گاهی به خاطر اهمال کاری، بی خوابی، خستگی، بی اثر بودن قهوه، یا چیزهای دیگر وسوسه می‌شوم بعضی کارهای مهم اما غیر فوری را به بعد موکول کنم.
اما به من ثابت شده اگر در کنار یک کار بمانم و سعی کنم هر طور شده آن را انجام بدهم حتماً از پس انجام آن بر می‌آیم.
بارها شده احساس کرده‌ام ذهنم توان حل تمرین مسئله‌ای را ندارد یا جان نوشتن مطلبی را ندارم. اما مقاومت کرده‌ام و از پشت میز کارم تکان نخورده ام. و این مقاومت هیچوقت مرا ناامید نکرده است.
در چنین مواقعی علیرغم انتظارم با ایده‌هایی خلاق و توانی فراتر از انتظارم مواجه شده‌ام.
گاهی فقط باید کنار یک مسئله بمانیم و سراغ کار دیگری نرویم.
یک پاسخ
به قول نسیم طالب، وقتی در لحظات سخت، فشار را تحمل می‌کنی و جان سالم به در می‌بردی، بعد از آن است که رشد اتفاق می‌افتد و تو ظرفیت جدیدی پیدا می‌کنی. وگرنه هیچ وزنه‌برداری با زدن وزنه‌های ثابت و تکراری رضازاده نمی‌شود.