تمرین نوشتن طنز

لئونید لنچ در ابتدای «چگونه فکاهی‌نویس شدم» می‌نویسد:

«خوانندگان همیشه زبانی یا با نامه از من می‌پرسند: «شما چگونه نویسنده‌ی فکاهی و هجونویس شدید؟ چرا داستان‌های کوتاه فکاهی و هجوی می‌نویسید.»
رسم بر این است که که هر نویسنده تازه‌کار، هیچ‌گاه نمی‌داند در کدام رشته از ادبیات سر در خواهد آورد.
سال‌های جویندگی بیشتر نویسندگان به‌شیوه‌های گوناگون می‌گذرد. چه‌بسا نویسنده‌ای برای خودکاوی از نظم شروع می‌کند، بعد نثر می‌نویسد و سپس سری هم به نمایشنامه‌نویسی می‌زند و سرانجام از مهندسی ساختمان سردرمی‌آورد.»

حرف بالا را نقل کردم تا تمرینی پیشنهاد کنم. اگر به طنرنویسی علاقه دارید کار را با نوشتن لطیفه (جوک) آغاز کنید. در هر لطیفه بخش اول عادی و منطقی است، این بخش دوم است که خلاف‌آمد است. در همین نقل‌قول‌بالا اگر «و سرانجام از مهندسی ساختمان سردرمی‌آورد» را حذف کنیم دیگری هیچ طنزی باقی نمی‌ماند.
با ساختار جوک‌نویسی بیشتر آشنا شویم:

مقدمه:
یه بار اومدن صندوق امانات خونه‌مونو خالی کردن، توش سه تا صدتومنی بود…
ضربه:
طرف آدرس خونه‌مونو برداشت برامون کمک‌های مردمی بفرسته.
مقدمه قسمت بی‌مزه جوک است. در آن بیشتر به اطلاعات مورد نیاز برای مشخص کردن جوک اشاره می‌شود.
مقدمه:
زنم بعد از دو ماه مشاجره متوجه شد داشته اشتباه می‌کرده و اومد عذرخواهی کنه، گفته ببخشید…
ضربه:
ولی تقصیر خودت بود.
مقدمه:
همیشه دوشنبه‌ها اسهال می‌شم…
ضربه:
به خاطر همین وقتی می‌رم دارو بگیرم، می‌گم: «همون همیشگی».
حتا در جوک‌های خیلی کوتاه هم ساختار مقدمه و ضربه وجود دارد.
مقدمه:
ایرانیا به حرفای آدمای موفق گوشی می‌دن و بعد می‌گن…
ضربه:
زر می‌زنه بابا… پارتی داشته.
یک مقدمه خوب تماشاچیان [خوانندگان] را ترغیب می‌کند به شما گوش دهند. یک ضربه خوب مجبورشان می‌کند واکنش احساسی نشان دهند.
ضربه باید پیش‌بینی‌های موجود در مقدمه را به‌هم بزند و غیرقابل پیش‌بینی باشد.
وقتی مقدمه نباشد ضربه هم خنده‌دار نخواهد بود.
منبع: خنداننده‌شو، آموزش گام به گام استندآپ کمدی، جودی کارتر، نشر ترمه‌وترنج

 پیشنهادی برای تمرین روزانه:

هر روز یک مقدمه ثابت بنویسید و سپس سعی کنید ده یا بیست ضربه برای آن طراحی کنید. با انجام این تمرین پس از چند ماه مهارت شما در لطیفه‌نویسی چندبرابر می‌شود.

مطالب مدرسه تویستدگی درباره‌ی نوشتن طنز:

طنزنویسی