نوشتن مثل آب خوردن آسان نیست. حتی ممکن است بدجوری توی گلوی آدم گیر کند. شاید لحظۀ نوشتن برای کسی آسان باشد، اما گمان نکنم قبلش -لحظات پُر تنش آماده شدن برای شروع کار- راحت و بی‌دغدغه بگذرد. یک وقت می‌بینی چند سال گذشته و تو فقط داری خودت را گرم می‌کنی برای آغاز نوشتن، و هر ایده‌ای که داشته‌ای سرد شده و از دهن افتاده. اما چه باید کرد؟ کار؛ حتی از سر ناامیدی و ملال. حتی ذره‌ای کار «بد» هم حال آدم را «خوب» می‌کند.
داشتم کتاب قلب عریان (دفتر خاطرات شارل بودلر) شاعر نامدار فرانسوی را ورق می‌زدم به این جمله رسیدم:
باید کار کرد، اگر نگوییم از سر علاقه، دست‌کم از سر ناامیدی، زیرا از هر جهت که نگاه کنیم، کار کردن از وقت تلف کردن کمتر ملال‌آور است.
و در جای دیگری از کتاب خواندم:
پیش از هر چیزی باید برای خودمان انسانی بزرگ و مقدس باشیم.
و شاید این یکی هم با کار.
چند پیشنهاد برای مطالعۀ بیشتر: | مدرسه نویسندگی | نقشه راه نویسندگی | تولید محتوا | کپی رایتینگ | معرفی کتاب | کلاس‌ها و دوره‌ها | دانلود رایگان کتاب نویسندگی آنلاین
شاهین کلانتری در مدرسه نویسندگی | تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین
کار کردن با قلب عریان | دفتر خاطرات شارل بودلرReviewed by کاربران on Oct 11Rating: 
4 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
سلام و درود بر شاهین کلانتری سختکوش
من دارم تمام تلاشم رو میکنم که قلم رو کنار نگذارم تا ایده هام از ذهنم نیفته و چند سال بعد حسرت ننوشتنشون به دلم نمونده باشه.
سلام مصور عزیزم
چقدر خوشحالم. چه خوب که چنین عزمی داری.
بارها از سرنااميدي كار كردم
و حالم بهتر شد
در كار كردن افراط كردم
و زندگي از ملال آور بودن به شوق تبديل شد
زنده باد فرناز جان