یادگیری فکر کردن | چرا فرید زکریا نوشتن را مهم می‌داند

سلام روز بخیر، سپاسگزارم از شما؛
مطلب بسیار مفید و مهمی است
دو جمله ی کلیدی اینجاهست : ۱-«نوشتن،شمارا وادار به گزینش می کند و وضوح و نظم را برای ایده های شما به ارمغان می آورد»… ۲-«با نوشتن،متوجه شدم افکار من، آشفته بازاری از ایده های نیمه شکل گرفته، درهم تنیده، با حفره های خالی ست»
پس ابتدا «افکار» و «ایده ها» هستند و سپس رسالت «نوشتن»، «گزینش» از میان آن ها، دادن «نظم» و «وضوح» به آنها و در نهایت «جانمایی حفره های خالی» است؛ این دو جمله به نظرم پاسخ سوال فلسفه مدرن را می دهد که فکر مقدم است یا زبان؟
بر این اساس ، مسلماً فکر انتزاعی مقدم بر زبان است ؛
مشکل این است که دستاورد های نوشتن ، هیچ کدام به تنهایی نمی تواند موجب تفکر درست تر و جستجوی بیشتر شود ؛ حتا « جانمایی حفره های خالی» نیز ، به تنهایی راه گشا نیست.
اینجا تازه مساله شروع می شود.
تاکید زیاد بر «فقط نوشتن» ، و تردید در اینکه مقدم بر فکر است یا موخر از آن ، باعث شده کسانی را شاهد باشیم که می نویسند اما معنی نویسندگی را نمی دانند … همانطور که شما گاهی از کسانی می گویید که ۱۰ سال است می نویسند اما از دل نوشته هایشان فکری بیرون نمی آید و چنگی به دل نمی زند…
به نظرم حلقه مفقوده، باز هم آموزش «روش فکر کردن» است که صرفاً با نوشتن به شیوه موجود ، حاصل نمی شود …آموزش «طرح درست مساله» مقوله ای فراتر از «آموزش نوشتن » است …
مساله «انتشار» هم (که در یادداشت مدرسه نویسندگی بود) به نظرم بیشتر موجب التزام به «اتمام کار» است ، نه لزوماً بهتر و بیشتر اندیشیدن؛
اصلاً اول باید ببینیم تعریف جرج برنارد شاو از « فکر کردن» دقیقاً چیست؟
تا بعد بتوانیم بگوییم چه کسی چند وقت یکبار فکر می کند …
هذا اولُ الکلام

نوشتار درمانی یکی از روش های مهم در روان درمانی محسوب می شود که مزیت های بسیاری دارد اما بسیاری از ما این فرصت را از خود می گیریم و از مزایای آک بهره نمی گیریم. با نوشتن می توان به جواب بسیاری از سوال هایی که در ذهن داریم برسیم و از دل تردیدها عبور کنیم.

سلام
خیلی با نظر این نویسنده موافقم.برای خود من هم همینطوره.خصوصا ازوقتی که منظم مینویسم به وضوح میبینم که نوشتن فقط انعکاسیه از تمام اون هیاهویی که وجودذهنی کلمات تو سرم راه انداختن.
حتی وقتی راجع به یک موضوعی نیاز دارم عمیقتر فکر کنم براش وقت نوشتن تعیین میکنم و بعد از خوندن اون متن باز بهشون فکرمیکنم تا به صحیحترین نگرش در اون زمینه نزدیک بشم.
اما واقعا کارشما رو شایسته تقدیر میدونم برای منی که دسترسی به چنین کتابهایی ندارم مطالعه مهمترین مطالبشون خیلی ارزشمنده.
تشکر فراوان…

واقعا نوشتن راه گشای خیلی از مشکلاته.بارها سر یه دوراهی ها و مشکلاتی گیر افتادم و با روی کاغذ آوردن ایده ها و راه حل ها مسیر برام روشن شده.
به نظرم وقتی که اراده میکنیم به نوشتن همه افکار جاری میشن.یه جورایی مثل کلید یه در عمل میکنه که بابازشدنش به اونچه که میخواستیم میرسیم.

درود.

با آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما.

اینکه برای فکر کردن بهتر است بنویسیم یک ایده خام و البته درستیست. گفتم خام به این علت که بدون تفکر نوشتن و اینکه با نوشتن بخواهیم فکر کنیم سبب بیهوده نویسی و سطحی نویسی می شود (علتی که البته خود شما هم در یکی از پستهاتون بهش اشاره داشتین و گفتین که همنجوری نوشتن هم سبب سطحی نویسی میشه).
در کتابی که شرح یکی از کتب خواجه نصیرالدین طوسی بود نوشته بود که اگر چیزی رو نفهمیده نوشتید سبب حماقت و کند ذهنی میشه. این گفته درسته به انحاء مختلف. یکی از این دلایل اینه که نوشتن به نوعی حرف زدن هست یا به تعبیر ائمه علیهم السلام قلم زبان دست است و داریم هم در لسان ایشان و هم لسان حکما که اگر در ابتدا صحبت کنیم و بعد فکر کنیم نشانه احمق است و بیهوده گویی (در اینجا بیهودی نویسی) سبب بیهوده کاری و بیهوده فکری می شود. البته بماند که ما در هنگام نوشتن بنا بر انتقال همان لحظه ای را نداریم ولی اندکی فکر کردن و بعد نوشتن شاید در نگاه اول باعث کندی نوشتار شود اما فکر سبب رسیدن به یک کلیت از مطلب در ذهن می شود که این همان فهم است و وقتی فرد چیزی را بفهمد میتواند صفحه ها در شرح آن بنویسد آن هم نوشتاری پر از مطالب بکر و پر فایده. چیزی که در انتهای پراگرافت یکی به آخر به آن اشاره شده بود. (( امکان ندارد که بتوانیم شش صفحه یادداشت که به شکل روایت ساختار یافته است بنویسیم، ولی فکر روشن نداشته باشیم)).

و البته نوشتن چون سبب آرامش می شود و این خود باعث بهتر فکر کردن می شود نیز در نوشتار و فکر کردن موثر است.
حتی داریم که برای حل مسئله ای ابتدا آن را در ابتدای صفحه ای بنویسیم و سپس در موردش فکر کنیم.

در نهایت نوشتن به تفکر کمک می کند به جهت تمرکز بهتر و ریزبینی بهتر به مسائل و اینکه قلم به دست گرفتن خودش عاملی است برای وادار کردن انسان به تفکر و نه اینکه نوشتن تفکر بیاورد و اینکه برای فکر بنویسیم که تا فکر نباشد نوشته ای نیست و اگر هم باشد بیهوده و بی مغز (فکر) است. و اینکه سعی شود در ابتدا بفهمیم سپس بنویسیم و حتی اگر چیزی رانفهمیده ایم، بفهمیم که نفهمیده ایمش سپس بنویسیمش.

ستاره هاتان بی شمار.

بدرود.

آقای کلانتری به نظرم خوب می شه اگه ظاهر و قالب وب سایت رو یه کم تغییر بدید …
واقعاً یه مقدار یکنواخت و تکراری شده …

سلام جسارت بنده رو ببخشید
اما دوستانه عرض کنم خدمتتون که ظاهرا نوشته هاتون رو بدون بازنگری پست میکنید.
این نوشتۀ شما حداقل ۴ غلط املایی دارد.
نه تنها این نوشته بلکه بسیاری از دیگر نوشته های شما هم همینطور
مملو از غلط های املاییست.

نمونه: فارغ یا فارق کدام در این متن درسته؟