می‌خواهم شما را به یک رئیس جمهور-نویسنده تبدیل کنم!
تصور کنید سایت شخصی شما یک کشور خشک‌وخالی و بی جمعیت است.
و شما خودتان را به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب! آن انتخاب کرده‌اید تا رشد و توسعۀ این کشور تازه تأسیس را طراحی و عملیاتی کنید.
حالا یک دورۀ ریاست جمهوری چهارساله بر عهدۀ شماست.
وظیفۀ اصلی شما در این دورۀ چهارساله چیست؟
فقط باید ۱۰۰۰ پست بنویسید.
و نوشتن یک هزار پست وبلاگی به‌طور میانگین ۴ سال زمان می‌برد.
(با این حساب من الان در سال سوم ریاست جمهوری خودم هستم و حدود ۷۰۰ پست نوشته‌ام. البته قبلاً یکی دو تا کشور دیگر هم داشته‌ام که دچار فروپاشی شده‌اند!)
شما رئیس دولت وبلاگ خودتان هستید و دسته‌بندی‌ها وبلاگ نقش استان‌هایی را دارند و شما برای نوشتن دربارۀ هر کدام از آن‌ها، هر بار در نقش یک استاندار حاضر می‌شوید. البته بعداً که وبلاگ شما بزرگ‌تر شد می‌توانید نویسندۀ همکار هم داشته باشید.
موضوعی که بیشتر محتوای شما دربارۀ آن است، پایتخت این کشور محسوب می‌شود.
روابط دیپلماتیک کشور شما، لینک‌هایی است که به دیگران می‌دهی. حالا دلیل شکست برخی سایت‌های تنگ‌نظر و بدون لینک را متوجه می‌شوید؟
خوانندگان وبلاگ شما مردم این سرزمین هستند. آن‌ها به‌تدریج با دیدن مزایایی کشور شما آن را برای اقامت برگزیده‌اند؛ اما این قدرت را هم دارند که پس از مدتی، به‌طورکلی سرزمین شما را ترک کنند.
شما چه فرصت‌هایی را برای آن‌ها ایجاد می‌کنید؟ آن‌ها در کشور شما از چه امکانات و دستاوردهایی برخوردار می‌شوند؟
وقتی به کامنت‌ها و آمار بازدید سایتتان توجه نمی‌کنید یعنی صدای مردمتان را نمی‌شنوید.
وقتی بخش‌‌هایی از سایت را فراموش می‌کنی یعنی برخی از استان‌های کشور را نادیده گرفته‌اید.
وقتی برای مدتی به‌روز کردن وبلاگتان را رها می‌کنید یعنی اداره یکی کشورتان را رها کرده‌اید.
آیا مخاطبان شما برای دورۀ دوم هم به شما رأی می‌دهند؟
نتیجه نهایی:
من این قیاس را ساختم تا شما با جدیت بیشتری به توسعۀ وبلاگ خودتان بپردازید. اصولاً وبلاگ‌نویسی نیازمند نگاه بلندمدت است و پس از صرف زمان و انرژی فراوان به نتیجه می‌رسد. به همین خاطر است که اغلب افراد شبکه‌های اجتماعی را ترجیح می‌دهند، چون در آنجا ارضا شدن با لایک و کامنت با سرعت بیشتری اتفاق می‌افتد.
در روزهایی که همگی درگیر وضعیتی بحران‌زده هستیم. فارغ از تمامی مسائل، وبلاگ‌نویسی و پرورش برند شخصی، اقدامی سیستمی و آینده‌ساز به نظر می‌رسد؛ چون بیش از هر چیز دیگری روی آن کنترل داریم.
فکر میکنم بعد از مطالعۀ این پست، خواندن لینک زیر برای شما سودمند باشد:
اگر می‌خواهید سایت شخصی قدرتمندی داشته باشید حتماً این متن را بخوانید
37 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
[…] […]
سلام و ادب
استاد کلانتری حضور در اینجا برای من خطرناک است برای قلبم. چون خیلی ذوق زده میشم. خدا به من رحم کند تا با هیجاناتم سر کنم. از یک طرف هم باید کل مطالب سایت شما رو مطالعه کنم.
نمیدانم واقعا چه کنم شما توی پست فکر کنم ۲۱ گرمی بود که فرموده بودین نیازی به تفریحات شهربازی ندارین. من الان واقعا احساس می کنم اینجا خودش یه شهربازیه پر از وسایل هیجان انگیز، نه آن وسایلی که دل و روده رو به هم میبافه مثل بشقاب پرنده، یا یکنواخته مثل چرخ فلک نه. از اون وسایلی که هیجانات مثبت داره مثل کشتی که آرام و یکهو قلب رو جابجا می کنه.
اینجا این بلای قلبی سر من میاد.
فاطیما جان
این مطلب رو خودم هم خیلی دوست دارم.
در کل همۀ مطالب با حس خوب نوشته شدن، البته که خالی از ضعف نیستن. من فقط به جنۀ حسی موضوع اشاره دارم.
خوشحالم که این حس خوب به شما منتقل شده.
ایشالا که همیشه پر از ذوق و شادی باشی.
خدارو شکر در این کشور خانمها هم میتونن رییس جمهور باشند
حس خوبی به آدم میده این تشبیه
ممنون
زنده باد مریم خانم نازنین
بله، به چه نکته مهمی اشاره کردید.
تو این همه ناامیدی زاویه دید پست شما خیلی برام جالب لود. قلمتون مانا
يه جوري كيف كردم از اين مطلب شاهين جان كه ، اين لحظه رو بايد يك اسم جداگانه براش انتخاب كرد
نميدونم به نظرت لحظه اي كه آدم اولش تعجب ميكنه بعد به كوچولو نيشش باز ميشه بعد كيف ميكنه بعد، از ادامه خوندن مطلب انقدر هيجان زده است كه نفس كم مياره ، بعد به خودش مياد ميبينه نيشش تا بناگوش بازه و كلي جواب گرفته در حالي كه روحش ارضا شده …
يادمه اخرين باري كه اين حس رو داشتم وقتي بود كه اثر مركب از دارن هاردي رو ميخوندم
من اسمي براش پيدا نكردم
ولي ميخوام به زبان عاميانه بگم كه خر كيف شدم 😉😅
روزم ساخته شد
مرسي ازت
و اينكه قول خواهم داد رئيس جمهور خوبي بشم
سلام رستم جان
خوشحالم که این هیجان به تو منتقل شده.
خود من هم حین نوشتن این متن هیجان و حس خوب زیادی داشتم.
ضمن اینکه مدام هم توی جاهای مختلف از این مطلب یاد میکنم.
و بازخوردهای خوبی هم گرفتم.
امیدوارم با سایتت بترکونی و بزودی برای یه سفر توریستی بیای توی کشور تو (سایت تو)
[…] […]
[…] کسی نمی‌تواند به ساخت برند شخصی فکر کند و تولید محتوا را به عنوان اولویتی جدی در برنامۀ […]
[…] […]
[…] وبلاگ‌نویسی نیازمند نگاه بلندمدت است و پس از صرف زمان و انرژی فراوان به نتیجه می‌رسد. به همین خاطر است که اغلب افراد شبکه‌های اجتماعی را ترجیح می‌دهند، چون در آنجا ارضا شدن با لایک و کامنت با سرعت بیشتری اتفاق می‌افتد. (+) […]
[…] کسی نمی‌تواند به ساخت برند شخصی فکر کند و تولید محتوا را به عنوان اولویتی جدی در برنامۀ […]
[…] برای وبلاگ شاهین کلانتری > 1000 پست تا ساختن برند شخصی […]
رئیس جمهور کشور ارواح هستم منم
عاشقتم. خیلی خوب بود.
در کل این هم بد نیست که یه نفر خودش رو رئیس جمهور یک جزیرۀ خالی از سکنه بدونه.
خیلیا خلوت و تنهایی رو دوست دارن و شلوغی سایتت ممکنه آزارشون بده.
راستی سایت خیلی خوشگلی داری. میخوام خیلی جدی برای خوندنش وقت بذارم.
[…] […]
سلام خسته نباشید
خیلی خیلی پست خوبی بود
واقعا کمکم کرد ممنونم
سلام
چقدر خوب که براتون مفید بوده دوست خوبم.
سلام شاهین عزیز، یک نفس اومدم و بخش هایی از راه نویسنده شدن وبلاگت رو خوندم.
از همین امروز شروع به آپدیت کردن روزانه وبلاگم میکنم.
صد روز بعد میام تا صدمین پست رو گزارش کنم.
از تو به خاطر تک تک کلماتت ممنونم.
سلام به بهنام عزیز
چقدر سایت ساده و خوشگلی داری.
با قدرت به روزش کن.
لینک مطالب جدیت رو حتماً برام بذار تا بهت لینک بدم.
تو قسمت دوستان من هم بهت لینک دادم.
اميدوارم اين توصيه را هم عملي كنم چون سابق براين در مورد توييتر گفته بودي ٤٠٠ تا توييت كنيد اگر درست گفته باشم كه توييتر متحول شد بخصوص با توييت نويس هاي رشد فردي
شاد باشي
زنده باد علی عزیز
خوشبختانه در توییتر با فعالیت های دوستانی مثل شما واقعاً حس و حال متفاوتی ایجاد شد.
امیدوارم در مسیر وبلاگ نویسی بدرخشی.
چه مثال قشنگی!
مرسی که اینقدر متناتون مفیدن …
فدای تو دوست پر مهر من.
سلام و خسته نباشید به شاهین عزیز و مهربان..
عالی بود.. عالی
همیشه گفتم بازم میگم نوشته هات انرژی خاصی به ادم میدن:)
قلمت همیشه نویسا
سلام سهیلا جان
ممنون از مهرت.
مگه میشه با داشتن دوستان تکی مثل شما پر از انرژی نبود؟
در طول چند وقتی که باشما آشنا شدم هر چقدر تلاش کردم که از نوشتن فرار کنم نشد که نشد.
امروز من بعنوان رییس جمهور کشور یک نفره ام برگزیده شدم.
سلام به رسول پر تلاش
مدتی تو فکرت بودم که چرا نیستی.
خیلی خوبه که مدامت داری و دست از پیگیری اهدافت نمیکشی.
تو رییس جمهور خوبی میشی.
شاهین جان سلاااااام. مطلبت واقعا عالی بود. چه تمثیل خوبی به کار بردی. از وقتی شما رو دیدم و شناختم نوشتن برام اهمیت بیشتری پیدا کرد و وقتی چالش هایی برای ما گذاشتید مثلا چالش هزار کلمه یا سه هزار کلمه در روز این باعث شد که برام اهمیت حیاتی تری پیدا کنه. الآن با این تمثیل بر این شدم که بازدید و بررسی ای از عملکرد خودم داشته باشم و نوشتن های هرروزه ام رو دوباره جدی بگیرم و از بین همونها روزی حداقل دو پست توی پیج اینستاگرامم بذارم. ازت ممنونم
سلام به روی ماه لیلی خانم عزیز
ممنونم از محبتتون.
چقدر خوشحالم که جدی تر مینویسید.
اینستاگرام عالیه. چه تصمیم خوبی گرفتید. بی صبرانه منتظرم که بخونم.
برقرار باشید.
سلام
خیلی جالب بود
رفتم تو دنیای دیگه
سلام علیرضا جان
عکس نوشته های قشنگی که تو اینستا میذاری رو خیلی دوست دارم.
با تداوم تو این کار قطعاً به نتایج خوبی میرسی.
یک قیاس عالی بود!
به محض اینکه عنوان را خواندم از تصمیم گرفتم به عنوان قدم بعدی ۱۰۰۰ پست را برای خودم در نظر بگیرم ( این روز ها در حال رسیدن به صدمین پست وبلاگ خودم هستم ) ضمن اینکه واقعا از عبارتهایی مثل رئیس جمهور، استان، اقامت و … لذت بردم.
سلام به عباس عزیز
ایدۀ ۱۰۰ پست تو خیلی خلاقانه و خوب بود.
و چه عالی که قصد داری چالش ۱۰۰۰ پست رو شروع کنی.
میدونم که روز به روز موفق تر میشی.
محض رضای خدا
شاهین جان همچنان به نوشتن ادامه بده
که در تلخترین پستهایت هم هنوز قلمت بوی امید می دهد.
سلام سینا جان
با وجود دوستان نازنینی مثل تو نوشتن شگفت انگیزترین کار دنیاست.
خوشحالم که اینجا هستی.
بیشتر برام بنویس.