بهمن محصص گفت: سال‌ها پیش در موزۀ ویکتوریا و آلبرت مینیاتور کوچکی دیدم که دور آن این شاهکار نوشته شده بود:
من بودم و کُنجی و کتابی و سرودی
غم را که نشان داد؟ بلا را که خبر کرد؟
پی‌نوشت 1:
توی وب جستجو کردم و این بیت را با دو شکل مختلف دیدم:
من بودم و کنجی و کتابی و رفیقی
غم را که فرستاد و بلا را که خبر کرد؟
-سیداشرف حسن غزنوی
من بودم و کُنجی و حریفی و سرودی
غم را که نشان داد؟ بلا را که خبر کرد؟
-حسن دهلوی
پی‌نوشت 2:
تصویر این پست از آثار بهمن محصص است.
پیشنهاد تماشا (با شیلترفکن ببینید):
9 پاسخ
چه بیتی بودا عالی
درودبرشاهین خان کلانتری نازنین.راستش خودمنم یه جای خلوت وساکتو باهمراه داشتن یه کتاب خوب ویه موسیقی کلاسیک برای آرامش روحی وتمدداعصاب به خیلی از موارد دیگه ی استراحت فکری وذهنی ترجیح میدم.ولی خب دلیلی نمیشه اگه بخواد اتفاقی بیافته واون خلوتم بنابه هردلیلی باطل بشه بزنم زیر همه چیو با به همراه کشیدن اون اتفاق توی ذهنم وسبک وسنگین کردنش باقی لحظات وساعات وروزامو خراب کنم.من میگم اگه غم وبلایی هم اومدکه اونم اجتناب ناپذیره ویقینا برای هرکدوم ازماها هم امکان افتادنش وجود داره,؛اونو باخودمون نکشونیمش؛همراه دائمی ورفیقمون؛نکنیمش.باخودمون اینطور فکر کنیم که اینقدر توانایی برای حل وفصلش دارم که نتونه منو مغلوب کنه؛همراه کردن وهمراه شدن باهر معضلی یعنی:وا دادن ومیدون خالی کردن؛اجازه پَروبال دادن ومیدون دادن به اون….. اگه,افکارمونو آگاهانه ودرست انتخاب وگزینش کنیم قطعا اونچه که به همراه داره؛یه ذهن آرام؛یه باور قوی؛وبرقراری مجددِ لحظات ناب و نشاطِ شروع و باروَر زِ میل بودنه.
روزگار حسودی داریم. تا ببیند تنت سبز است اندوهی از پس کوه رو می کند.
حافظ هم یه شعر داره درباره کتاب و کنج و اینهاست. یادش افتادم خیلی خوشحال شدم که کمی شعر هم به خورد ذهنم دادم. فقط گوشه چمنش یادم مونده بود تو گوگل سرچ کردم پیدا شد. گوگل هم خیلی خوبه:)
دو يار زيرک و از باده کهن دومني فراغتي و کتابي و گوشه چمني
من اين مقام به دنيا و آخرت ندهم اگر چه در پي ام افتند هر دم انجمني
سلام صبح پاییزی تون بخیر
با این نوشته بلای کرونا یادم اومد
چطور می تونیم تو این روزهای کرونایی ، انرژی مثبت داشته باشیم؟!
ممنون
مائده جان
حس و حال خوب و دید مثبت داشتن که فقط برای روزگار گل و بلبل نیست. اصلاً کی وضع دنیا گل و بلبل بوده؟
هنر اینه که تو شرایط سخت نگرش مثبت و سازنده داشته باشیم.
چه بیتی بود واقعا.
کنجکاو ادامه این بیت زیبا شدم و هم تاریخچه زندگی این دو بزرگوار امیرحسن دهلوی و اشرف الدین حسن غزنوی…راستش بیشتر از بابت اینکه کدومشون زودتر این بیت ناب رو سرودن(با فاکتور گیری از مصرع اول) گوگل رو چرخیدم. 🙂 و متاسفانه نتونستم متن کامل اشرف الدین حسن غزنوی رو پیدا کنم.
یک صوت حزین شب همه شب مونس ما بود
این نعره زن حی علا را که خبر کرد ؟
عقل آمد و گفتا زغم دوست مشو خوش
زین وقت خوش آن دشمن ما را که خبر کرد ؟
“امیرحسن دهلوی”
من بودم و دشتی و درختی و بهاری
غم را که فرستاد؟ خزان را که خبر کرد؟!
زیبا بود