از فقر و بحران‌های مالی و اقتصادی چندان نمی‌ترسم (شاید بهتر است بگویم که می‌ترسم، اما این ترس متوقفم نمی‌کند). از کودکی آموخته‌ام که در چنین اوضاع و احوالی با تمرکز روی کارهای کوچکی که از دستم برمی‌آید، حواسم را به سمتی که گمان می‌کنم بهتر و موثرتر است پرت کنم؛ حواسپرتی سازنده. درست است…
در این ولاگ از موضوعی حرف زده‌ام که گمان می‌کنم بخشی از بهترین اتفاقات زندگی مرا رقم زده است.
از عناوین این مطرح شده در این ولاگ:
ماجرای کودکی من، از قوطی کبریت تا کاریکاتور
دربارۀ یک نویسندۀ پرکار و بزرگ
جستجویی که الهام‌بخش است
متفکران بزرگی که نمی‌شناسیم
یه کتاب‌خون آماتور و کم‌مطالعه معمولاً عاشق هم کتابی میشه که می‌خونه و فکر می‌کنه اون کتاب بهترین کتاب دنیاست. کم نیستن آدمایی که فکر می‌کنن…
خیلی ساده، ماجرا از آن‌جا شروع شد که حین آزادنویسی سؤالی به ذهنم رسید و خواستم یادداشتی دربارۀ آن بنویسم که گفتم چرا پُستِ گروهی ننویسیم! بنابراین هرازگاهی سؤالی می‌نویسم و پاسخ را می‌سپارم به دوستان خوش‌ذوق و دست‌به‌قلم. اسمش را می‌گذاریم «پُست‌های چندصدایی»
تصمیم گرفتم لای کتاب را باز کنم و دربارۀ اولین جمله‌ای که به چشمم میرسد بنویسم:
تغییر بدون ناراحتی نیست، حتی تغییر از بدتر به بهتر…
چند بار شده که با کلی انگیره برای برنامه‌ریزی وقت گذاشته‌اید؛ اما نتوانسته‌اید به آن پایبند بمانید؟
در زندگی همۀ ما ده‌ها سال نو و هزاران شنبه هست که برای شروع کارهای مختلف برنامه‌ریزی کرده‌ایم و در عمل شکست خورده‌ایم…
اگر مسیر یادگیری یک هنر و مهارت جدید را به یک چک لیست تشبیه کنیم، استعداد فقط یکی از گزینه‌هاست که که بعد از تیک زدن بسیاری از موارد مهم دیگر به آن می‌رسیم…
مرور برخی از آرای گذشتگان مرا به این نتیجه می‌رساند که نباید «قدیم» را به یک چوب راند و هر آنچه مانده را مشتی حرف کهنه دانست. کما اینکه آرای روز را هم نمی‌توان دلیلی بر تازگی فکرِ آدم‌های «جدید» دانست…
در شرایط بحرانی اگر بنا به هر دلیلی قصد یا امکان مهاجرت جسمی را نداریم، باید با تمام توان برای مهاجرت ذهنی بکوشیم.
برای برداشتن اولین گامِ مهاجرت ذهنی بهتر است یک کاغذ بگذاریم جلویمان و فهرستی بنویسیم از…
یادگیری در اغلب اوقات موضوع چندان سرگرم‌کننده‌ای نیست؛ اگر کسی چیزی جز این می‌گوید احتمالاً می‌خواهد با سرعت بیشتری شما را از شر پولتان خلاص کند. اصلاً اگر راحت بود که من یکی قید یادگیری را می‌زدم، چون وقتی دست توی یک کاری زیاد شود، دیگر از انجام آن لذت نمی‌‌برم!
