سانتاگ یک نکته‌بردار حرفه‌ای بود و کتاب‌هایش پر بودند از تکه‌های کاغذی که روی آن‌ها یادداشت نوشته بود. سانتاگ قبل از نوشتن یک رمان دفترچه‌های زیادی را با ایده‌‌پردازی دربارۀ آن رمان پُر می‌کرد. او معتقد بود نویسنده کسی است که به دنیا توجه می‌کند. سانتاگ به موضوعات اطراف خودش -از هنر گرفته تا جنگ…
دیشب توی لایو با نقل این حرف مجید نفیسی از اهمیت نوشتن برای مخاطبی مشخص گفتم: هر نویسنده، خواننده‌ای درون خود دارد که نه‌تنها به او گوش می‌دهد بلکه با او حرف می‌زند و حتی گاهی چون همبازی خیالی کودکان، صاحب نام است. وقتی که با خود خلوت می‌کنم و از این وحشت ندارم که…
نوشته بودی حس می‌کنی درجا می‌زنی. اما من خیال می‌کنم که تو تصور درستی از مسیر رشد نداری. کم‌حوصله‌ای و خیال می‌کنی با یکی دو سال کار باید ده سروگردن از گذشتۀ خودت جلوتر بزنی. نتیجۀ این توقع نابهنگام این است که خیلی زود از گردونۀ مهارت‌آموزی خارج می‌‌شوی. دربارۀ مسیر آموزش نویسندگی حرف امیر…
“اصولاً برای این می‌نویسم که لذت‌بخش است. وقتی که نمی‌نویسم احساس بدبختی می‌کنم.” -جیمز تربر، کار نویسنده، ص. ۱۸۳ به خاطر چالش پنج دقیقه رفتم سراغ یکی از دفترچه‌های قدیمی‌ام که این چند سطر به چشمم خورد: «آزادنویسی از تجربه‌های ناب زندگی هر فرد خلاق(نه فقط نویسنده‌ها) است. همیشه از اینکه برخی افراد از کنار…
با خواندن برخی جمله‌ها ذوق می‌کنم، کیفور می‌شوم، بال درمی‌آورم، بندری می‌رقصم و جیغ می‌کشم؛ جمله‌هایی که ممکن است دیگری با خواندنشان نه ذوق کند، نه کیفور شود، نه بال درآورد، نه بندری برقصد و نه جیغ بکشد. یکی از این جمله‌ها: «آن چه بیش از هر چیز به جهان روشنی بخشیده است، رنگ سیاه…
گاهی از شما می‌شنوم که می‌گویید «برای کی بنویسم، اینجا کسی کتاب نمی‌خواند.» پاسخ من همیشه این بود «بله، همه کتاب نمی‌خوانند، اما گمان نکن که مخاطبان ادبیات ناچیزند. متن خوب با کمی کوشش و جدیت در معرفی اثر، بالاخره می‌تواند خوانندۀ خودش را بیاید. این به کنار، تو برای خودت بنویس. اصلاً فرض کن…
اولین صفحۀ دفتر که نانوشته بودنش هنوز وحشت‌زده‌ام می‌کرد، مثل منظرۀ زردی از ابدیت، مقابلم گشوده بود. چطور باید به لحظۀ نوشتن رمان می‌رسیدم؟ غرق در فکر، مدادم را جویدم… -انتخاب سوفی، ویلیام استایرن، ترجمۀ آرش رضاپور، افشین رضاپور، نشر هنوز نوشتن همیشه ترسناک است، اگر قصد نوشتن یک اثر مشخص را داشته باشی، ترسناک‌تر….
توضیح: متن زیر نخستین بار در اینجا منتشر شده است. من از گردانندگان «کتابخانۀ بابِل» اجازه کردم تا این مطب را در این وبلاگ بازنشر کنم. حس کردم این مطلب مقدمۀ خوبی برای خوبی برای تمرین‌هایی است که روزهای آتی خواهیم داشت. پارهٔ نخست پاره‌نویسی[۱] صورتی از نوشتار کوتاه است که در چند دهه‌ی اخیر با اقبال…
اگر نتوانستید دربارۀ چیزی بنویسید، دربارۀ ناتوانی‌تان در نوشتن از آن چیز بنویسید. در چنین مواقعی به این دو سوال پاسخ نوشتاری بدهید و دست خودتان را گرم نگه دارید: «چه چیزی مانع نوشتن من دربارۀ این موضوع است؟» «چگونه می‌توانم مانع را از سر راهم بردارم؟» اما احتیاط کنید که پاسخ سوال دوم شما…
ممکن است یک نفر ۱۰ سال صفحات صبحگاهی بنویسید، اما نُه‌دهم این سال‌ها درجازدن باشد. این یعنی چنین فردی سنجیده تمرین نکرده است. هر تمرینی جواب نمی‌دهد. تمرین خوب تمرینی است که دم‌به‌دم سخت‌تر شود؛ اما درست و سنجیده. در نوشتن، به دو شیوه می‌توان سطح تمرین را ارتقا داد: افزایش کمیت افزایش کیفیت در…
