آب در خوابگه مورچگان
اما بسیار نوشتنْ نقاب و حجاب صاحبِ خامه را کنار میزند. نویسنده را عریان میکند و به بکرترین نقطههای ذهن و ضمیر او راه میبرد. نوشتۀ راستین حاصل چنین فرآیندیست…
اما بسیار نوشتنْ نقاب و حجاب صاحبِ خامه را کنار میزند. نویسنده را عریان میکند و به بکرترین نقطههای ذهن و ضمیر او راه میبرد. نوشتۀ راستین حاصل چنین فرآیندیست…
هر چقدر دربارۀ اهمیت پیادهروی بگویم کم گفتهام.
چند پیش جملهای خواندنم که گویندۀ آن یادم نیست:
پیادهروی هرگز وقت اتلاف وقت نیست.
شما همه در تمام طول روز، کار انجام میدهید، درست است؟ همه همینطورند. اگر ساعت 7 بیدار شوید و ساعت 11 به بستر بروید، شانزده ساعت زمان گذاشتهاید، و این در مورد اغلب افراد صدق میکند که آنها در تمام طول روز، کار انجام میدهند. تنها مشکل اینجاست که…
از دایرکتهای اینستاگرام واقعاً خوشم نمیآید. میبینی بسیاری از افراد حتی به خودشان زحمت ندادهاند بیوی پیج را نگاه کنند. یک خروار سوال کلی میبینی که جواب دادن به هر کدام هر روز حداقل 3 ساعت وقت و تمرکز میخواهد. «من چجوری نویسنده بشم؟» «من استعداد دارم، ولی وقت ندارم. شما بگو چاره چیه؟» «من میخوام بنویسم، ولی نمیتونم زیاد کتاب بخونم. عیبی داره مگه؟»
این مطلب، طی روز و به تدریج نوشته میشود. بنابراین اگر تا ساعت 12 امشب هر چند ساعت یکبار به این صفحه سر بزنید، احتمالاً با چند سطر جدید مواجه میشوید…