دوره دورۀ نمایش دادن است (شاید هم همیشه همینطور بوده).
تا کارت را به دیگران معرفی نکنی، تا با صدای بلند از خواسته‌ها و دغدغه‌هایت نگویی محکومی به گمنامی و نادیده‌گرفته شدن.
اما آیا نمایش دادن بد است؟
من که چنین گمان نمی‌کنم. بدون حضور داشتن، بدون ارائه مداوم دستاوردهای خود چگونه می‌توانیم به ایده‌هایمان شانس بروز و ظهور بدهیم؟
شهروند عصر اینترنت برای سهیم شدن در فرصت‌ها و کسب امتیازات بیشتر، چه بسا باید یکی از اولویت‌های اصلی زندگی‌اش حضور فعال در رسانه‌ها باشد.
اما طرف آزاردهندۀ موضوع این است که نمایش دادن به نمایش دادن محدود بماند.
یعنی آنچه می‌نمایی نباشی، و فاصلۀ روی پرده و پشت پرده روز به روز بیشتر بشود. آنوقت ممکن است به فردی تبدیل بشوی که زندگی می‌کند برای نمایش دادن.
شاید ابتدا این موضوع برایت فریبنده و جذاب باشد. اما به‌سرعت از عمق شکاف میان درون و بیرون وحشت‌زده می‌شوی. و دور نیست زمانی که نفرت از خودِ پوشالی احساس قالب تمام لحظاتت می‌شود.
حالیا، همان‌طور که گفتم، صاحب این کیبورد طرفدار غارنشینی نیست. من برای ترویج طرح‌ها و ایده‌های ارزشمند، و برقراری ارتباط عمیق و گستره، جایی بهتر از اینترنت سراغ ندارم. و اولویت یک زندگی من هم تولید محتوا در اینترنت است. اما شاید بهتر باشد برای نمایش دادن خودمان یک شرط مهم بگذاریم:
از چیزی که نمایش می‌دهی، حداقل 80 درصد بهتر باش.
سخت است، ولی می‌ارزد برای آن بکوشی.
شاهین کلانتری در مدرسه نویسندگی | تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین
12 پاسخ
کاملا درست است. فلاسفه ی ادوار کهن هم بر این باور بودند که جهان یا همان کائنات میل به نامستوری دارد. یعنی جهان هر لحظه نسبت به لحظه پیش، خود را بیشتر عرضه می کنند. سال ها بعد شعرا که پویندگان راه فلاسفه کهن بودند نیز بارها ذکر نمودند «پری رو تاب مستوری ندارد …» بنابراین این گفته که «دوره دوره ی نمایش است.» کاملا مصداق دارد. «خودِ پوشالی» هم واژه ی پرمعنایی است که حسابی جای کار کردن دارد، چون کمتر در این باره مطلب خوانده ایم. خودِ پوشالی می تواند غرور و خودبزرگ بینی بی جا و تصورهای آبکی و کم عمق ذهن باشد که همیشه مانع بالفعل شدن همه ایده های خلاقانه و بالقوه ی ما است. این حس باعث می شود تا در خود نیازی به تلاش بیشتر، را احساس نکنیم و این یعنی واماندگی و حتی پسرفت.
درود بر شما و مطالب ارزشمندتان
صددرصد باید هم همینطور باشه، ولی خب مشکلات روزمره هم بی تقصیر نیست. البته که بهونه ها هم بی تقصیر نیستن ((: ولی در هر حال میشه 80 درصد بهتر از نشان دادن بود، صددرصد میشه.
درود بر متین نازنین و پر تلاش
سلام به شاهین جان عزیز
تشکر برای سایت پر مفهوم و ارزشمندت
در مورد وجود مهربانت و سایت ات فکر می کردم
یک کلمه در ذهنم جوشید و تکرار شد
” فراوانی ”
حسی که از حضورت گرفتم رو در قالب چند کلمه برایت نوشتم
” فراوانی
باران ، سرسبزی ، زندگی
فراوانی
شادمانی، عشق، تندرستی
فراوانی
لبخند ،امید، توانایی
فراوانی
برایت فراوانی آرزو دارم
فراوانی
صبح، طلوعی زیبا
فراوانی
فرشته خندان روزی رسان
فراوانی
آرزو ها ، پذیرش
فراوانی
ظهری گرم در زمستان
فراوانی
خستگی ، غروب ، دستی نوازشگر
فراوانی
لبخندی مهربان ، غذایی گرم
فراوانی
برایت فراوانی آرزو دارم
فراوانی
چشمانی منتظر که برگردی
فراوانی
دعای خیر ، اجابت دعا
فراوانی
اندیشه ، بکر ، زلال
فراوانی
دلت برکه آرام ، صفای درون
فراوانی
غروب ، خسته ، خانه ، چای تازه دم
فراوانی
فراوانی
هرچه در دل داری
فراوانی
برایت فراوانی آرزو دارم
فراوانی
باران ، خوشبختی ، زندگی
فراوانی
دشت ، سبز، نگاه شارمان
فراوانی
خورشید ، درخشش بسیار
فراوانی
نیکبختی ، آسمان آبی ، برکه آرام
فراوانی
فراوانی
برایت فراوانی آرزو دارم
فراوانی
رویش دوباره ، امید ، اشتیاق
فراوانی
دست مهربان ، دوست همدل
فراوانی
خداوند ، لبخند ، برکت
فراوانی
اشتیاق ، امید، زندگی
فراوانی
آرامش ، اطمینان ، دوست
فراوانی
خواب ، رویا ، لبخند
فراوانی
برایت فراوانی آرزو دارم
فراوانی
فراوانی
فراوانی
فراوانی
فراوانی
زندگیت پر باشد از فراوانی
پرویز عزیز
من هم برای تو یک زندگی سرشار از فراوانی آرزو میکنم.
سلام آقای کلانتری ممنون از شما توصیه خوبی بود
سلام
خواهش میکنم.
شاد و برقرار باشید.
سلام شاهین عزیز
حرف حرف درستیه و خود تو هم این موضوع را رعایت کرده ای. یعنی آنچه در اینستاگرام منتشر می کنی بیش از هشتاد درصد آن را در سایت شخصی، مدرسه نویسندگی و کلاسها و کارگاه ها داری.
همیشه این حرف رو زدی که ابتدا برا سایت وقت بیشتری بذارید و بعد رسانه های دیگه. کار بر روی سایت واقعا آدم رو پخته می کنه. بنابراین وقتی در مورد یک موضوعی در اینستاگرام ویدیو یا مطلبی رو تولید و منتشر می کنیم می دونیم داریم چی میگیم، چون روزها و رزوها با اون مطالب و موضوعات زندگی کرده ایم.
منم راه پیشنهادی تو رو دارم میرم. به زودی سایتم رو معرفی می کنم. حوزه کودک و فرزندپروری.
ممنون از تو که استراتژی خوبی رو پیشنهاد کردی.
درود آرش عزیز
زنده باد. منتشر سایت تو هستم.
البته تو این مطلب بیشتر منظورم این بود که در زندگی شخصی و کاری خودمون (یعنی در آنچه جلوی چشم مخاطب نیست) هشتاد درصد بهتر بشیم. یعنی طوری نباشه که تو محتوامون جوری وانمود کنیم، که بسیار از چیزی باشه که در واقعیت زندگیمون هست. بلکه، در اصل اول باید زندگی خوبی داشته باشیم. نه اینکه صرفاً با محتوا وانمود کنیم زندگی خوبی داریم.
موفق باشی و برقرار.
ممنون از توضیح تکمیلی
شاهين جان اين نوشته داغ مثل نون بود كه به تنور گرم دلم چسبيد.
شايد دير بود فهميدن اينكه صفحات اجتماعي يك روي پوچي دارد و يك روي محتوايي خوب ، اما اينو خوب متوجه شدم كه مصرف كننده ها بايد به مرور زمان ، محتواي دسته اول را گرانتر بخرند.
از اين رو تصميم گرفتم كه من هم توليد كننده باشم تا بقا پيدا كنم .
اينكه تو فضاي وب نوشتن شاهين جان چقد لذت دارد فقط خدا ميداند ( البته از اين لذت براي تو گفتن ، مثل اينه كه خاطره اي شيرين برايت دوره شود ) و خدا رو شكر ميكنم كه با دنياي فراتر از صفحات اجتماعي آشنا شدم كه به گفته خودت كه : صفحات اجتما عي بايد در خدمت وب سايت باشد .
در دنياي “وب” ، نوشتن ، مزه اي ديگري دارد كه حتي در انجير خيس خورده هم نيست شاهين جان 😉
و ممنون از تو بابت اينكه تو اين مسير كمكم كردي ❤️
درود بر رستم پویا و پرانرژی
راه‌اندازی سایت زیبات رو تبریک می‌گم.
خوشحالم که داری خیلی جدی به نوشتن می‌پردازی.
ادامه بده و ببین که چقدر می‌تونه بهت چیزای ارزشمندی یاد بده برای زندگی بهتر.
موفق باشی.