اشاره: «با هم بنویسیم» عنوان سلسله تمرین‌هایی است که در آن با هم «آنافورا» می‌نویسیم. لطفاً پیش از نوشتن تمرین حتماً تعریف آنافورا را بخوانید. و اما تمرین جدید: خوشحالی یعنی… خوشحالی یعنی پیاده‌روی بدون موبایل. خوشحالی یعنی نوشتن بدون ترسیدن. خوشحالی یعنی تمرکز کردن روی یک کار مهم و رها کردن بقیه کارها. خوشحالی…
اگر موبایل بودم، دوست نداشتم دم به دقیقه چشمت به من باشد.
اگر موبایل بودم شب‌ها-زودتر از تو-خاموش می‌شدم.
اگر موبایل بودم، دوست داشتم گاهی اوقات توی خانه بمانم، و تو تنها بیرون بروی…
«آنافورا» یکی از درس‌ها و تمرین‌های ماه اول کلاس نویسندگی خلاق است. به نظرم رسید به عنوان یک تمرین ساده اما جذاب و اثربخش، می‌توانیم اینجا، هر روز با هم، کمی آنافورا بنویسیم. اول از همه تعریف آنافورا را بخوانید: آنافورا یک آرایه ادبی یونانی است. آنافورا یعنی تکرار یک واژه یا عبارت در ابتدای چند…
هشدار برای کبرا ۱۱ و سایر بچه‌های محله: من خودم هم کم عوضی نبوده‌ام، پس لطفاً به ریش و گیس مبارک نگیرید. من فکر می‌کنم کسی که می‌کوشد ناتوانی آدم‌ها را به آن‌ها اثبات کند، مصداق بارز یک آدم عوضی است. من بارها و بارها افرادی را دیده‌ام که به خاطر افاضات آدم‌های عوضی ذوق…
۱ واژه‌ها را دوست بدارید، حتی برخی از آن‌ها را ببوسید. ۲ هر کلمه یک ایدۀ بالقوه است؛ برای پروراندن آن بکوشید. ۳ به همۀ واژه‌های بیگانه بدبین نباشید. اما مواظب استحکام ساختمان زبان باشید. ۴ از واژه‌ها برای آزار دیگران استفاده نکنید. غمگین میشوند و ممکن است با شما قهر کنند. (واژه‌ها را می‌گویم.)…
من گمان می‌کنم بهبود تدریجی زمانی اثربخش خواهد بود که از آن به‌اندازۀ کافی لذت ببریم. تصور کنید می‌خواهید در حوزۀ تخصصی خودتان یک دورۀ آموزشی خوب و درجه‌یک برگزار کنید. اگر از روز اول به‌دنبال نتیجۀ کامل و مطلوب باشید، چیزی جز سرخوردگی نصیبتان نمی‌شود. برای مقابله با شکست فقط کافی است به بهبود…
شروع نوشتن حتی از خوردن ماکارانی هم سخت‌تر است. البته شاید شما ماکارانی دوست داشته باشید، پس احتمالا نوشتن را مثل آب خوردن شروع می‌کنید. بسیار خب، حالا می‌بینید که حتی حرف زدن دربارۀ ماکارانی باعث شد من هم نوشتن را راحت‌تر شروع کنم. پس آیا بهتر نیست کمی دربارۀ ماکارانی بنویسم؟ نه، گمان می‌کنم…
من پَر خواهم کشید و به شیوۀ صبح از گلوی خشک این شب تیره گذر خواهم کرد -یارمحمد اسدپور حق داریم ناامید باشیم، بی‌گمان کفۀ مصائب در ترازوی این روزهای ما سنگین‌تر است. اما چه باید کرد؟ این سوالی‌ست که بارها و بارها از خودم پرسیده‌ام. و هر بار به یک پاسخ رسیده‌ام: کار. شاید…
جان کیتس شاعری بود که فقط ۲۵ سال عمر کرد. اما با چهار پنج سال کار جدی نامش برای همیشه در تاریخ ادبیات جهان ماندگار شد. رابرت گرین دربارۀ کیتس می‌نویسد: «او متوجه شده بود که بهترین ایده‌های شعری زمانی به ذهنش سرازیر می‌شود که در حال نوشتن شعر است، در نتیجه باید به‌طور خستگی‌ناپذیری…
پیش‌حرف: این نوشته‌ها همان‌قدر به هم مربوطند که می‌توانند نامربوط باشند. کلمۀ اول. سطر بالا را نوشتم تا مانع را بردارم. مانعی که همیشه در برابر نویسنده است. اولین واژه را که بنویسی -اگر بیش‌ازحد به خودت سخت نگیری- مابقی واژه‌ها پی‌درپی ردیف می‌شود. از چه بنویسم؟ سوال بالا را نوشتم تا حرفم در ذهنم…
