این شاید یکی از کارسازترین توصیه‌ها برای بهتر نوشتن باشد:
«دربارۀ چیزهایی بنویس که دوست داری».
اما آیا کار به همین راحتی است؟ به گمان من نه. غالباً تصور ما دربارۀ چیزهایی که دوست داریم، کلی و فاقد جزئیات است. مثلاً چون داستان فانتزی دوست داریم خیال میکنیم همین برای نوشتن کفایت می‌کند، یا گمان میکنیم برای نوشتن باید سراغ آن دسته از علایقمان برویم که ارزش نوشتن دارد و به درد ادبیات می‌خورد.
پس شاید باید گفت:
«دربارۀ چیزهایی بنویس که دوست داری؛ اما با جزئیات و دربارۀ همۀ علایقت.»
اگر به گوش دادن آهنگ‌های فلان خوانندۀ اگزوزنشان علاقه داری، این هم جزو علایق توست، و اتفاقا ارزش نوشتن دارد.
اگر هنوز هم مثل کودکی شیفتۀ چیپس و پفک هستی، این هم جزو علایق توست، پس می‌ارزد که نوشته شود.
اگر از انگشت‌گرداندن در بینی‌ات لذت میبری، این هم جزو علایق توست، البته از نوع چندش‌آور آن!
همۀ این‌ها به تو می‌گوید که بین علایقت تبعیض قائل نشوی. به این فکر نکن که آیا چیزی که دوست داری به درد نوشتن می‌خورد یا نه. بیرون زدن از حصار تکرار و کلیشه یعنی نوشتن از چیزهایی که حس می‌کنی ممکن است برای دیگران عجیب یا بی‌اهمیت باشد.
هر چقدر هم به دنیا بی‌میل باشی، همیشه چیزی هست که در دایرۀ علایق تو بگنجد؛ چیزی که مثل شخصیت مرد فیلم رازها و دروغ‌ها وادارت کند بگویی: لاووووووولی!
پرسوناژ مذکور
با این حساب تو هیچ کم‌وکسری برای شروع نوشتن نداری.
این فهرست را پر کن. هر یک از پاسخ‌ها می‌تواند ایدۀ یکی از نوشته‌های تو باشد:
۴۰ سوژه برای نوشتن
غذای مورد علاقۀ من:
نویسندۀ مورد علاقۀ من:
(غذا را بالاتر از نویسنده آوردم. چون مهم‌تر است. گر تو نمی‌پسندی، تغییر ده غذا را!)
خوانندۀ موردعلاقۀ من:
بازیگر موردعلاقۀ من:
میوه موردعلاقۀ من:
سیاستمدار(!) مورد علاقۀ من:
عطر موردعلاقۀ من:
بیماری مورد علاقه من (وقت‌های را به یاد بیاور که می‌گویی «صد رحمت به فلان مریضی، این کرونا خیلی مادر قلمبه‌ست!» :
دایی موردعلاقۀ من:
خالۀ مورد علاقۀ من:
عموی موردعلاقۀ من:
عمۀ موردعلاقۀ من:
شوهرعمۀ موردعلاقۀ من:
(و سایر اقوام و بستگان)
واقعۀ تاریخی موردعلاقه من:
روز موردعلاقۀ من:
سالاد موردعلاقۀ من:
فیلم موردعلاقۀ من:
برند موردعلاقۀ من:
لباس موردعلاقۀ من:
رنگ موردعلاقۀ من:
کشور موردعلاقۀ من:
شعر موردعلاقۀ من:
محلۀ موردعلاقۀ من:
حیوان موردعلاقۀ من:
ماشین موردعلاقۀ من:
کتاب موردعلاقۀ من:
خوراکی موردعلاقۀ من:
مدل موی موردعلاقۀ من:
پیج اینستاگرامی موردعلاقۀ من:
شبکه تلویزیونی موردعلاقۀ من:
مجری موردعلاقۀ من:
فحش موردعلاقۀ من:
ورزش موردعلاقۀ من:
ورزشکار موردعلاقۀ من:
شعر موردعلاقۀ من:
نان موردعلاقۀ من:
مغازۀ موردعلاقۀ من:
جنون موردعلاقۀ من:
آب‌وهوای موردعلاقۀ من:
شغل موردعلاقۀ من:
آخر و عاقبت موردعلاقۀ من:
از هر کدام از علایقت می‌توانی یک خروار طرح و پیرنگ و شخصیت و بی‌شخصیت و آینۀ عبرت بسازی!
به شرط اینکه حوصله کنی و در اندیشیدن به هر یک از چیزها و کسانی که دوست داری، مجموعه‌ای از خاطرات و افکارت دربارۀ آن چیز یا کس را به یاد بیاوری.
از همه مهم‌تر اینکه بهتر است در مرحلۀ خلق ایده دربارۀ کیفیت ایده قضاوت نکنی.
قضاوت را بگذار برای دادگاه بازنویسی!
عضویت در کانال تلگرام مدرسه نویسندگی
71 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
سلام
من راجب کلاس کارخلاقانه و تولید محتوا سوال داشتم
۳۵سالمه آیا دیر نیست ؟۶سال در رابطه با شغل تحصیلیم کار کردم و علاقه ای بهش ندارم مدرکم فوق لیسانس هست.آیا از طریق کلاس تولید محتوا و یا کارخلاقانه میتونم به علاقه و استعدادم پی ببرم؟کارهای هنری هم زنانه مثل گلدوزی خیاطی و..هم علاقه ندارم و استعدادش ندارم.ولی نوشتن رو دوست دارم.میشه لطف کنید راهنماییم کنید.ممنونم
سلام صبای عزیز
معلومه که دیر نیست. شما که سنی ندارید.
ما دوستانی رو توی دوره داریم که تو دهه ششم و هفتم زندگیشون هستم، و اتفاقا از همه فعال‌تر و بهترن.
قبلاً یه چیزی در این رابطه نوشتم: سن نویسندگی
باز هم اگر سوالی بود من در خدمتم.
سلام استاد
خیلی ممنون بابت تموم توصیحات جامعو کاملتون و سایت خوبتون
من علاقه زیادی ب نوشتن دارم ولی ذهینتم اونقد باز نشده محدوده برا داستان نویسی میخواستم بدونم بنظر شما آینده ایی میتونم داشته باشم. آرزومه یه رمانه خاصو پر مخاطب بنویسم قلمی روان داشته باشم. همی الانشم مینویسم ولی خب یخورده ترس دارم. واینک من بخوام سایت شخصیمو راه اندازی کنم الان تو این زمان خوبه؟؟ بهم کمک میکنه؟
ممنون میشم جواب بدین
سلام مهلا جان
چرا که نه.
معلومه می‌تونید بنویسید.
فقط کافیه هر روز بخونید و بنویسید. همین.
راه‌اندازی وبلاگ هم عالیه، و از همین الان هم می‌تونید شروع کنید.
پیشنهادم اینه که یه نگاهی به بقیه مطالب سایت بندازید. شاید بعضی ایده‌ها به کارتون باید.
ذکر جزئیات در واقع همونجایی هست که نویسنده ها رو با وجود پردا ختن به موضوعات کلیشه ای کاملا از همه جدا میکنه
درکی که هر کدام از ما از اتفاقات یا مصائب روز مره زندگی داریم با ذکر جزئیات قابل انتقاله و خاص و خواندنی!!
خیلی لذت بردم مثل همیشه
آفرین به سخاوت مثال زدنی شما
زنده باد زهره خانم گرامی.
چه خوب که به اهمیت جزئیات اشاره کردید.
سپاس از مهر شما.
امیدوارم همیشه شاد و موفق باشید.
سلام من به رمان نویسی علاقه زیادی دارم ولی سوژه ای برای نوشتن نمیتونم پیدا کنم علایقم هم کاری بهشون ندارم البته تو رمان ازشون استفاده میکنم ولی فعلا هیچ سوژه و سناریویی ندارم همه سوژه هایی که تو سرم هستن تکراری و کلیشه ای اند میشه کمکم کنید
سلام نارین عزیز
در ابتدای کار این موضوع کاملاً طبیعیه. و مشخصه که ایده‌های ما چندان درخشانی به ذهنمون نمی‌رسه.
باید کتاب خوند، زندگی کرد و نوشت. به تدریج به ایده‌های خوب هم می‌رسیم.
این مقالات هم شاید براتون مفید باشه:
نوشتن رمان
علایق ما همیشه ارزشمنده 🙂 این باعث میشه تا به مرور با نوشتن درباره موردعلاقه‌هامون شیوه خودمون رو در نوشتن و یا کارمون پیدا کنیم، خودمون، روحیاتمون و علایقمون رو بیشتر بشناسیم. در
کنارش یاد بگیریم تا اتفاقات به ظاهر ساده زندگیمون و ایده‌های کلی رو بسط بدیم، جزییاتش رو
پیدا کنیم و هزاران مفیدِ دیگه
همیشه یه عالمه مفید هستند تمریناتتون
سلام استاد عزیز 🙂 چقدر چالب بود واقعا همینطور که داشتم موارد رو میخوندم برای بعضی‌ها ایده‌ی نوشتن هم به ذهنم میرسید. مثل دایی مورد علاقه‌ی من :)) و به این فکر کردم که شاید همین لیست برای چیزهایی که ازشون متنفریم هم بتونه کلی بهمون ایده بده
بازم ممنون ازتون 🙂
زنده باد محمدعلی عزیز
سپاس از مهر تو.
سلام آقا شاهین دوست‌داشتنی.
ممنون بابت این پست خوب.
من یک مشکلی داشتم.
معمولا وقتی می‌خوام داستان بنویسم، این ایده است که من رو به‌سمت داستان نوشتن می‌بره. اما ایده‌ام اصلا موضوع نداره. یعنی ایده‌ی خامه.
عادت هم بر این جاریه که تو یک موضوع رو انتخاب کنی بعد بشکافی‌اش و از آن شکافته‌ها و تکه‌ها یک داستان بسازی.
مثلاً فرض کن من میگم ظلم.
بعد می‌آیم جملات مربوطش رو مینویسم. یکی میگه فقر یا بی‌عدالتی یا چه می‌دانم رنج، خفقان... بعد براساس این کلمات مثلاً داستان مردی را می‌نویسند که حقش را خورده‌اند و فلان و بهمان.
اما من ایده را دارم. فکر میکنم یا تخیل میکنم و ایده می‌آید سراغم ولی اینکه ایده یا آن داستان کلی، تو ذهنم موضوع ندارد، برایم مثل یک صندلی بی‌پایه است. اعصاب خرد کن است.
توی قبلی دست کم آدم می‌رود و می‌گردد تا آن موضوع جزو دغدغه‌هایش باشد اما اینجا ایده را داری اما نمی‌دانی باهاش چه‌کار کنی.
موضوع الکی پلکی که نمی‌توانی به داستان بچسبانی.
گاهی اوقات می‌نشینم و طرح کلی داستان را بررسی میکنم تا شاید یک کلمه ازش در ذهنم تداعی شود و آن را به عنوان موضوع داستان انتخاب کنم. اما بعد می‌بینم نمی‌شود. مثل موش رفته تو سوراخ و این دمش برای من مانده.
حالا به‌نظر شما باید چه‌کار کنم؟
ایده را کنار بگذارم و بروم سراغ داستان و ایده دیگر؟
راستی این را هم بگویم آن شیوه‌ی موضوع انتخاب کنن و بعد بشکافش، اصلأ برایم جالب نیست. من اگر ایده از تخیل و تفکر برایم نیاید دست به قلم نمی‌برم. اما بیشتر اوقات همین ایده‌ها چون خام‌اند، موضوع نداذند، نصفه کاره می‌مانند. نظر شما چیه؟
ببخشید زیاد حرف ردم. ممنون میشم راهنمایی کنید.
سلام محمد عزیز
من میتونم یه سری چیز بهت بگم.
ولی فکر نمی‌کنم فایده چندانی داشته باشه.
پیشنهادم اینه که اول وقت بذاری برای شناختن برخی از عناصر داستان.
بعد این شناخت کمک می‌تونه بتونی مسئله خودت رو بهتر طرح کنی.
الان مسئلۀ تو خیلی خامه. نیاز به مطالعه داره.
پس:
۱٫ داستان بیشتر بخون.
۲٫ دربارۀ داستان بیشتر بخون.
برای شروع شاید داستان رابرت مک کی برات خوب باشه.
چون دربارۀ فیلم‌نامه‌نویسیه، بررسی نمونه‌ها رو برات راحت‌تر میکنه. دو ساعت فیلم دادن سریع‌تر از چند روز کتاب خوندن پیش میره به هر حال.
بعداُ بازم برام بنویس.
خیلییی باحال بود😅😅
ممنونم از مهر شما.
غذای مورد علاقۀ من: آش کشک های مادرم
نویسندۀ مورد علاقۀ من: محمود دولت آبادی
خوانندۀ موردعلاقۀ من: همون هایی که فقط ساز می زنن و چیزی نمیگن!
بازیگر موردعلاقۀ من: جک نیکلسون
میوه موردعلاقۀ من: سیب ترش
سیاستمدار(!) مورد علاقۀ من: مرحوم امام
عطر موردعلاقۀ من: wood
بیماری مورد علاقه من (وقت‌های را به یاد بیاور که می‌گویی «صد رحمت به فلان مریضی، این کرونا خیلی مادر قلمبه‌ست!» : آلزامیر. به خاطر اینکه هم درد و از یاد می برم هم چیزی که باعث شده این درد را انتخاب کنم!
دایی موردعلاقۀ من: هر سه تاشون
خالۀ مورد علاقۀ من: هر پنج تاشون
عموی موردعلاقۀ من:هیچکدام!
عمۀ موردعلاقۀ من: هیچکدام!
شوهرعمۀ موردعلاقۀ من: والا راستش رو بخواهید اسم هاشون رو بلد نیستم!
واقعۀ تاریخی موردعلاقه من: عید غدیر
روز موردعلاقۀ من: روزی که به خودم، کار و تلاش هایی که کردم افتخار کنم
سالاد موردعلاقۀ من: شیرازی با سرکه سیب
فیلم موردعلاقۀ من: از این بهتر نمیشه! As Good As It Gets (قشنگ مصداق بارز منه)
برند مورد علاقۀ من: پورشه
لباس موردعلاقۀ من: کت و شلوار
رنگ موردعلاقۀ من: آبی آسمانی اول صبح
کشور موردعلاقۀ من: ایران
شعر موردعلاقۀ من: از دیو و دد ملولم انسان آرزوست
محلۀ موردعلاقۀ من: نیروگاه قم
حیوان موردعلاقۀ من: اسب
ماشین موردعلاقۀ من: carrera 911
کتاب موردعلاقۀ من: سونات کرویستر
خوراکی موردعلاقۀ من: دلستر لیموی باربیکن
مدل موی موردعلاقۀ من: همون همیشگی
پیج اینستاگرامی موردعلاقۀ من: shahinkalantary@
شبکه تلویزیونی موردعلاقۀ من: شبکه چهار!!
مجری موردعلاقۀ من: مهران مدیری
فحش موردعلاقۀ من: گوساله
ورزش موردعلاقۀ من: دوچرخه سواری
ورزشکار موردعلاقۀ من: کوبی برایانت
نان موردعلاقۀ من: سنگگ برشته و گنجدی
مغازۀ موردعلاقۀ من: دنیای کتاب قم، مخصوصا اول صبح که کسی نیست روی صندلی ها بشینه!
جنون موردعلاقۀ من: مالیخولیایی بودن،
آب‌وهوای موردعلاقۀ من: بارانی. طوری که همه برن توی خونه‌هاشان و من توی خیابان تنها بمونم
شغل موردعلاقۀ من: داستان نویسی
آخر و عاقبت موردعلاقۀ من: اینکه تا یادم افتادن بگن: «به تو روحش صلوات!»
استاد جان مثل همیشه عالی و بینظیر . واقعا نمیشه از این مطالب لذت نبرد 🌹🌹🌹
ممنونم زهرا جان، ذوست خوش ذوق و مهربان من.
به چه زبانی بنویسم که از کامنت نویسی در سایت شما بی نهایت لذت می برم.
این کار امید روزهای ناامیدی من و انگیزه بخش اوقات شادی من است.
ای کاش زمانه مجالی دهد برای بیشتر خواندن و بیشتر نوشتن در کنار شما.
نوشتن اعتیادی است که نویسنده با وابستگی به آن قوی تر می شود.
خیلی خوبه که لذت عمیق نوشتن رو تجربه می‌کنی مرتضی جان.
سلام.مثل همیشه عالی استاد ممنونم.
ممنون میشم راهنمایی بفرمایید که در خصوص بازنویسی از کجا متوجه بشیم درست انجام شده؟
سمیه عزیز
بازنویسی فرمول مشخص نداره.
تمام و دانش و تجربه شما به عنوان یک نویسنده در مرحلۀ بازنویسی جلوه میکنه.
هر چقدر باسوادتر باشید بهتر بازنویسی می‌کنی. وگرنه کسی که بضاعت کمی در خواندن و نوشتن داره، با هزاران بار بازنویسی هم نمیتونه از یه متن ضعیف چیزی بسازه.
برای بازنویسی بهتر تا می‌تونید کتاب بخونید.
ساده ترین ایده های که میخواستم اینجا بهم معرفی شد و راهنمایی قشنگی بود که فکر نکنم نوشته ام بد میشه فقط بنویسم
زنده باد معصومه عزیز و گرامی.
برقرار باشید.
سلام
آقای کلانتری من حدود یک ساله می نویسم ولی یک ماهه که دارم هر روز می نویسم. می خواستم بپرسم بازنویسی رو از چه زمانی باید شروع کنیم؟
سلام
شما از همون روز اول نوشتن می‌تونید بازنویسی رو هم همراه با نوشتن داشته باشید.
فقط بهتره که بین این دو مرحله کمی، یک روز یا بیشتر فاصله باشه تا بتونید نقادانه‌تر با متن برخورد کنید.
عالی بود استاد، همین الان دست بار نوشتن مورد علاقه من می‌شوم.
زنده باد معصومه جان
سلام آقای کلانتریِ عزیز
به یاد دارید که برای شما از طراحی سایتم نوشتم؟ گفتم که مراحل آخرش را طی می‌کند؟
خوب تمام شد. ساختمش و حالا هم دارم چند ایده را می‌پزم و می‌خواهم بی‌وقفه بنویسم.
راستی «شکریفا» همان نام من است. فقط معکوس و مخفف شده. وگرنه هیچ فرقی با نام خودم ندارد و من هم دوستش دارم. در شکریفا از نوشتن و ویرایش مینویسم و این تنها کاری‌ست که مرا زنده نگه می‌دارد.
عنوان سایت را هم حدس می‌زنم بدانید از کجا آورده‌ام (:
باز هم از شما ممنونم که مشوق من در این راه بودید، امید که سلامت و برقرار باشید.
با سلام به جناب کلانتری عزیز، احتمالا به یاد نمی آورید ولی در ادامه آن آزمونی که در صفحه تان گذاشته بودید و من به آن پاسخ دادم، نوشتم اگر این توصیه هایتان سبب شود من تنبل شروع به نوشتن کنم، حتما مفید خواهد بود. الان آن زمان فرارسیده است و من عضو حرکت صد داستان ۳ هستم و مشغول نوشتن. اتفاقا به برخی از این ایده ها هم پرداخته ام. به امید آینده و موفق باشید.خدانگهدارتان
چقدر عالی فریده خانم عزیز
خیلی خوشحال شدم از خوندن کامنت شما.
با قدرت ادامه بدید.
باز هم برای من بنویسید حتما.
استاد مشکل در همین حوصله به خرج دادن و فکر کردن به جزئیات هر یک از این موارد هستش، به نظر ساده می‌آد ولی در عمل عده‌ی کمی انجامش می‌دهند. ولی من می‌خوام که جزء اون عده کم باشم😊 ممنون از شما
زنده باد طیبه جان
این نگاه درستیه.
عدۀ معدودی از افراد هزینۀ بهتر شدن رو می‌دن. و خوشحال که تو حاضر به پرداخت این هزینه هستی؛ هزینه‌ای که در قالب زمان و حوصله و تمرکز پرداخته میشه.
شاهین‌جان‌سلام.نمیدونم خوشحال میشی یا ناراحت ، اما همه چیزم داره از تو و مطالب و متونت الهام میگیره.
سلام محسن عزیز
این باعث خوشحالی منه.
من هم از همیشه از صدها و هزاران نفر دیگه الهام میگیرم.
و امیدوارم که تو هم به یکی از افراد الهام‌بخش من تبدیل بشی.
حالا شروع میکنیم …………………… استاد
همین مطالب و جمله درمانی ها کلی انگیزه میده .الان نوشتن لذت بخش ترین کار دنیا شده و این رو مدیون شما هستم خیلی متشکرم .پیگیر بودن و پاسخ دادن به پیام ها هم با ارزش ترین قسمت کارتونه.
زنده باد.
چه خوب که چنین شوقی داری.
با عشق و لذت در مسیر نوشتن بمونید.
سلام وقت بخیر مثله همیشه عالی و پر از انرژی و انگیزه بود ممنون.🌹🌹
ممنونم از مهر شما دوست نازنین
به به استاد،،، عجب پیشنهاد نابی
من اون مورد غذای مورد علاقه رو خیلی دوست داشتم. فکر کنم بتونم برای همون یک مورد سه صفحه رو بنویسم. و البته انگار شما هم با من هم عقیده ای در مورد غذا و نوشتن!
پرسوناژ مذکر هم خیلی جذاب بود، اصلا انگیزه داد که همین الان بشینم و این ۴۰ مورد رو بنویسم.
خلاصه که خسته نباشید، لذت بردم.
درود مینا جان
بله، در رابطه با غذا و نوشتن قبلاً این مطلب رو هم نقل کرده بودم:
رابطۀ غذا و نویسندگی
شاد و برقرار باشی
جل الخالق. ●_●
نمی دونستم این قدر علایق توی من وجود داره. البته تا حالا.
عجب متن پرباری بود آقای کلانتری.
و اون قسمت فحش و جنون مورد علاقه، به طرز عجیبی نگاهم رو به نوشتن تغییر داد. فکر نمی کردم بشه راجع به چنین چیز هایی هم نوشت. فحش و جنون…
راستی، عاشق اون عکسایی هم که از خودتونه. خیلی جالبن.
مرسی مریم عزیز
بله، اتفاقا چیزای خوب و جالبی هم میشه نوشت. در کل همۀ موضوعات خوبن. مهم اینه که ما چجوری میریم سراغشون.
درودبرشاهین خان کلانتری،دلم واسه تون،واسه شنیدن صداتون واقعاً تنگ شده،بااینکه دو سه روزی از پایان دوره میگذره ولی واقعاً دلتنگی عجیبی برام بهمراه داشت، ازین ایده ی دلچسبتون بسیار لذت بردم،حتماً پی اجرای این پیشنهاد رو میگیرم.خیلی جالب وجذابه وباعث میشه آدم سرذوق بیاد.بهرحال مارو بدجور وابسته سایت ووبلاگ وایده هاو پیشنهاداتو.…وهمینطور خودتون کردین…..
سلام فرزین نازنین
من هم خیلی خیلی دلتنگ شما عزیزانم هستم.
مرسی از توجهت.
شاد و برقرار باشی.
استاد عزیزم من هیچ چیزی نمیتونم بگم مگر اینکه شما فوق العاده هستید و ممنونم من این روزها بسیار می نویسم…..بسیار…
مریم خانم عزیز
خوشحالم که بسیار می‌نویسید.
مرسی از لطفتون.
با آرزوی بهترین‌ها
سلام بر استاد عزیز
ایده خیلی خوبی بود. باعث شد برنامه جدی بریزم برم سراغش. متشکرم🌺
زنده باد فائزه پرتلاش و خوش ذوق
سلام به استاد نازنین
دوست دارم این متن‌رو چهارصد بار بخونم و لذت ببرم و بخندم و یاد بگیرم.
«بیرون زدن از حصار تکرار و کلیشه یعنی نوشتن از چیزهایی که حس می‌کنی ممکن است برای دیگران عجیب یا بی‌اهمیت باشد.» این روزا که دارم رمان دن کیشوت‌رو می‌خونم تمام چیزی که تو داستان اومده همش مسائل عجیب و بی‌اهمیت، این بخش از نوشته خیلی برام تازه و جالب و قابل تأمل بود. مثل همیشه خلاق و بینظیر نوشتین
در ضمن دوست دارم مادرقلمبه‌رو هم به فوشای مورد علاقه‌م اضافه کنم….
پاینده باشی کاکه…
درود بر محسن جانم
آقا دیدن کامنت تو یه صفای دیگه‌ای داره.
دمت گرم که نوشتی.
همیشه از بهترین دوستان من هستی و خواهی بود.
شاهین جان،من شیفته ی تصاویر پست های شما هستم.کار خودتونه نه؟اولش فقط داشتم به آن می خندیدم.
می دانم که به هر حال این سوژه ها برای شکستن قفل نوشتن است و می خواهید بگویید به جای نگرانی از کمبود ایده می توانید از دری بنویسید.اما دغدغه ای دارم شاهین جان و آن هم اینکه بعضی از موضوعات در بین مردم تابو است.حرف زدن در موردش سخت است.اما خودم به راه حلی فکر می کنم.به نظرم موضوع ات به ظاهر هرچه قدر سطح پایین و عامیانه باشد،هرچه قدر که خارج از عرف،شاید بهتر باشد که تو سطح بالا بنویسی اش.موضوع شاید کثیف باشد،اما تو تمیز بنویس.سطحی باشد،تو عمیق باش.مردم کلا در مورد موضوعاتی پیش داوری های سفت و سختی دارند،تو زاویه دید جدیدی به آن ها بده.همیشه می شود به موضوعات به شکل تازه ای نگاه کرد.این وظیفه نویسنده است که با واقعیت ها رو به رو شود و آن ها را روشن کند.مردم از واقعیت ها طفره می روند،اما نویسنده باید با آن ها رو به رو شود زیرا آن ها مسائلی مربوط به خود انسان است.
حرف زدن در مورد آن موضوعات مثلا در موسیقی،درفیلم،درتلویزیون راحت است.زیرا آن ها رسانه عوام هستند.اما حرف زدن از آن ها در قالب ادبیات سخت است.ادبیات قالبی برای فرهیختگان تر و تمیز است که مدام تظاهر به خوب بودن می کنند.گروهی اعتبارشان،وجهه اجتماعی شان از هر چیزی برایشان مهم تر است.
درود بر سعید نازنین و خوب
راستش من این گزاره رو قبول ندارم: «ادبیات قالبی برای فرهیختگان تر و تمیز است که مدام تظاهر به خوب بودن می کنند.»
چه کسی چنین چیزی گفته. یا چرا باید این حس رو داشته باشیم.
به نظرم هیچ نویسنده و هنرمندی نباید به این حرف‌ها توجه کنه.
ما باید فقط به کاری که میکنیم فکر کنیم.
سلام بر شاهین جان خوش فکر و خلاق
مجموع پیشنهادات عالیه
اما این چهلمین پیشنهاد واقعا جای فکر کردن داره
در ادبیات ما چهل عدد خاصی است
چهل سالگی را مرز ورود به جهان بلوغ فکری می دانند
چله نشنی ( چهل روز خلوت کردن با خود )
و سایر چهلم ها
در وداع با کسی هم که از این دنیا می رود،
چهلمین روز روز خداحافظی آخر است .
در پیشنهادات شما هم
چهلمین پیشنهاد
– ” آخر و عاقبت موردعلاقۀ من ”
مورد بسیار تامل برانگزی است .
شاید بهتر باشد از اینجا شروع کرد
تصویری که از شخصیت مورد نظر می سازیم
چه خودمان باشد
چه شخصیت داستانی
بقیه چیز ها را آشکار می کند
صفحات آخر فصل آخر را که بنویسی
بقیه کار از آنجا نوشته می شود
و می شود به اول رسید
در کتاب هفت عادت مردمان موثر
اثر استفان کاوی
اشاره شده که یکی از عادت های مردمان موثر این است
که از آخر به اول می آیند
یا به زبان دیگر ابتدا هدف گزینی می کنند
و بعد از همان جایی که هستند
شروع می کنند و می روند تا به آن هدف برسند
از پیشنهاد درجه یک ات ممنونم .
و برات یه عالمه آرزو های دست اول و درجه یک دارم
درود پرویز نازنین
بسیار دلتنگ خوندن کامنت‌های ناب شما بودم.
مثل همیشه زیبا نوشتید و الهام‌بخش.
مدتی هست دلم رفته پی رویایی ،
مدتی هست مرا برده پی شیدایی،
مدتی هست که غرقم کردست ،
در جهان های غریب که بود پنهانی،
این شگردی که از اسرار شما آموختم،
هیچ دانی چه کند با دل من پنهانی .
چیزی یادم دادین که سحر می کند
قلم زدن و قلم زدن و غرق شدن
در جهانی که نه ابتدایی دارد
و نه انتهایی .
با آدم هایی از سیزده هزار و ششصد و نود سه سال قبل،
تا آدم هایی از یازده هزار و هفتصد و هفتاد و هفت سال بعد ،
آدم هایی از قاره های روی زمین
تا تمدن های مدفون زیر دریاها و خشکی ها ، همه و همه ،
با من سخن می گویند ،
با زبان قلم هایشان ، رویاهاشان .
امروز رفتم کتاب ” همینگوی خبرنگار ” نوشته ویلیام وایت ترجمه کیهان بهمن رو خریدم
و دو کیلو کاغذ کاهی آ چهار و آ پنج .
و بقول شما باید بنویسم و سیاه شان کنم .
واقعا گاهی غرق می شوم
در وسعت عمیق جهان واژه ها
و با هر خطی که می نویسم دعایت می کنم .
با تست استعداد سنجی نویسندگی که همه را قبول می کند و جرات نوشتن می دهد .
خلاصه که
ممنونم لطفتم
برای جراتی که دادی برای سرک کشیدن به جهان پشت واژه ها
به به
مبارکه پرویز جان
مرسی که همیشه منبع انرژی و الهامی.
تشکر میکنم ازت شاهین جان بابت این مطلب
ایده من در این باره این بوده که لیست های موضوعی شامل صد کلمه الهام بخش برای اوقات بی موضوعی تدارک ببینیم
http://draliok.ir/post/صد-کلمه-الهام-بخش
عالیه علی جان
بهت لینک هم دادم.
سلام وقتتون بخیر خیلی خوشحالم که باهاتون آشنا شدم و میتونم از اموزه هاتون استفاده کنم واقعا قشنگ بود و برا من که تازه اول راهم و دنبال ایده ام کاربردی
سپاسگزارم
ممنونم از شما هم زهرا خانم گرامی
شاد و برقرار باشید.
🌸
سلام استاد راه‌نشانم (این یکی از واژه‌هایی هستش ک برای شخص شما استفاده میشه چون مسیر زندگی منو بهم نشون دادید)
استاد علاوه بر اینکه مطالبتون واقعا خیلی تو نوشتن برامون کاربرد داره جنبه‌ی طنزش عالیه
.
.
کلا شوخی هایی که میکنین فوق‌العاده‌اس
من بخاطر مسائلی ک بود دیرتر ویدیوهای هزارویک محتوا رو نگاه کردم و چند روز پیش که داشتم جلسه سوم رو نگاه میکردم سر چندجا انقدر خندیدم به حرفتون که مجبور شدم ویدیو رو متوقف کنم!
..
.
و این استفاده از طنز نکته‌ای هستش که شاید در نگاه اول آسون بنظر بیاد ولی واقعا کار خیلی سختیه
فکرمیکنم و اگه اشتباه نکنم بهش بگن سهل ممتنع
و شما فوق‌العاده عالی از طنز تو نوشته‌هاتون استفاده میکنین
سلام زهرا جان
محبت داری به من همیشه.
خوشحالم که دوستان پر مهری مثل تو دارم.
ایشالا همیشه لبت خندون باشه.
این چند تا هم به ذهن من رسید:
شهر مورد علاقه من
نوع سفر مورد علاقه من
سبک پوشش مورد علاقه من
نوع دوست مورد علاقه من
زنده باد باد آرش عزیز
[…] یک مطلب کامل‌تر: موضوع برای نوشتن […]
سلام و عرض ارادت به شاهین عزیز
تشکر از ایده های خوبتون حتما استفاده می کنم چه اینکه این اواخر کم اورده بودم برای نوشتن نمی دونستم از چی بنویسم از کی بنویسم. با آرزوی سلامتی و تندرستی برای شما
سلام رخشانه عزیز
زنده باد.
امتحان کنید این نوشتن رو. فکر کنم خیلی خوشتون بیاد.