اگر زمانی تنها راه ارتباط جدی نویسنده با خوانندگانش انتشار کتاب کاغذی و همکاری با نشریات بود، نویسندۀ امروزی لازم نیست تن به چنین اجباری بدهد.
از موضوعاتی مثل لذت لمس کاغذ و اعتبار کتاب و غیره که بگذریم، موضوع مهم سرعت بالای انتشار و داشتن جامعۀ هدف معین است؛ که فضای آنلاین هر دو را به کمال تأمین می‌کند…
دامِ جالب‌نویسی؟ اصلاً مگر هدف ما نوشتن مطالب جالب نیست؟
لغت‌نامه دهخدا در تعریف جالب می‌گوید:
کشنده و جلب‌کننده.
پس مطلب جالب احتمالاً چیزی است که مخاطب را می‌کشاند سمت خودش…
وقتی از رنگ‌آمیزی محتوا صحبت می‌کنیم، معماری جملات معمولاً کم‌اهمیت‌تر از حد لازم در نظر گرفته می‌شود. در صورتی در اولین ملاقات خواننده با متن، این جملات هستند که موفقیت یا شکست رابطه را تضمین می‌کنند…
خب، مزایای وبلاگ‌نویسی را تا حدی روشن کردیم. اما چرا وبلاگ‌نویسی روز به روز سخت‌تر می‌شود. طوری که فضای وب فارسی به قبرستان وبلاگ‌های خاموش تبدیل شده؟
توجیه فعالان شبکه‌های اجتماعی این است…
کتابخوانی در بسیاری از اوقات برای یک نویسنده به کاری کلافه‌کننده تبدیل می‌شود. چون حس می‌کند در حال اهمالکاری و فرار از نوشتن است…
تصور کنید سایت شخصی شما یک کشور خشک‌وخالی و بی جمعیت است.
و شما خودتان را به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب! آن انتخاب کرده‌اید تا رشد و توسعۀ این کشور تازه تأسیس را طراحی و عملیاتی کنید.
حالا یک دورۀ ریاست جمهوری چهارساله بر عهدۀ شماست…
وبلاگ نویسی علاوه بر اینکه در محتوا شباهت زیادی به ستون‌نویسی دارد در فرم نیز می‌تواند از امکانات ستون‌ها بهره ببرد.
نویسندۀ آنلاینی که می‌خواهد از مواهب نویسندگی آنلاین بهره‌مند شود! باید خودش را با قلق‌های مختلف گرم کار کند.
ازآنجایی‌که هر وبلاگ نویسی هم‌زمان وظیفۀ خطیر سردبیری وبلاگ خودش را هم بر عهده دارد، خوب است یک سری ستون را روی سر خودش آوار کند!
به سیاق عبید زاکانی در رسالۀ صد پند تصمیم گرفتم گزیده‌ای از آنچه طی سال‌های اخیر دربارۀ نویسندگی آنلاین و تولید محتوا آموخته‌ام را مختصر و مفید در قالب ۱۰۰ جلمۀ کوتاه در اختیار شما بگذارم…
کتاب خیلی کوچکی نوشته‌ام با عنوان «چگونه به یک نویسندۀ آنلاین تبدیل شویم؟» که تا آخر همین هفته توی سایت از آن رونمایی می‌شود.
این کتاب گزیده‌ای از مهم‌ترین نکاتی است طی سال‌های اخیر در دنیای نویسندگی آنلاین آموخته‌ام…
برای اینکه در فضای آنلاین بنویسم لازم نیست نویسنده‌ای حرفه‌ای باشیم که تمام زمانش را وقف نوشتن کرده؛ بلکه هرکدام از ما با توجه به تخصصی که داریم می‌توانیم رسانۀ شخصی خودمان را داشته باشیم…
