دستمایه قرار دادن ماجراهای شخصی برای نوشتن داستان وسوسۀ بسیاری از آدم‌هاست. نمونه‌های موفق هم کم نیستند، یکی از چهره‌های شاخص این نوع نوشتار هنری میلر است که تمامی آثارش بر مبنای زندگی شخصی‌اش شکل گرفته‌اند. سهیل سمی مترجم کتاب «مدار راس السرطان» در ابتدای این کتاب از قول میلر می‌نویسد: رمان در قالب زندگی‌نامه…
از نوشتن. از کلمات قصار محبوبم. از پیاده‌روی‌های طولانی. از پرسه در کتابفروشی. از مجله چاپ کردن. از آموختن و آموزاندن. از تمایز. از فیلم در حال و هوای عشق. از سینمای نوری بیلگه جیلان. از نثر یداله رویایی. از مهارت محمد قائد. از ساختن عادت‌ها. از ترانۀ «پُل» ایرج جنتی عطایی. از مجموعه داستان…
اگر نتوانستید دربارۀ چیزی بنویسید، دربارۀ ناتوانی‌تان در نوشتن از آن چیز بنویسید. در چنین مواقعی به این دو سوال پاسخ نوشتاری بدهید و دست خودتان را گرم نگه دارید: «چه چیزی مانع نوشتن من دربارۀ این موضوع است؟» «چگونه می‌توانم مانع را از سر راهم بردارم؟» اما احتیاط کنید که پاسخ سوال دوم شما…
بله دیگر، من هم به سیاق سایر نیاکان و معاصران چون به خلوت می‌روم آن کار دیگر می‌کنم! ترجیح می‌دهم در خلوتم از موضوعاتی بنویسم که بنا به هزارویک دلیل -که هزارویکمی دلیل اصلی است- قصد انتشار آن‌ها را ندارم. بنابراین آزادم، و با بی‌پرده‌نویسی گوشه‌هایی از مهارتم را تیز می‌کنم که حالیا روانم را بهبود…
«من کجا و نوشتن کجا؟» من با نوشتن غریبه بودم. در نوجوانی و اول جوانی طراحی و تصویرسازی را به هر هنری ترجیح می‌دادم. حتی به کتاب خواندن هم علاقه‌ای نداشتم. یادم هست زمانی که به خاطر علاقه‌ام به کارگردانی رفتم سراغ یک کتاب آموزشی، بعد از دو سه دقیقه توی اتوبوس خوابم برد و…
سقراط می‌گوید «خودت را بشناس.» این وبلاگ‌صاحاب هم می‌گوید: «پدر و مادرت را هم بشناس (ناپدری و نامادری هم قبول است)». نه، گمان نکنید که می‌خواهم دربارۀ اهمیت توجه به والدین موعظه کنم. خیر، می‌خواهم از استفاده و بلکم سوء استفادۀ خلاقانه از ددی و مامی بگویم! حرف از تجربۀ زیستۀ والدین است. شما علاوه…
از فقر و بحران‌های مالی و اقتصادی چندان نمی‌ترسم (شاید بهتر است بگویم که می‌ترسم، اما این ترس متوقفم نمی‌کند). از کودکی آموخته‌ام که در چنین اوضاع و احوالی با تمرکز روی کارهای کوچکی که از دستم برمی‌آید، حواسم را به سمتی که گمان می‌کنم بهتر و موثرتر است پرت کنم؛ حواس‌پرتی سازنده. درست است…
۱ واژه‌ها را دوست بدارید، حتی برخی از آن‌ها را ببوسید. ۲ هر کلمه یک ایدۀ بالقوه است؛ برای پروراندن آن بکوشید. ۳ به همۀ واژه‌های بیگانه بدبین نباشید. اما مواظب استحکام ساختمان زبان باشید. ۴ از واژه‌ها برای آزار دیگران استفاده نکنید. غمگین میشوند و ممکن است با شما قهر کنند. (واژه‌ها را می‌گویم.)…
«اتفاقاً بهتر». این دو تا کلمه را چقدر به زبان می‌آوری؟ من که خیلی. مثلاً یاداشت امروز را نوشته بودم که یک لحظه برق قطع‌و‌وصل شد و همه چیز پرید. برق که آمد، دوباره شروع کردم به کیبوردفرسایی. و نوشتم: اتفاقاً بهتر. دوباره می‌نویسم. اصلاً شاید این‌بار چیزی بنویسم که کم‌تر تکراری باشد. اصلاً می‌دانی…
سیاوش عزیز زمانی کتابی خواندم که برخی ایده‌های آن اثر زیادی رویم گذاشت. هنگام مطالعه دلم می‌خواست چیزهای مختلفی را در زندگی‌ام تغییر بدهم؛ حتی در آن لحظات از شدت ذوق پیراهنم را عوض کردم و چیزی پوشیدم که شایستۀ حس و حال درونم باشد. اما می‌دانی، همزمان، صدایی مزاحم آزارم می‌داد. می‌گفت «تو قبلاً…
