو کردم و این بیت را با دو شکل مختلف دیدم: من…
به‌گمان من رشد حقیقی ما از وقتی شروع می‌شود که در ابعاد گوناگون زندگی پایبندی عملی خودمان به این ضرب‌المثل را نشان می‌دهیم: «جلوی ضرر را از هر جا بگیری منفعت است.» مدتی‌ست که عادت خوبی را به خاطر گرفتاریهایتان رها کرده‌اید؟ از همین الان انجام آن را از سر بگیرید. سایت خودتان را راه‌اندازی…
