پدر و مادرت را بشناس!

سلام آقا یه پیشنهاد دارم … اگر بتونید حالت شب به تنظیمات سایت اضافه کنید خیلی خوب میشه، بهتر از من میدونید که پس زمینه سفید توی مانیتور برای مطالعه یه ذره اذیت میکنه مخصوصا تو شب .. دم شما گرم

من همیشه ولعی به شناخت آدم‌ها و کشف داستان‌های مختلف زندگی‌شان داشته‌ام. برای همین همیشه از گفتگو با غریبه و آشنا استقبال می‌کردم و پای ثابت عید‌دیدنی‌ها و مهمانی‌هایی بودم که اغلب افراد از آنها فراری‌اند.

من از کودکی درگیر بودم،تا زمانی که درس و مدرسه بود برای برتر بودن و تلاشهای بسیار برای اثبات خودم، بعد از آن درگیر دانشگاه و چندی بعد درگیر شغل و درتمام لحظات در گیر نوشتن احوالاتم بر روی کاغذ و در حال حاظر درگیر خواندن مطالب شما ، هرکدام از اینها پایانی داشته و دارد امیدوارم پایان خواندن اینها برایم راهگشا باشد.
با مهر سپاس

سلام بر شاهین جان عزیز
وقت عالی بخیر باشه
از اشاره درست و به موقعی که به تکنیک مصاحبه کردی ممنونم .
تکنیک مصاحبه که یکی از فنون روش تحقیق در علوم اجتماعی
و بویژه در کار خبرنگاری و روزنامه نگاری است می تواند
ایده های بسیاری را برای گزارش نویسی ، مکاتبه با شخصیت های تاریخی
و شخصیت های زنده مختلف علمی ، فرهنگی ، ورزشی و سایر آدم ها فراهم بسازد .
بعد از انجام مصاحبه می توان از محتوای تهیه شده برای تهیه گزارش ، داستان ، نمایشنامه و قالب های دیگر ادبی و حرفه ای استفاده کرد .

برای تقویت خود در این زمینه ها خواندن کتاب های مصاحبه و گزارش نویسی و کتاب هایی که در حوزه شخیت پردازی در داستان و رمان نوشته شده می تواند مفید باشد .
کتاب های خوبی در این زمینه ها نوشته شده اند .
برایت بهترین آرزوها را دارم
که بهترین توصیه ها را برای نویسندگی و تولید محتوا ارایه می کنی .

چی بگم استاد جان همین الان پدرو مادرم دعوا کردن یعنی ۳۴ سالم از بچگی شاهد جرو بحث بودیم از چی بنویسم از کمبودی های بدن یا از اینکه از موهامون مارو می کشوندن روی زمین این نوشته رو دیدم داغ دلم تازه شد. از پدر و مادرم چیزی ندارم بنویسم اما از دیوار چرا

سلام،
ایده‌تان را دوست داشتم، البته در نوع خودش دشوار است! از این‌جا که من مدت‌ها پدربزرگم را زیر نظر داشتم، به عنوان یک سوژه، به عنوان یک شخصیت متفاوت که برایم جالب بود. مدت زیادی است که درباره‌اش می‌نویسم و هربار که خاطره‌ای از قدیم به ذهنم می‌آید به یادداشت‌هایم اضافه می‌کنم.
منتها دیگر فرصت پرسیدن چیزی را از خودش ندارم، دوسال است که به آن دنیا کوچیده و دوسال پایانی اقامتش در اینجا هم آلزایمری داشت عجیب!
خلاصه‌اش را بگویم، وقتی می‌خواهیم درباره خانواده یا خودمان بنویسیم، به شدت دچار سانسور می‌شویم. من خودم با افشای خودم مشکل ندارم، اما فامیل مشکل دارند! مثلا داستان‌هایی از خودم برای پدربزرگم ساخته‌ام تا کسی نداند درباره که حرف می‌زنم، اما می‌دانم که هرچه تلاش کنم منظورم افشا می‌شود.
بگذریم. خواستم بگویم که سخت است که از افشا شدن نترسیم.
درباره سوژه‌ها هم بگویم که خودم هیچ محدودیتی احساس نمی‌کنم. حتی به عمه‌های پدرم هم ارادت دارم، [از لحاظ سوژه‌های عالیشان].

سلام
واکاوی زندگی گذشته‌ی والدین و دیگران، هم جذابه و هم باعث شادشدن روح طرفین می‌شه.:))
چندتا کلیدواژه و ترفند هم ضمیمه می‌کردید که مستقیم بزنیم به خال:))
سپاس از شما

وقتی بابابزرگم فوت کرد،از روی علاقه شدیدم بهش شدیدا خواستم زندگیش رو بنویسم…
تا یه جاهایی رو میدونستم،اما خیلی چیزها رو نه.
باید میپرسیدم،اما هنوز جرات پرسش ندارم که مامان یه کم از بابابزرگ برام میگی لطفا؟!
بنظرم زندگی همه آدمها یه داستان پرفراز و نشیبه،حتی یه پیرمرد کشاورز ساده.
چرا جراتشو پیدا نمیکنم که بپرسم؟

با سلام و عرض ادب
استاد دقیقا من همین کارراکردم و اولین و دومین و سومین داستانی که نوشتم و روی سایت قراردادم داستان واقعی زندگی پدرمرحومم بود.

مطلب جالبی بود استاد، ممنون.
هر لحظه، هر سخن، هر حرکت، هر نگاه و هزاران موضوع تو زندگی آنها میشه پیدا کرد و حتی با آنها رمان نوشت!

سپاس شاهین عزیز مثل همیشه دقیق و کارگشا، من نیازی نیست از مامانم حرف بکشم انقدر ماشالله خاطرات جالب دارن که جور بابام که هیچ وقت از خاطره هاش برامون نمیگن رو یه تنه به دوش میکشه🤭و واقعا هم کلی ایده ی داستانی میشه ازشون الهام گرفت

[…] روزنوشت‌هایم دور بیفتم. دلم می‌خواست برای وبلاگ یک یادداشت تازه بنویسم. لپ تاپ خانگی رفته بود مهمانی آخر هفته. با گوشی […]