تقریباً می‌شود با اطمینان گفت که نشر و به اشتراک‌گذاری اخبار روز هیچ تاثیری روی «افزایش آگاهی» عموم مردم ندارد.
از بنگاه‌ها و افرادی که از طریق خبر و غالباً اخبار کذب منتفع می‌شوند که بگذریم، بسیاری از ما به خاطر میل به کنش‌گری و اصلاح جامعه به ورطۀ نشر و نقل اخبار می‌افتیم.
اما دریغ از اینکه اغلب نتایج نشان از این دارد، که نه تنها تاثیر مثبت چندانی از این طریق حاصل نمی‌شود که در بسیاری از موارد عکس آن اتفاق می‌افتد.
از جمله نقل اخبار مرتبط با تروریسم که به تقویت رسانه‌ای آن‌ها منجر می‌شود. (+)
فعالیت‌های بسیاری از روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی مرا یاد کارتونی از کینو می‌اندازد که این پایین می‌بینید. کارتون هراسناکی که سال‌هاست از ذهن و ضمیر من پاک نشده:
ورجه وورجه‌های خبری، مثل همین بطری‌هایی هستند که در اقیانوس جهل و گرفتاری ما به هیچ جایی نمی‌رسند.
اینکه توی توییتر، با سودای افشای فساد و اصلاح و تغییر ساختار بکوشی، هما‌‌نقدر بی‌نتیجه و مضحک است که بحث‌های توی تاکسی.
اصلاح و تغییر هم اگر ممکن باشد، باید از فرهنگ و آموزش آغاز شود، که آن هم میانبرپذیر نیست و ناگریز از ورود به روندی تدریجی و بلندمدت است.
فکر میکنم بعد از مطالعۀ این پست، خواندن لینک زیر هم برای شما سودمند باشد:
شاهین کلانتری در تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین
11 پاسخ
سلام شاهین عزیز
درست می فرمایید. من از جملۀ پایانی شما کمک می گیرم و فکر می کنم؛ بزرگترین مشکل کشورمون و شاید کشورهای جهان سوم اینه که بیشتر ما شجاعت پذیرش مسئولیت گفتار، رفتار و عملکردمون رو نداریم. دایم هم غُر می زنیم چرا اینطور نشد؟ چرا اونطور نشد؟ وقتی خودمون تلاش نمی کنیم کارمون رو در حوزۀ مسئولیتمون درست و کامل انجام بدیم، چه توقعی از دیگران داریم؟
همه مون شدیم اون بندۀ خدایی که گفت با این فقیر هم دردی می کنم و تا فردا صبح همراهش گریه می کنم؛ اما یک لقمه از این نونی که همراه دارم بهش نمی دم! ما فقط بلدیم نسخه بپیچیم و خوب حرف بزنیم و شوربختانه عملمون خیلی ناچیز و کمه!
باید همگی بیاییم وسط گود و از دور نَگیم: «لنگش کن!» به قول دوست آذری زبونمون:
«سَن آقا، من آقا، اینَک لَری کیم ساغا؟ : یعنی اگر من و شما دستمون توی جیبمون باشه تا لباسمون خراب نشه؛ پس کی باید بیاد و شیر گاوها رو بدوشه؟»
اصلاح و تغییر هم اگر ممکن باشد، باید از فرهنگ و آموزش آغاز شود، که آن هم میانبرپذیر نیست و ناگریز از ورود به روندی تدریجی و بلندمدت است.
…………………………………..
آقای کلانتری گرامی .من دقیقاً با گفته شما موافقم .این تنها درمان واقعی و همیشگی ماست .اگر صبور باشیم .
سلام رقیه عزیز
خوشحالم که هم نظریم.
من با مشاهدات اندکی که دارم حس میکنم که اوضاع آموزش ایران رو به بهبوده. البته خارج از دانشگاه و به یمن اینترنت.
درود بر شاهین عزیز
روزانه همه ی ما در محافل مختلف شاهد رد و بدل کردن اخبار مختلف از مسائل مختلفیم ، که در بیشتر مواقع گوینده بیشتر به دنبال جلب رضایت شنونده هست تا اینکه بخواهد صداقت کلام را رعایت کند .اگر به جای توییت کردن و لایک کردن اخباری که محتوایش به همان لحظه بند است مردم به محتوای آموزشی و کتاب روی بیاورند دیگر نیاز به اثبات حقانیت کلامشان را از طریق توییتر ندارند .خیلی ها هم فقط دوست دارند به جای انجام کار مفید ، بنالند و بدون صرف انرژی فقط نظری را تایید یا تکذیب کنند . این حکایت آدمیه که بلند نمیشه از یخچال یه لیوان آب برداره بخوره و ساعت ها منتظره یکی رد بشه تا بهش بگه یه لیوان آب بده دستم!!!
سلام پدرام عزیز
ماجرای آب و یخچال خیلی قیاس خوبی بود. چقدر قشنگ موضوع رو روشن تر کرد. لذت بردم.
دنیا جای بهتری می‌شود اگر همه‌ی هم‌کیشان و هم‌فکران به دور هم جمع شده و از مصاحبت با هم لذت ببرند، از هم قدرت بگیرند، به‌هم آموزش دهند و از هم بیاموزند.
در دنیا اقسام بی‌نهایتی وجود دارند با افکاری متنوع و رنگارنگ. با لذت و رنج‌های عجیب و غریب.
چه بسا افرادی که بدون رنج، لذت نمی‌برند و بدونِ نشر و بازنشرِ سیاهی و تباهی به آرامش نمی‌رسند.
سپاس که با مأمنِ وبسایتتان و البته مدرسه نویسندگی دنیایی ساختید، تا افرادی با دغدغه‌ها و افکار مشترک را گرد هم آورید.
این‌جا البته یکی از امن‌ترین نقاط جهان است.
بهار عزیز
رشدی هم اگر مدرسه نویسندگی مشاهده میشه، به خاطر وجود افراد نازنین و خوش ذوق و تیزبینی مثل توئه.
خوشحالم که همراه همیشگی مایی.
سلام. بیشتر با نقل اخبار همانطور که فرمودین تنها کاری که می شود تقویت رسانه ای آنهاست. مثلا در همین تلگرام اشتراک گذاریهای بعضی اخبار بدون فکر و یا حتی رپلای و پاسخ به آن حتی اگر از روی مخالفت و انتقاد هم باشد، به طور نا خواسته باعث دست به دست شدن و گسترش آن خواهد شد. و جالب است که همه ما سرسختانه و متعصبانه فقط خواهان اصلاح اجتماع آنهم در سطح کلان هستیم و بدبختانه اینکه بیشتر در فضای مجازی سر و صدائی میکنیم و بعد وارد زندگی خودمان شده و کلا همه چیز یادمان میرود. یادمان میرود اگر در نقصی در جامعه است از خود ماست یادمان میرود که باید اول از همه آموزش و فرهنگ سازی را از خودمان شروع کنیم.
سلام عصمت خانم عزیز
درست می‌گید، دقیقاً مخالفت با این نوع اخبار، به ترویج اونها کمک می‌کنه.
خوشحالم که شما چنین نگاه پخته و سازنده‌ای دارید. برام الهام‌بخش بود.
فکر میکنم وقتی نسبت به هرچیزی اعتراضی داریم یا ناراضی هستیم، بهترین راه اینه که از خودمون شروع کنیم! و بعد خواهان تغییر ساختار باشیم..