گور پدر کمالگرایی!

[…] بیش از هر چیزی شما را به این واقعیت رهنمون می‌کند که کمال‌گرایی را در نوشتن کنار بگذارید و بدانید حتی از […]

سلام استاد عزیزم. کمال گرایی در نوشتن مطلب برای سایتم تا همین لحظه همراه من بود. همیشه از این ترسم داشتم که مطالب کوتاهی که مینویسم رو در سایتم منتشر کنم یا نه و در نهایت و منتظر روزی بودم که بلندتر و مفصل تر بشن تا بشه منتشرشون کرد. با خوندن این پست شما، من هم تصمیم دارم هر روز حتی اگه شده خیلی کوتاه بنویسم و منتشر کنم. فرصت برای ویرایش و کامل تر کردن مطلب هست .گور پدر کمالگرایی

کاش می‌شد عبارت زندگی‌بخش «گورپدر کمالگرایی» را همه‌جا چسباند. همه‌جا دید. روی هر چیزی که به آن نگاه می‌اندازیم. حتی روی افکار و احساساتمان. فکر می‌کنم یکی از آن زنده‌به‌گور کردن‌هایی است که هیچ مرگی در آن نیست. جان تازه می‌دهد به ایده‌ها، به افکار، به نوشته‌ها، به تخیلات و هر چیزی که با کمالگرایی زنده‌به‌گور شده است.

سلام . شاهین جان
من مدتی هست که سایت تو رو میخونم و خیلی لذت میبرم و همیشه میخواستم کامنت اولم رو یک جوری بذارم خیلی مثلا خاص و خواندنی باشه همین باعث شد مدت ها کامنت نذارم و خاموش فقط خواننده باشم . دارم پست های تو از اول شروع میکنم به خوندن . اخه حیفه مطلبی که تو نوشتی رو نخوند . دیدم راجع به کمالگرایی گفتی , دل رو زدم به دریا گفتم همینجا کامنت اولم رو بذارم اونم نه جور خاصی به همین سادگی فقط بگم خوشحالم معلم و دوستی مثل تو رو پیدا کردم .

در لحظه ی نوشتن ، اگر به کمال گرایی بیاندیشی . انگار به تخیل خویش قفل زده ای .
نوشتن چون اسب چموشی است که باید در دشت تخیل رها شود .
گاه به تاخت رود و گاه به آهستگی .
در این صورت سوار خویش را به
چشمه سارهای خلاقیت رهنمون می شود .

سلام
من از طریق روز نوشته های استاد شعبانعلی با وبلاگ شما آشنا شدم چقدر خوب می نویسید نوشته هاتون رو دوست دارم برام الهام بخش بود.

موفق باشید

کتاب زندگی نامه سوزان سانتگ از زبان پسرش؛ نوشته ،”…یادداشت های روزانه ی مادرم به اندازی تعداد صفحات یک کتاب بود…”
{سوزان سانتگ (به انگلیسی: Susan Sontag)، /ˈsɒntæɡ/ ‏(۱۶ ژانویه ۱۹۳۳–۲۸ دسامبر ۲۰۰۴) نویسنده، نظریه‌پرداز ادبی و فعال سیاسی آمریکایی بود. از مشهورترین نوشته‌های او مقالهٔ «علیه تفسیر» است.

سانتاگ به نوشتن و صحبت کردن، و یا سفر به مناطق درگیری وافری داشت، از جمله در طول جنگ ویتنام و محاصره سارایوو فعال بود. او در مورد عکاسی، فرهنگ و رسانه، ایدز و بیماری، حقوق بشر، و کمونیسم و ایدئولوژی چپ مقالات متعددی نوشته است. مقالات و سخنرانی‌های او گاهی مورد انتقاد واقع می‌شدند. مجله نقد کتاب نیویورک او را «یکی از با نفوذترین منقدان نسل خود» نامید.(ویکی پدیا)}