پیش نوشت: خواستم این پست کوتاه را با داستانی شخصی آغاز کنم، اما منصرف شدم، چون بی ربط بود. از نوشتن چند سطر زیر لذت بردم، ببخشید اگر خیلی اینتر زده‌ام.
من انتخاب کرده‌ام
درد کشیدن و دم بر نیاوردن را
هراسم نیست، از دوام آوردن لذت می‌برم
جمله‌ی نیچه برای من فقط یک جمله قصار در میان انبوه دیگر جملات نیست:
آنچه مرا نکشته، قوی ترم کرده.
آنکه درد کشیدن و دم بر نیاوردن را فهمیده، بی انگیزگی را نمی‌فهمد
او انتخاب کرده که ادامه بدهد.
ما آیندگانیم.
پی نوشت:
می‌خواهم چراغ این وبلاگ تا هستم روشن بماند.
یک پاسخ
به قول بهرام نورایی:من انتخاب کردم که دَرد بکشم و رُشد کنم /حتی توو زمستون مِث سَرو سبز و تازه.
گریزی از درد نیست در رشد کردن فقط باید لذت برد.-
میشه لذت برد؟؟-
آره بعدش که درد آروم شد تو قوی تر شدی