دربارۀ موضوع مقاله‌ای که می‌خواهی بنویسی چه قصه‌ای به ذهنت می‌رسد؟ یک خاطره؟ خلاصۀ فیلم یا داستانی که قبلاً خوانده‌ای؟ یک ماجرای مشهور؟ یا یک حکایت قدیمی؟
با همان شروع کن. مو به مو برایمان توصیفش کن. ماجرا چه زمانی رخ داده؟ چه آدم‌هایی در چه مکان‌هایی قصه را ساخته‌اند؟
در بخشی از زندگی‌‌نامۀ خودنوشت سید علی صالحی می‌خوانیم: …در اوایل بهار ۱۳۵۸ به قدر چهل نفر می‌نوشتم؛ خبر، تحلیل، گزارش، داستان و… اما شعرم را چاپ نمی‌کردم مگر جای درست. -راه دور…، نشر چشمه، ص. ۲۵۴ تقریباً در زندگی هر نویسنده‌ای می‌خوانیم که در برهه‌ای از زندگی به‌اندازۀ چهل یا دست‌کم سی و نه…
سانتاگ یک نکته‌بردار حرفه‌ای بود و کتاب‌هایش پر بودند از تکه‌های کاغذی که روی آن‌ها یادداشت نوشته بود. سانتاگ قبل از نوشتن یک رمان دفترچه‌های زیادی را با ایده‌‌پردازی دربارۀ آن رمان پُر می‌کرد. او معتقد بود نویسنده کسی است که به دنیا توجه می‌کند. سانتاگ به موضوعات اطراف خودش -از هنر گرفته تا جنگ…
دیشب توی لایو با نقل این حرف مجید نفیسی از اهمیت نوشتن برای مخاطبی مشخص گفتم: هر نویسنده، خواننده‌ای درون خود دارد که نه‌تنها به او گوش می‌دهد بلکه با او حرف می‌زند و حتی گاهی چون همبازی خیالی کودکان، صاحب نام است. وقتی که با خود خلوت می‌کنم و از این وحشت ندارم که…
نوشته بودی حس می‌کنی درجا می‌زنی. اما من خیال می‌کنم که تو تصور درستی از مسیر رشد نداری. کم‌حوصله‌ای و خیال می‌کنی با یکی دو سال کار باید ده سروگردن از گذشتۀ خودت جلوتر بزنی. نتیجۀ این توقع نابهنگام این است که خیلی زود از گردونۀ مهارت‌آموزی خارج می‌‌شوی. دربارۀ مسیر آموزش نویسندگی حرف امیر…
شهر بود. و در شهر: دود و بانگ، و ستیز و خروش، و انجماد قهر و ذوبان خشم، و رنگ و آشوب و فریب، و با هر گام دیواری و دامی بر سر راه: و خسته‌یی و مستی و شکسته‌یی، و به زانو درآمده‌ای و خاک بوسیده‌یی. -باهو، بهمن فرسی برای شما که به نوشتن…
“اصولاً برای این می‌نویسم که لذت‌بخش است. وقتی که نمی‌نویسم احساس بدبختی می‌کنم.” -جیمز تربر، کار نویسنده، ص. ۱۸۳ به خاطر چالش پنج دقیقه رفتم سراغ یکی از دفترچه‌های قدیمی‌ام که این چند سطر به چشمم خورد: «آزادنویسی از تجربه‌های ناب زندگی هر فرد خلاق(نه فقط نویسنده‌ها) است. همیشه از اینکه برخی افراد از کنار…
گمان می‌بری چیزی نداری که روی کاغذ بیاوری. می‌گویی از چه بنویسم؟ ابتدا پاره‌‌ای از پیشگفتار منوچهر بدیعی بر رمان جادۀ فلاندر را برایت نقل می‌کنم: «…کوچک‌ترین کار بشر، حتی خوردن یک لقمه غذای ساده، برای بشر با هجوم هزاران اندیشۀ ناتمام و ابتر، با هزاران «از شاخ به شاخ پریدن» همراه است. یک نگاه…
گاهی استعاره‌ای جالب کار آدم را راحت‌تر می‌کند. ممکن است استعاره‌ای نو کمک کند تا در انجام کاری که خود را در آن ناتوان می‌دیدی، توانمند بیابی. زمانی جمله‌ای خواندم از ویلیام باروز نویسندۀ رمان معروف «ناهار لخت» که باعث تغییر نگاهم نسبت به نوشتن شد: «کل فرایند نوشتن تکه‌چسبانی است. متن، کلاژی است که…
با خواندن برخی جمله‌ها ذوق می‌کنم، کیفور می‌شوم، بال درمی‌آورم، بندری می‌رقصم و جیغ می‌کشم؛ جمله‌هایی که ممکن است دیگری با خواندنشان نه ذوق کند، نه کیفور شود، نه بال درآورد، نه بندری برقصد و نه جیغ بکشد. یکی از این جمله‌ها: «آن چه بیش از هر چیز به جهان روشنی بخشیده است، رنگ سیاه…
