هر چیزی بهانهای است برای ننوشتن.
هر چیزی بهانهای است برای نوشتن.
انتخاب با شماست.
وقتی چیزی را نمیفهمی، اول بیسوادی خودت را محکوم کن، نه ناتوانی نویسنده را.
من عاشق انجام کارهایی هستم که اغلبِ افراد از انجام آنها طفره میروند؛ کارهایی مثل نوشتن، سخنرانیکردن، ویدئو ضبط کردن، تماسهای کاری و…
هر کسی توان و دوراندیشیِ تولید محتوا را ندارد؛
پس کسی که چنین نگرش و توانی دارد، میتواند تغییرات بزرگی در زندگی خود و دیگران ایجاد کند.
نوشتن گاهی حرصم را درمیآورد؛ البته از همین بابت ویژگی شگفتزده هم میشوم:
از جایی شروع میکنی، گمان میکنی که میدانی میخواهی کجابروی؛ اما ناگهان میبینی سر از جای دیگری درآوردهای: بسیار دورتر از جایی که در خیالت بوده.
اگر به فکر توسعه باشی، حتماً رشد هم میکنی؛ اما اگر فقط به فکر رشد باشی، ممکن است هرگز حتی به توسعه نزدیک هم نشوی.
تفاوت واژههای «رشد» و «توسعه» را دریاب.
هرقدر برای وقتت بیشتر ارزش قائل باشی، دیگران احترام بیشتری برای شخص تو قائل میشوند.
احترام به وقت = احترام به شخص
مهلکترین استرسهای ما به یک علت است: طفرهرفتن از انجام کارهایی که -برای موفقیت در بلندمدت- باید انجام بدهیم.
هیچ چیزی نیست که دو نفر یک جور بفهمندش و درکش کنند.
چه شکنجهها که بهخاطرِ نفهمیدنِ همین موضوع ساده به خودمان و دیگران نمیدهیم!
هر آدمی یکیدوتا خاطرۀ مهم و کلیدی دارد که همانها برای یک عمر نوشتن کافی است.
17 پاسخ
درود بر استاد بزرگوار مثل همیشه کلی استفاده کردم هم از ضرب المثل ها وهم از جملات زیبای بالا که مرا به فکر برد
هیچ چیزی نیست که دو نفر یک جور بفهمندش و درکش کنند.
چه شکنجهها که بهخاطرِ نفهمیدنِ همین موضوع ساده به خودمان و دیگران نمیدهیم!
واقعا چقدر این مسئله من را آزار میدهد چرا دیگران خیلی از مسائل ساده را درک نمی کنند واین جواب سوال من بود
هیچ چیزی نیست که دو نفر یک جور بفهمندش و درکش کنند.
چه شکنجهها که بهخاطرِ نفهمیدنِ همین موضوع ساده به خودمان و دیگران نمیدهیم.
دقيقا گاهي حتي به اندازه كف دست هم كه صاف و روشن بيان كني هستند كساني كه از ميانش خطوطي كج و كوله بيابند و با خيالاتشان بياميزند و كف بيني كنند و تو نيز باور كني.
جمله آخر عالی بود شاهین جان،
شاید همه ما داریم یکی دو تا خاطره مهم و کلیدی را زندگی میکنیم.
اگر خاطره را مدل کنیم شاید به مدل زندگی مان برسیم.
درود ایمان جان
دقیقا. من با موندن کنار یکی از خاطرههام تا الان به ابعاد گوناگونی که درون خودم پی بردم.
جالب بود.
مثل همیشه لذت بخش و مفید،سپاس
سپاس محمدرضا جان
سلامت باشید.
“مهلکترین استرسهای ما به یک علت است: طفره رفتن از انجام کارهایی که -برای موفقیت در بلندمدت- باید انجام بدهیم.” حالا من یه مقدار کاملش می کنم با اجازه
استرس اگه در مسیر انجام بهتر کار باشه، خوبه. فقط باید مراقب بود تبدیل به وسواس نشه.
اگه برای انجام ندادن هم باشه، بازم خوبه. چون فرد داره جوانب کار رو میسنجه. فقط باید اینجا مراقب بود تبدیل به اضطراب نشه.
زنده باد عصمت خانم عزیز.
بله درست میگید. ما استرس سالم هم داریم که خیلی هم مفید و لازمه.
مطلب تأثیرگذار و عمیقی بود…
سپاس از شما که وقت می ذارید و موضوعات مهمی که رعایت کردنش راهحل بسیاری از مشکلات روزمره هست رو به زبان ساده و دلنشین برای ما می نویسید.
درود مریم نازنین
ممنون از مهر تو.
امیدوارم همیشه توی زندگیت در مسیری حرکت کنی که دوست داری.
من عاشق انجام دادن کاره های کوچک اما بزرگ هستم..عاشق دست تکان دادن ازپشت شیشه های اتوبوس برای کودکان…
حال دلم که به راه باشد همه چیز روبه راه میشود..
به خاطر راهنمایی های خوبتون تشکر میکنم استاد شاهین عزیزم
iyi ki varsın
یعنی چه خوب که هستین 🙏🏻
فدای تو آتنای خوب و عزیز
ایشالا که همیشه شاد و سلامت باشی.
ممنون از حس خوبت.
شما هم همینطور 🙏🏻😍
و چه كوته نوشته هاي جذاب و پر محتوايي
چقدر استفاده و كيف كردم
فدایت رستم عزیز