امروز آخرین جلسۀ سی و سومین کلاس غیرحضوری نویسندگی خلاق برگزار شد.
در این دوره با دوستان خارق‌العاده‌ای آشنا شدم و می‌دانم که پایان کلاس آغاز دوستی عمیق ماست.
این شعر اسماعیل خوئی را برای همراهانم در این کلاس نقل می‌کنم که وجودشان مایۀ دلگرمی است:
به صدق کوش که خورشید زاید از نَفَست
2 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
“گرچه ما میگذریم، راه میماند… غم نیست.”
چه زیبا!
امیدوارم منم روزی بتونم تو یکی از دوره هاتون شرکت کنم 🙂
سلام استاد کلانتری
تقدیر و تشکر می کنم :
یادگاری بسیار باارزشی شما ، چراغ راهنمایی برای ادامه راهی که رهنمون کرده اید خواهد بود ،
با آززوی بهترینها برای شما