چرا باید تکراری بنویسیم؟
همانطور که تکرار در خواندن کتابهای خوب، مفید و اثربخش است، تکرار در نوشتن نیز میتواند پروشدهنده و بهبودبخشندۀ ذهن و زبان ما باشد.
گاهی حس میکنم دربارۀ برخی موضوعات بیش از اندازه مینویسم…
همانطور که تکرار در خواندن کتابهای خوب، مفید و اثربخش است، تکرار در نوشتن نیز میتواند پروشدهنده و بهبودبخشندۀ ذهن و زبان ما باشد.
گاهی حس میکنم دربارۀ برخی موضوعات بیش از اندازه مینویسم…
بدبختی ما این است: میخواهیم از چیزهایی بنویسیم که میدانیم، و خب مسئله این است که دانستههای ما زود تمام میشود.
تا چاه معلومات و تجربیاتمان را با خواندن و زندگی کردن پر کنیم، این سایت و کانال ماست که متروکه میماند…
در متنآفرینی و خصوصاً مقالهنویسی توجه به چفتوبست «پاراگراف» موضوعی جدی و حائز اهمیت است.
اما حکایت پاراگراف در یادداشتنویسی جداست. در یادداشتهای کوتاه، جملهها نقش پاراگراف را دارند…
حالا ممکن است برخی دوستان این حرف را به ریش و گیس بگیرند و بگویند: «اگر تماموقت بنویسم، خرج زندگیام را چه کسی میدهد؟ من اگر یک روز کار نکنم از گرسنگی میمیریم. اصلاً مگر میشود توی این خرابشده نویسندۀ تمام وقت بود؟»
میبینی درست در لحظاتی که حس میکنی جسم و ذهنت توان کافی ندارد، اتفاقاً بهتر مینویسی. آن خستگی کاذب…
اینکه به خودت اجازه بدهی در شروع هر کاری بد و ضعیف عمل کنی شاید مهمترین ویژگی یک فرد موفق باشد.
حتی یک نویسندۀ نابغه هم در اولین انشاهای خودش ناقص و دستوپاشکسته مینویسد…
یک دقیقه بنشینید چرتکه بیندازیم ببینیم تولید محتوای خوب چقدر خرج بر میدارد.
خب، اصلاً بگذار اولش یک بار دیگر خیلی ساده بگویم محتوا و بازاریابی محتوا چیست؟
خیلی از ما به خاطر شکست عشقی و از دست دادن عزیزان سراغ نوشتن آمدهایم تا با نوشتن، خاطرههایمان را جادوانه کنیم. اما نتیجه چیزی جز متنهای آبدوغ خیاری و گذرا نبوده.
عشق یا هر درد دیگری میتواند محرک نوشتن باشد، اما اشتهای نوشتن را …
من تا مدتها فکر میکردم بودن در لحظه غیرممکن است. ایدۀ «مراقبه» برای بودن در لحظۀ حال جذاب به نظر میرسید، اما لحظۀ حال هدف روشنی نبود که حوصلۀ مراقبه را در من ایجاد کند.
تا به این نتیجه رسیدم که هیچ لحظۀ حالی وجود ندارد و در عین حال همه چیز در لحظۀ حال است…
من افرادی را که از ابتذال شبکههای اجتماعی مینالند نمیفهمم. شبکههای اجتماعی مثل آفتابپرست درونیات ما را انعکاس میدهند.
کسی را قبول نداری؟ دنبال نکن، بلاک کن. دنیای خودت را بساز…