همه چیز درباره پیاده روی: ایده ای که نمی توانم فراموش کنم

همه فکر های بزرگ، هنگام پیاده روی به ذهن انسان رسیده اند.

-نیچه

پیش نوشت: طی چند ماه اخیر من هم مثل خیلی‌های دیگر که در تب و تاب راه اندازی استارت آپ هستند، ایده های زیادی به ذهنم رسید، بعضی از ایده ها جذابیت شان را بعد چند روز از دست دادند و در بعضی موارد هم کار دیگران را مناسب و کافی می دانستم و حس میکردم با وجود آنها حرف تازه ای و برای گفتن ندارم و اصولاً علاقه ای به رقابت بیهوده ندارم.

و من به پیاده روی رفتم

سه ماه پیش بود، طبق معمول در یک غروب زیبا داشتم پیاده روی می کردم، هر از گاهی در میانه ی پیاده روی با تماشای درختان خیابان های اطراف خانه به اوج خلاقیت خودم می رسم، چنان گر میگیرم که پنداری می توانم در نشستی کوتاه یک کتاب یا فیلم نامه کامل را بنویسم. در آن حین بود که  ایده ای به ذهنم رسید و دیگر رهایم نکرد تا همین امروز:

راه اندازی رسانه ای درباره پیاده روی. با عناوینی چون: پیاده روی/ ایده هایی برای تندرستی و خلاقیت یا شبکه اجتماعی شیفتگان پیاده روی.

قبلا روی وبلاگم دسته ای درباره پیاده روی ساخته بودم و مطلبی هم تحت عنوان پیاده روی و سرمستی منتشر کرده بودم. اما اینبار حس می کردم باید کاری بزرگ تر انجام بدهم.

حس میکردم این کار را می فهمم، کاری است که آن را دوست دارم و اصلاً مگر من با خودم عهد نکرده ام که فقط کاری را انجام بدهم که دوست دارم، یعنی کاری که حین انجام آن گذر زمان را حس نکنم.

پیاده روی فعالیتی است که هر کس مزه آن را چشیده باشد از تاثیر خارق العاده آن بر سلامت روح و جسم آگاه است. برای من پیاده روی نقش مراقبه را ایفا می کند.

ایده هایی برای طراحی مدل کسب و کار

به انواع محتواهایی که چنین سایتی می تواند داشته باشد فکر کردم: از راه اندازی رادیو پیاده روی تا انتشار کتاب های الکترونیکی و چاپی، تالیف و ترجمه، هر نوع محتوایی به جز مطالب بیهوده انگیزشی و مثبت اندیشی تخدیری.

و از شما چه پنهان ایده های دیگری هم به ذهنم رسید: از فروش کفش های مخصوص پیاده روی با طراحی های عجیب و غریب و چاپ دفترچه یادداشت های مخصوص و کوچک برای ثبت ایده هایی که در حین پیاده روی به ذهن می رسند تا برگزاری تورهای بزرگ و کوچک برای شیفتگان پیاده روی در دل طبیعت و جاهای خاص و با برنامه هایی خلاقانه و منحصر به فرد.

درست است که من به جنبه های شهودی و خلاقانه و هنری پیاده روی و قدم زدن فکر می کردم اما خب چنین سایتی قرار بود پایگاهی مرجع درباره پیاده روی باشد.

فکر می کردم در شرایطی که بسیاری از افراد فرصتی برای ورزش ندارند یا از باشگاه رفتن دلزده شده اند کار ساده ای مثل پیاده‌روی باعث آشتی افراد با ورزش بشود. پیاده روی را لذت بخش ترین و ساده ترین ورزشی می دانستم که برای عموم مردم قابل دسترس است.( ببخشید چنین بدیهیاتی را می نویسم!)

به ذهنم رسید شروع کنم به تدوین سلسه درس هایی برای آموزش صحیح  پیاده روی و آشنایی با انواع آن، آموزشی که قصد داشتم برای همه رایگان باشد. تیترهای زیر در نشست اول به ذهنم رسید:

پیاده روی چیست؟ ویژگی ها یک کفش مناسب برای پیاده روی چیست؟ پیاده روی در هوای آلوده، آری یا نه؟ ساعات مناسب پیاده روی، وضعیت مناسب بدن در حین پیاده روی، پیاده روی و درمان افسردگی، پیاده روی و افزایش بهره وری، پیاده روی و رفع عصبانیت و استرس، چگونه پیاده روی را به یک عادت پایدار تبدیل کنیم، آیا پیاده روی واقعا مهم است.پیاده روی و کودکان، رکوردهای گینس و پیاده روی، پیاده روی در خانه، تردمیل و پیاده روی و…

قرار نبود همه سایت درباره پیاده روی باشد می خواستم علاوه بر پیاده روی مطالبی عمومی تر هم منتشر شود درباره علوم انسانی، خلاقیت، هنر، کسب و کار و سبک زندگی اما همه برای آنها که پیاده روی را دوست می داشتند. و در کنار مطالب تخصصی تر هم ارائه شود از جمله: آموزش نوشتن کتاب های غیرداستانی و یا مطالبی درباره استراتژی محتوا.

می خواستم پیاده روی رسانه ای باشد با یک هویت بصری خاص و استفاده از تجربیاتم در گرافیک و کاریکاتور و استفاده از کارتون و کاریکاتور برای ایجاد حسی منحصر به فرد در سایت.

جایی باشد که شیفتگان پیاده روی درباره قدم زدن هایشان بنویسند و ایده هایی که در حین قدم زدن به ذهشان رسیده و ایده های آنها برای پیاده وری مطلوب تر.

یا دلم می خواست از پیاده روی های عاشقانه بنویسم.

به نوشتن مجموعه داستان هایی دباره پیاده روی هم فکر می کردم.

یا ساختن فیلم های بلند و کوتاه با موضوع پیاده روی، یاد سه گانه عاشقانه (پیش از طلوع، پیش از غروب، پیش از نیمه شب) ریچارد لینک لیتر می افتادم که پیاده روی و قدم زدن نقشی اساسی در آن دارند.

ایده ی برگزاری جشنواره طنز و کاریکاتوری با موضوع پیاده روی را هم در سر داشتم.

یکی از دوستانم هم می گفت پرونده ای هم برای پیاده روی اربعین به عنوان بزرگترین پیاده روی جهان تدارک بیین.

یا به ساختن اپلیکیشنی برای برنامه ریزی و اندازه گیری پیاده روی های روزانه به صورت دقیق و طبقه بندی شده با توجه به شرایط هر فرد فکر می کردم.

تا ایده های دیگری مثل خبرنامه هفتگی و…

ماجرا عملیاتی تر می شود

بعد تمام ایده های پراکنده ام درباره پیاده روی را دفترچه ای مخصوص گرد آوردم. سپس دامنه piaderavi.com را ثبت کردم. از دوستان هنرمندم خواستم تا برای طراحی لوگو فکری بکنند که دوست خوبم مسعود دانش منش زحمت لوگویی را که میبینید کشید:

شروع کردم ماجرا را عملیاتی تر کنم، زبانم خوب نیست اما خواهرم استاد زبان است، ایده را به او گفتم اشتیاق نشان داد و خوشش آمد، قرار شد چند تا مقاله اساسی درباره پیاده روی را برای من ترجمه کند و من که به یادگیری در مسیر اجرای هر کاری اهمیت می دهم در این زمینه مطالعه علمی و به روز داشته باشم. که البته مثل همیشه بد قولی کرد و خبری از ترجمه ها نشد.

خلاصه من روز به روز بیشتر پیاده روی میکردم و هر بار به دلبستگی ام به این ایده بیشتر می شد.

مزخرفات منتقد درون

اما هراس و تردید هم بود، من آدم محتاطی هستم. از طرفی به خودم میگفتم راستی مگر هزینه مادی و معنوی راه اندازی این کار چقدر است که من نگران باشم(که البته هزینه ی کمی هم نداشت ولی حاضر بودم تا روزانه بیش از شانزده ساعت برای این کار وقت بگذارم) اما منتقد دورنم می گفت: خب که چی؟ اصلا چه کسی پیاده روی را توی گوگل سرچ می کند؟ چنین کاری هیچ آینده ای ندارد، پیاده روی که اصلا موضوع مهمی نیست، شاید برای بعضی پیرزن ها جالب باشند که آن ها هم گذرشان به سایت تو نمی افتد! گیرم که تور هم گذاشتی، مردم تایلند رفتن را به پیاده روی و خستگی توی طبیعت ترجیح می دهند. اصلا مردم ما اگر مجبور نباشند قدم از قدم بر نیمدارند، آنها که ماشین دارند حتی زحمت پیاده روی تا بقالی سر موچه را هم به خودشان نمی دهند، پیاده روی و نوشتن و خلاقیت برای همان زمان نیچه بود یا آدم های عجیب و غریبی مثل نسیم طالب، تو خودت را قاطی این بازی ها نکن!

من اما هیچ اهمتی به حرف های احمقانه اش نمی دادم. همچنان به ایده ام فکر می کردم. با خودم می گفتم این ایده ای منحصر به فرد است و حتی اگر پانصد نفر را هم با خودم همراه کنم و برای آنها محتوای اصیل و درجه یک تولید کنم، عالی است و حس فوق العاده لذت بخشی خواهد داشت.

آدم ها کلا دودسته اند

خلاصه به جایی رسیدم که آدم ها به دو دسته تقسیم می کردم: آنها که پیاده روی می کنند آنها که به پیاده نمی کنند. که من دسته ی اول را افرادی کم یاب تر، خلاق تر و متفاوت تر از بقیه می دانستم. مسلماً اغراق می کردم تا ایده برایم جذاب تر شود و برای اجرای آن مصمم تر شوم.

با دیدن بخش عادت های پیاده روی سایت متمم دیدم بچه های متممی با چه ذوق و شوقی از عادت های پیاده روی شان گفته اند، خواندن آنها دلگرم کننده بود آموزنده.

دیگر شاخک هایم تیز شده بود هر جایی حرف از پیاده روی بود جور دیگری تامل میکردم به نقش زیبا و موثر و به یادماندنی پیاده روی در فیلم زیبای شبهای روشنِ سعید عقیقی فکر می کردم.

یا به نوشته های جولیا کامرون در کتاب راه هنرمند که پیاده روی را یکی از برنامه های ثابت و شگفت انگیز و خلاقانه یک هنرمند می داند و آن را برای شفای روح هنرمند توصیه می کند.

بگذارید یک پارگراف از مترلینگ را هم برایتان نقل کنم:

وقتی که نظری به گردش عمر می اندازیم مشاهده می کنیم که همواره زندانی می باشیم و در یک چهاردیواری هستیم.

زیرا چهار پنجم عمر ما در اتاق خواب و اتاق اداره و کارخانه و اتاق غذاخوری میگذرد و اگر بخواهیم با مسافرت های بزرگ، از این زندان ها فرار نماییم باز در جعبه های راه آهن و هواپیما و اتاق های کشتی محصور می شویم و همین که از اتاق کشتی خارج شدیم در یک اتومیبل زندانی خواهیم شد که به سرعت ما را به طرف اتاق مهمانخانه میبرد.

فقط گاهی آزادانه چندین کیلومتر پیاده روی می نماییم و در اینحال آزاد هستیم.

اما زندگی ماشینی و برقی ما سبب شده است که پیاده روی را فراموش کنیم…

همه اینها فریبایی پیاده روی را برای من صد چندان می کرد و ضمناً پیاده روی برای خودم هم به یک آیین ثابت تبدیل شده بود مثل پرنده و شوقش برای پرواز، برای پیاده روی بی تابی میکردم. حالا پیاده روی هایم معنی پیدا کرده بودند. حین پیاده روی حس می کردم که عمیقاً در لحظه ی حال زندگی می کنم.

یا بگذارید اینطوری بگویم که به فلسفه ی پیاده روی فکر میکردم. اینکه در زمانه ای که  همه سر گوشی موبایل برده ایم شاید پیاده وری اندکی ما را از تکنولوژی دور کند و باعث شود انسان تر باشیم. باعث شود دست در دست یکدیگر بیرون بزنیم و توجه بیشتری به هم داشته باشیم.

تصمیم نهایی: گوسفند نگری

حالا من مثل شرکت های بزرگ خارجی پیاده روی را راه اندازی نشده با سایت خودم ادغام میکنم!

شاید بخشی از ماجرا به محتاط بودن من برگردد، اما مرز بین حماقت و شجاع باریک است.

در این مورد سعی کردم به ظرفیت ها فکر کنم، من حالا یک سایت دارم، آیا از تمام ظرفیت این سایت استفاده کرده ام؟ آیا تمام تلاشم را برای عرضه ی محتوای اصیل و حرفه ای به کار گرفته ام؟

پس چرا نوشتن درباره پیاده روی را از وبلاگم شروع نکنم. حس میکنم تصمیم نسبتاً درستی گرفته ام یا حداقل الان حس بهتری نسبت به آن دارم. ضمناً اینجا می توان تا حدی کمال طلبی و وسواس را کنار بگذرام، به هر اینجا یک وبلاگ شخصی است. سایت رسمی می طلبد که دقت علمی بسیار بیشتری داشته باشد و رنگ شخصی آن هم کمتر باشد، اما اینجا می توانم آزادانه از تجریبات پیاده روی خودم بنویسم و با دیگر دوستانم گفتگو کنم.

حالا علاوه بر ترجمه و تدوین مطالب کاربردی درباره پیاده روی سعی میکنم به مرور زمان برای نوشتن و گرآوری کتابی مرجع درباره پیاده روی اقدام کنم و شاید روزی که امیدوارم خیلی دور نباشد آن را به رایگان برای دانلود روی همین سایت قرار بدهم. عکس زیر شاید تصویر روی جلد آن کتاب باشد:

خلاصه من از اینکه طی چند ماه اخیر درباره ایده ای که دوست داشتم فکر کردم، بی اندازه لذت بردم و جان تازه ای گرفتم.

حالا هم حس خوبی دارم از اینکه می خواهم در بخش فعالی در  وبلاگ به طور مداوم درباره پیاده روی بنویسم.

برخی از لینک های مفید فارسی درباره پیاده روی و تاثیر آن بر سلامت جسم که شاید برایتان جالب باشد:

پیاده‌روی در ویکی پدیای فارسی

معجزه پیاده روی در سلامت افراد

۱۰ دلیل محکم برای ضرورت «پیاده روی»

20 نکته طلایی در مورد پیاده روی سالم

چه موقع باید پیاده روی کنیم؟

اصول پیاده روی صحیح

حداکثر استفاده از حداقل پیاده‌روی

اصول برنامه پیاده روی صحیح

پیاده‌روی در ویکی پدیای انگلیسی

 

شاهین کلانتری