موضوع از وقتی شروع شد که یه نقل قول از گری وی خوندم. دقیقاً هم یادم نیست چی بود! ولی حرفش این بود که:
پونصد سال دیگه هیشکی به این اهمیت نمیده که فیش حقوقی ما چقدر بوده یا چقدر درآمد داشتیم. تنها چیزی که اونا بهش توجه میکنن که اینه که…
دوره دورۀ نمایش دادن است.
تا کارت را به دیگران معرفی نکنی، تا با صدای بلند از خواسته‌ها و دغدغه‌هایت نگویی محکومی به گمنامی و نادیده‌گرفته شدن…
ساعت از یک نیمه‌شب گذشته. من هنوز در دفتر کارم هستم. دیشب پیش از خواب به خودم قول دادم، خط و نشان هم کشیدم، که اگر فردا پروزه‌‌ای که در ذهنم شکفته، کامل انجام ندهم…
تو هم منتظری تا کسی هُلت بدهد و شروع کنی؟
چنین انتظاری آغاز فجایع زندگی ماست!
این یعنی موکول‌کردن کار امروز به فردا…
حالا مگر توصیف زندگی روزمره‌ات را بلدی که می‌نالی در نوشتن دچار روزمرگی شده‌ای؟ نه مسلماً بلد نیستی. اگر توانش را داشتی اصلاً این حرف را نمی‌زدی. موضوع اصلاً بر سرناتوانی تو در توصیف زندگی روزمره است. چون…
این بار در نثرهای یومیه، پندهای من به خودم را می‌خوانید و چند ریزنوشتۀ دیگر. علاوه بر این جملۀ مهمی از کنفوسیوس را هم برایتان نقل کرده‌ام…
نامه ۱ اگر در خرابه زندگی می‌کنی، اقل کم ویرانه را با نق و ناله ویران‌تر نکن؛ عسل پیشکش، زهر به کام کسی نچشان. بله، منفی‌بافی، فهرست کردن کمبود‌ها، و گلایه از ناملایمت‌ها ممکن است لذت بخش باشد، لایک و کامنت بگیرد، و به خیالت تو را متفکر‌تر و دردمندتر جلوه کند. اما یادت باشد،…
در این بخش مجموعۀ جملات کوتاهی را می‌خوانید که من گاه و بی‌گاه در حین انجام کارهای مختلف نوشته‌ام؛ حین مصاحبه، حین تدریس، حین پیاده‌روی، حین خودخوری، حین شادی و سرخوشی و…
چون دانشگاه رفتن به مذاقم خوش نمی‌آمد، کاری پیدا کردم که ده برابر دانشگاه آموزنده‌تر بود. چون روزنامه‌نگاری روحم را سیراب نمی‌کرد، دنیای شگفت‌انگیز ادبیات را کشف کردم. چون نوشتن در شبکه‌های اجتماعی را نمی‌پسندیدم، عظمت وب را دریافتم. باری، می‌خواهم بگویم که می‌شود نپسندید، به وضع موجود تن نداد و با نارضایتیِ تمام در…
هر از گاهی بعضی کامنت‌ها غافلگیرم می‌کنند، برخی هم وادارم می‌کنند به بازاندیشی دربارۀ بسیاری چیزها. بخشی از این نظرات از سوی نسل‌های جدیدتر است، مثل دهه هشتادی‌‌ها که به خاطر بعضی از پست‌های قدیمی وبلاگ از جمله مطلب «اگر هنوز گرفتار مدرسه و دانشگاه هستید…» گذرشان که به اینور می‌افتد چند خطی هم می‌نویسند….
