تعریف آدم عوضی از نظر من!

سایت خوب و مطالب خوبی دارید
موفق باشید

سلام!
باورم نمیشه هنوز آدمایی مثل تو وجود دارند! بدون نقطه ی تاریکی… انقدر آزاد و پر مایه! که به استعدادشو، مهارتشو، تجربه شو مرز و محدود نمیکنه که تو سایه ی اون بتونه به خودش بباله. آفرین که هستی!
دنیا

یادداشت های جالب و خیلی عجیبی دارید!

سلام بر شاهین عزیز :
عوضی ها که قطعا” این مطلب رو نمی خونند، یعنی نمیبینند که بخونند.
ولی برای خود ما خوبه که عوضی ها رو بشناسیم و براشون یه گوشمون در بشه و یکی دروازه!

سعی کنیم عوضی نباشیم.

دقیقا این حرفی که زدین خیلی خیلی درسته اتفاقا همیشه از شما بعنوان انسانی یاد می‌کنم که یک آکادمی نویسندگی خیلی بزرگ ساخته و هرکسی میتونه توی این آکادمی خودش باشه. متاسفانه داخل شبکه‌های مجازی شاهد این موضوع هستم که افراد زیادی میان و تعریف‌های بسیار سخت و گنده گنده برای نویسندگی میذارن تا حدی که یک نوجوان یا یک کودک اگر بخواد بنویسه از اینکار شرمسار میشه. واقعا از شما ممنونم که انقدر قشنگ گفتی : هرکسی که می‌نویسه، نویسندست. تمام

سلام آقاشاهين ماخيلي خيلي زياد به شما اول وبه فکرباز شما دردرجه دوم ارادت داريم . از اون زماني که من راوبقيه رابه نوشته هاي صبحگاهي دعوت کرديدتابقيه راه فکرمن به فکري خلاق تغييرکردومن خودم رامديون سخنان وافکارزيباي شما مي دونم .اين رااز ته دل مي گويم وابداقصد پاچه خواري نداشته وندارم .فقط بيشتر پيام هاي اخير شما گوياآمده توي قسمت هايي که شايد از ايميل پريده .تعريف شما از آدم عوضي عالي بود ماروتنها نگذاريد واز زلال افکار زيبايتان بهره مندمان سازيد . خداوندهرآن چه رانيکو تر است سرنوشت ونصيب شما سازد.

با این متن خیلی احساس نزدیکی کردم. چون خودم هم یکی از همون عوضی‌ها بودم، ولی برای خودم..
اما
خوشحالم که فعل جمله‌ی بالا برای گذشته‌ست (بودم)
چون دیگه نیستم‌.
هم می‌نویسم، هم به شدت آدم‌های اطرافم‌ رو تشویق می‌کنم به نوشتن!

و از این بابت هم باید ممنون ِ استادِ از راه ِ دورم باشم 😊
مرسی واقعا استاد..

سلام
دولتشاهي هستم
خيلي دوست دارم بنويسم امانميدونم راجع به چي بنويسم.
سايت هم طراحي كردم،اما هنوز محتواش آماده نكردم،انقدرفكرمي كنم سرم درد ميگيره.
اگركمكم كنيد ممنون ميشم.

آخ که چقدر برای دیگران می بریم و می دریم و می دوزیم و می بافیم …چرا؟
وقتی که مال خودم را دکور خانه قرار داده ام و هر روز بر روی آن دستمال نم دار می کشم !
وقتی که اگر کسی خدایی ناکرده یک پر بر روی آن بیندازد و یا میلی متری جابه جایش کند ، دیگر صدایمان از زور گلو درد و دست هایمان از زور خون نای هیچ کاری را ندارند …
درست است جناب کلانتری ؛
ما برای خود یک مادر هستیم و برای عالم و آدم ؛ به قول شما : نگهبان شاکی مجتمع هنر ها و مهارت هاا !

سلام
شاهین جان سلام. بسی دلم برایت تنگ‌شده بود. همین‌الان که داشتم می‌نوشتم دلم برایت تنگ‌شده بود فکر کردم که چقدر عصر دیجیتال عصر خوشگلی است که لازم نیست روی کاغذی بنویسم و بروم اداره پستی و نامه را ارسال کنم و شش هزار سال نوری منتظر بمانم که پیام دل‌تنگی‌ام ارسال‌شده یا نه..
بگذریم.
آدم برایت بنویسم که بدانی همیشه یکی از امیدهای زندگی من هستی. هر وقت از کار تولید محتوا دلسرد می‌شوم کافی است با یک کلیک به شهر پر شروشور شاهین سری بزنم و امید زندگی در من ریشه بدواند.
و اما در مورد این پست هم همین چند وقت پیش خواهرم در جلسات آموزش نویسندگی نویسنده‌ای شرکت کرده بود. انگار هر کس داستانی را باید در طول یک هفته می‌نوشت و بعد سر کلاس می‌خواند. تعریف می‌کرد می‌گفت یکی داستانش را خواند و دیگران چنان بر او باریدن که وقتی نشست نمی‌توانست جلوی اشک‌هایش را بگیرد و مدام گریه می‌کرد. الآن که این متن ات را خواندم کیف کردم که نوشتی مگر نویسندگی ارث پدرمان است که مدام بر این‌وآن می‌کوبیمش. بگذاریم دیگران هم بنویسند اصلاً بد بنویسند چه اشکالی دارد؟ من که فکر می‌کنم همین‌که واژه‌ها زنده می‌مانند کافی است.
بگذریم
در آخر اینکه
جدیداً نامه برایمان نفرستادی؟ یکم ذوق‌زده شویم و عشق کنیم؟آیا قصد ارسال نامه نداری؟ 

درود بر شما
مگر هنر طول و عرضی دارد که کسی بخواهد آن را اندازه بگیرد و سپس نتیجه بگیرد که هنر من کوتاه است یا بلند ؟
باید با چنگ و دندان از ذوقمان مراقبت کنیم

سلام به استاد عزیزم.
استاد، من مشکلی برام پیش اومده که لازم دونستم براتون شرح بدم چون که فقط شما نویسنده ای در اطراف من هستید و کسی به جز شما منو درک نمی کنه.
استاد مشکل من اینه که وقتی در حال نگارش کتابم (:داستان_فانتزی:)هستم هر چه قدر که ایده نو و جذاب باشه خود به خود از ایده ام ناامید می شم وهرچقدر صفحه که تایپ کرده باشم، از کتاب ناامید می شم و به سراغ ایده جدید می رم. استاد از کجا بفهمم که این ایده کلیشه ای نیست و خواننده از اون خوشش میاد؟

کاش کم‌تر عوضی باشم،
هم در ارتباط با دیگران و هم در ارتباط با خودم.
چرا ناظم سختگیر مدرسه خودمان باشیم، وقتی می‌توانیم معلمی دلسوز و مهربان باشیم؟!
باید سعی کنیم مهربان‌تر باشیم، با خودمان و دیگران.

دقیقا استاد…ما علاوه بر اون «منتقد درون» یک «عوضی درون» هم داریم که باعث میشه سد راه دیگران بشیم…ای کاش همه بتونیم این دو بخش رو مهار کنیم…

سلام:فقط همینو بگم که حرفاتون خیلی به دلم نشست.
سپاس.

عالی بود، ولی متاسفانه خیلیا فکر میکنن با مشکل دار نشون دادن طرف مقابلشون و تضعیف روحیه خودشونو بی مشکل و کامل نشون میدن که بنظرم این از نقص و کمبودیه که از درون دارن و جبرانش یکم سخته، امیدوارم روزی برسه که همه نسبت به هم احساس و آرزوی خوبی داشته باشیم و هیچ وقت برای جبرانش دیر نشده باشه

کاش کم‌تر عوضی باشیم، اما متاسفانه مدام بیشتر و بیشتر عوضی می‌شویم، و انگار که در یک مسابقه شرکت کردیم ، فکر می‌کنیم هر چه بیشتر ، توانایی‌ها و نقاط قوت دیگران را زیر سوال ببریم، خودمان توانمندتر به نظر می‌رسیم.

متاسفانه،من هم یک نفر از بهترین دوستانم مدام منو سرکوب میکرد که نوشته هات رو هر کسی میتونه بنویسه ،جوری از نوشتن دلسرد شده بودم که چند ماهی دست از نوشتن برداشتم،و بعد از دریافت راهنمایی های شما امیدوار شدم و قلم و دستم قوت گرفت ،و اینبار نوشته هام بیشتر به دل خواننده نشست،اول خیلی از شما سپاسگزار هستم و دوم خیلی خوشحال هستم که وبلاگ و صفحه‌ ی اینستا گرام شما رو دنبال میکنم

خیلی جالب بود. شما دقیقا عنوان هایی را انتخاب می کنید که آدم را به خواندن ترغیب می کند. از خودتان شروع می کنید و به خودتان ختم می کنید. عالی بود.

سلام استاد عزیز لینک دو تا از نوشته هام که به پیشنهاد شما بخشی از روزم رو از زبان سوم شخص نوشتم و خیلی زیبا با ویرایش ازش داستان خیلی کوچکی ساخته شد البته شاید هم از نظر ادبی اصلا داستان نباشه اما برام خیلی لذت بخش بود، دوست داشتم اینجا هم برای شما هم به اشتراک بگذارم. برام خیلی انگیزه بخشه وقتی تمرینی رو انجام میدم که حتی چرایی و دلیلش رو نمی دونم اما بعد از انجامش و نتایجی که می بینم مخصوصا برای من که هیچوقت علاقه آشکاری به نوشتن نداشتم خیلی بهم شوق و شادی میده
خواهرزاده ای دارم که از ریاضی متنفر بود اما یه روز مجبور شد به کلاس بره و بعد از یکسال از اون کلاس بهم گفت بعضی معلم ها آدم رو به درسی علاقمند میکنند که هیچ وقت فکرش را هم نمی کرده. دیروز بهش میگفتم من هم اون معلم خودم رو پیدا کردم. تشکر استاد عالی و مهربون و البته خیلی صبور
داستان کوچک فانوس
https://farnazqaed.ir/%d9%81%d8%a7%d9%86%d9%88%d8%b3/
داستان کوچک کوچک ساحل
https://farnazqaed.ir/%d8%b3%d8%a7%d8%ad%d9%84/

سلام استاد عزیز
لینک یکی از نوشته های تازه ام
ترسناکترین چیز دنیا | شهامت غلبه بر ترس – الهام گرفته از تمرین کلاس هزار و یک محتوا
https://farnazqaed.ir/%d8%aa%d8%b1%d8%b3/

این روحیه شما عالیه. ممنون بخاطر نوشته‌های خوبتون.
منم با اینکه خودم تازه چند ماه هست که با خواندن مطالب شما و گفته‌های ارزشمندتون تشویق شدم که مداوم بنویسم، سعی کردم به هرکدوم از زبان‌آموزهام که دوست داشتند بنویسند روحیه بدم و تشویقشون کنم. مثلا قول دادم نوشته‌های آنها را در سایتم یا کانال تلگرام خودم بگذارم و خیلی خوشحالم که آنها هم نوشتن را شروع کردند. این به خودِ آدم انگیزه میده که قوی‌تر پیش بریم.

البته شاهین جان، همه‌ی ما یک عوضی درون هم داریم که خودمون رو اذیت می‌کنه

سلام
خیلی به جابود گفته هاتون
اتفاقاهمین امروزمن داشتم همین اشتباه
میخواستم به طرف ثابت کنم که عوضیه ممنون که یاداوری کردیمیکردم د

من هم بدلیل بعضی از این حرفای آدم های عوضی باعث شده استعدادم هم کور بشه ولی چه کنیم دیگه استاد چی بگیم بهشون ؟ امیدوارم همه با تشویق بتونند به هم دیگه امید و استعداد عرضه کنند .

میدانی خانواده انتخاب کردنی نیست. مثل در مسجد می‌ماند. ناچاری بپذیری. در خانواده‌هایی که عوضی دور هم جمع شده‌اند و عوضی زندگی کرده‌اند، تاوانش می‌شوند بچه‌هایی مثل من که تازه در آستانه‌ی بزرگسالی کاسه‌ی چه کنم چه کنم‌شان قرار است وارونه بر خاک بیفتد تا بفهمند کجا ایستاده‌اند و می‌توانند از کجا شروع کنند و این بسیار دردناک است. آخر مگر چقدر عمر می‌کنیم؟

اتفاقا اولین باری که تو بچگی شعرمو برای خونوادم خوندم بهم خندیدن…من اون زمان عاشق شعرهای مریم حیدرزاده بودم و کلی تلاش کرده بودم که به سبک مریم بنویسم… از اون روز به بعد دیگه شعر طولانی ننوشتم…حس کردم که استعدادشو ندارم… زمان ما مثل الان بچه هارو بخاطر همه چیز حتی اجابت مزاجشون نابغه نمیدونستن.. یا الان خیلی جدی میگیرن یا زمان ما خیلی شوخی میگرفتن😂

استاد جانم با عرض پوزش فکر میکنم که میخواستید بنویسید هموار ولی نوشتید همراه.. اگر اشتباه میکنم به بزرگی خودتون ببخشید

چه خوب گفتی شاهین جان
به نظر میاد هر کدوم از ما آدم عوضی در زندگیمون کم تجربه نکردیم. آدمهایی که برخی از اونا خیلی به ما نزدیک بودن و بخشی از صدای درونی ویران کننده ما، حاصل افاضات ایشان بوده.
به همین خاطر، ما با قسمت عوضی درون خودمون هم گیریم.
شاید بهترین کاری که می تونیم برا خودمون بکنیم این باشه که این قسمت عوضی درون خودمون رو کوچیک و کوچیک تر کنیم.
احتمالا با کوچیک شدن این قسمت، رفتار آدمهای عوضی با ما، اثرش کم و کم تر میشه.

خیلی زیبا بود و دلنشین و تلنگری تا به علایق خودمون و دیگران احترام بگذاریم.

بسیار عالی 👏
چقدر باید مراقب ذوق و انگیزه ی خودمون باشیم . مثل کمیاب ترین و گران قیمت ترین داشتمون . هر چقدر قدر نعمت خودمون رو بدونیم ، اون رو برای آدمای دیگه هم ، تمام و کمال میخوایم .
ممنون از شما برای فکر قشنگ و قلم روانتون

جناب کلانتری سلام
اتفاقا در بخش پرسش و پاسخ همین الان هزار کلمه‌ی امروز رو براتون ارسال کردم که اگر افتخار بدید و بخونید ممنون تون میشم. تازه بعد از ارسال بود که فهمیدم جای این جور چیزا توی مدرسه‌ی نویسندگیه. شرمنده.
البته این هزار کلمه هم بی ربط به نثر یومیه امروز نیست.