کارِ درست هنرمند

داشتم دفتر شعر «زندگی واقعاً همین بود؟» را ورق می‌زدم که در اولین صفحۀ آن به این نقل قول برخوردم:

هر جایی که هنرمندی بتواند، وظیفه دارد نظرش را بیان کند؛ حالا احساسش هر چه می‌خواهد باشد. شکست در عشق یا موضوعی سیاسی. چه پیکاسو باشد که تابلوی گِرنیکا را می‌کشد، یا کافکا باشد که محاکمه را می‌نویسد، یا جرج اورول یا تامس هاردی یا مارک تواین یا هاکلبری فین باشد، توماس مان، باب دیلن… مهم نیست که موضوع چیست… هر کسی، هر جا، هر زمان…. وظیفۀ هنرمند است که احساسات شخصی‌اش را دنبال کند و هر چقدرش را که می‌تواند روی بومش منعکس کند؛ اگر روی مردم اثر بگذارد چه بهتر، اگر هم نگذارد مهم نیست. هنرمند وظیفه دارد چیزی را که حس می‌کند بیان کند، چون کار درست همین است. هر کسی تا جایی که بتواند باید تلاش کند این شرایط را عوض کند و روی آدم‌های بیشتری در دنیا اثر بگذارد و زندگی را برای ما به گونه‌ای توصیف کند که ما را انسان‌تر از قبل کند.
(تکه‌ای از گفت‌وگوی کاوه باسمنجی با راجر واترز در سالِ دو هزار و یازده)

دفتر شعر «زندگی واقعاً همین بود؟» را نشر فانوس با ترجمۀ ملیحه بهارلو منتشر کرده است.