چرا زل نمی‌زنی به دیوار سفید؟

در اتاقت باید دیوار سفیدی باشد ، بدون حتی یک جای میخ

ایده‌ها توی دیوار سفید است، آنقدر زل بزن تا بیاید روی دیوار

هر روز چند دقیقه‌ای سر از کتاب و مانیتور بردار و خیره شو به قاب سفید دیوار

بگذار جهان خودش را به تو عرضه کند

توصیه ناصر تقوایی را فراموش نمی‌کنم:

میزتان را بچسبانید به دیوار، دیوار را پرده سینما فرض کنید و هر چه روی دیوار می‌بینید، بنویسید…

به همسفران مدرسه نویسندگی بپیوندید:

پیشنهاد مطالعه:

5 اردیبهشت 1404

5 اردیبهشت 1404

5 اردیبهشت 1402

5 اردیبهشت 1402

11 تیر 1400

11 تیر 1400

28 شهریور 1403

28 شهریور 1403

یک پاسخ

  1. برای مسافرت اومدم به شهر مادری‌ام، مشگین‌شهر. اتفاقاً چند روز پیش که به پارک جنگلی خیلی زیبایی که داره برای پیاده‌روی رفته بودم نزدیک غروب بود و هوای پاییزی بدجوری جلوه‌گری می‌کرد. بعد ساعت‌ها! پیاده‌رویٍ، دیگه فقط می‌خواستم همراهام من رو بذارن و خودشون برگردن و من روی یه نیمکت خالی رو به آسمون در حال تاریک شدن ساعت‌ها خیره بشم. تجربه خیلی خوبی از این خیره‌شدن ها دارم. همه چیز توی درون ته‌نشین می‌شه و دید آدم زلال می‌شه و می‌تونه به چیزهای جدید و افکار و ایده‌های جدید بیاندیشه.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *