وقتی که در ناپل زندگی می‌کردم، گدایی بود که همیشه جلوی درِ خانه‌ام می‌نشست. من هم عادت داشتم هر بار پس از پیاده‌شدن از کالسکه و رفتن به‌سوی خانه، سکه‌ای برایش می‌انداختم. یک روز متعجب از اینکه چرا او هرگز از کمک‌های من تشکر نمی‌کند…
مشهور است همینگوی حتی تا لحظات آخر سپردن کتاب به دستگاه چاپ، روی جزییات متن کار می‌کرده؛ اما یک داستان‌نویس یا شاعر وقتی اثری را به چاپ سپرد؛ دیگر کارش با کارِ چاپ‌شده تمام است. پس‌ازآن حتی به فرض اینکه…
به سیاق عبید زاکانی در رسالۀ صد پند تصمیم گرفتم گزیده‌ای از آنچه طی سال‌های اخیر دربارۀ نویسندگی آنلاین و تولید محتوا آموخته‌ام را مختصر و مفید در قالب ۱۰۰ جلمۀ کوتاه در اختیار شما بگذارم…
حین گفت‌وگو از میزان شوق و انرژی بالای خودم در حیرت بودم. این برنامه بار دیگر به من ثابت کردم که ناب‌ترین لحظات زندگی وقتی است از عمیق‌ترین و مهم‌ترین علایق و دغدغه‌هایمان صحبت می‌کنیم…
دربارۀ موضوع مقاله‌ای که می‌خواهی بنویسی چه قصه‌ای به ذهنت می‌رسد؟ یک خاطره؟ خلاصۀ فیلم یا داستانی که قبلاً خوانده‌ای؟ یک ماجرای مشهور؟ یا یک حکایت قدیمی؟
با همان شروع کن. مو به مو برایمان توصیفش کن. ماجرا چه زمانی رخ داده؟ چه آدم‌هایی در چه مکان‌هایی قصه را ساخته‌اند؟
با وبلاگ‌نویسی روزانه مجبور می‌شدم هر روز، یک تکه فکر تولید کنم. ولو این تکه تکرار ایده‌های قبلی من باشد، یا کوشش نافرجامی برای تبدیل یک جرقه به ایده‌ای مکتوب.
مهم این بود که…
تصور کنید در کلبه‌ای میان یک دهکدۀ سرسبز زندگی می‌کنید. هیچ سرصدایی مزاحم شما نیست و میتوانید تمام روز را به خواندن و نوشتن بگذارنید؛ و کتابخانۀ بزرگی دارید که یک قفسۀ آن شامل آثار چاپ شدۀ شماست. فقط اول هر ماه، حین نوشتن، صدای زنگ پیامک بانک به صدا در می‌آید…
به گمان من، در زیست و زمانۀ ما، نویسندگی آنلاین، به مراتب مهم‌تر، موثرتر و جریان‌سازتر از تمامی انواع سنتی نشر است…
یادداشتی که می‌خوانید، نمونه‌ای از نوشتن یک ایدۀ واحد در قالب جملات کوتاه و منفصل است.
برخی جملات، کوتاه و برخی دیگر کوتاه‌تر است.
کوتاه‌تر، خواندنی‌تر است.
بعد از سال‌ها وبلاگ‌نویسی، هنوز به فرمولی برای راحت‌نویسی نرسیده‌ام.
بله، در خلوت خودم می‌توانم صدها صفحه کاغذ سیاه کنم و کلی هم قربان صدقۀ خلاقیت خودم بروم؛ اما نوشتن منظم روزانه برای وبلاگ، کماکان برایم…
