سال‌ها پیش که بیشتر کاریکاتور می‌کشیدم، سالانه در بیش از 100 جشنوارۀ داخلی و خارجی کارتون شرکت می‌کردم.
یکی از کارهای رایج بین کاریکاتوریست‌های حرفه‌ای حضور با یک اثر تکراری در جشنواره‌های متعدد بود. البته بعضی از جشنواره‌ها از پذیرفتن آثار برگزیدۀ دیگر مسابقات امتناع می‌کردند؛ اما بعضی مسابقات منعی در پذیرفتن کارتون‌های تکراری نداشتند.
طی آن سال‌ها در تب‌وتاب بودم تا به کاریکاتور بکر و دست اولی برسم که نقش اسب برندۀ من را در مسابقات جهانی ایفا کند.
تا اینکه بالاخره طرح بالا را کشیدم.
بعد از دریافت اولین جایزه در جشن تصور سال و چاپ این کار در کاتالوگ آثار برگزیده جشنوارۀ ورد پرس پرتغال بود که فهمیدم سوراخ دعا را یافته‌ام!
از آن به بعد کنار تمام آثار جدیدی که روانۀ جشنواره‌ها می‌کردم یک نسخه از این کار را هم می‌فرستادم. من با همین یک کاریکاتور بیش از 5 جایزه داخلی و خارجی برده‌ام، همچنین این طرح در بیش از 20 کاتالوگ و کتاب و مجله چاپ‌شده و هنوز هم در شبکه‌های اجتماعی بازنشر می‌شود؛ و به‌مرور این کار به برند مشخص من در دنیای کارتون تبدیل شد.
درس بزرگ اجرای یک کاریکاتور تکراری برای من چیزهای زیادی بود. انگار با هر بار اجرای مجدد این کار چیزهای تازه‌ای را تجربه می‌کردم و آن را از منظر متفاوتی می‌دیدم. هر بار سعی می‌کردم رنگ‌های متفاوتی را امتحان کنم؛ و بعد از مدتی یکی از لذت‌های من تکرار این کار بود.
12 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
سلام
می شود بگوید معنی کاریکاتوری که کشیده اید چیست؟
منظورت از معنی چیه محمد حسین جان؟
منظورم از معنی این هست که شما با این کاریکاتور چه چیزی می خواستید بگید
من معمولاً دوست ندارم خودم یه کار تفسیر بکنم.
اصلاً به نظرم نباید صاحب یه اثر چنین کاری بکنه.
قطعاً دربارۀ معنای این اثری چیزهایی تو ذهن من هست.
ولی به نظرم بهتره مطرح نشه، و خود شما معنای شخصی خودتون رو بسازید.
سلام آقای کلانتری
خسته نباشید میگم بابت وبلاگ عالی و نوشته های معرکه اتون .
اینجا و توییتر از خوانندگان پر و پاقرصتون هستم.
همیشه خوب بمونید لطفا
سلام ژنرال عزیز
من هم توییت های فوق العاده شما رو میخونم.
چقدر خوشحالم که اینجا هستید.
من رو از نظرات خوبتون بی نصیب نذارید دوست خوبم.
تصویری زیبا پر معنا و تلخ(حقیقت).
تعداد خط های روی سرسره هشتاست . تعداد چوب کبریت های سوخته، شش.
سوال شد واسم که آیا تعداد خط رو روی سرسره تصادفی زدین یا نه.
قبل از این که پی ببرم این کاریکاتور واسه تو هست به عالی بودنش پی بردم…جدا خیلی لذت بردم…
با اجازه ات سیوش کردم تو لپ تاپ.
ممنونم صادق جان
شاهین جان،
با اینکه بارها این کاریکاتور رو دیدم ولی هنوز هم از دیدن چندباره اون لذت می برم.
انگار من هم با تکرار نگاه کردن به این کاریکاتور، هر بار تداعی تازه ای برام اتفاق میفته.
دست مریزاد
سلام سامان جان
وبلاگ خوبت رو دنبال میکنم. چقدر خوشحالم که به طور مداوم مینویسی.
از لطفت بی نهایت ممنونم دوست گلم.
بسیااار عالی …
مانا باشید 🌷