نویسنده: عطایی | پاسخگوی وبگاه

  به شکل‌های گوناگون طرح می‌شود: چطوری به نوشته‌هایم شاخ‌وبرگ بدهم؟ چگونه متن‌هایم را بسط و گسترش بدهم؟ چجوری به ایده‌هایم پروبال بدهم؟ چه شکلی

  از این گونه «یعنی‌ها» توی گفتار و نوشتار روزمره بسیار است، با هر «یعنی» لغتی از واژه‌نامه‌ی شخصی‌مان را معنی می‌کنیم.   از ارتکابات

  در آثار قدما گاه خودِ حروف مایه‌ی مضمون‌پردازی‌‌ست. جمالی دهلوی سروده:   بر جمالی تا میمش شد عیان بر سرش بنشست جیم جاودان میم

  #کلمات_هفته عنوان بخشی از ستون #تردیدار است که هر پنجشنبه هوا می‌شود؛ برگزیده‌یی از واژه‌ها‌یی‌ست که این‌سووآن‌سو دیده‌ام و پسندیده‌ام، همراه با شاهد مثال.

  اول تعریف آنافورا: آنافورا نام یونانیِ یک آرایه‌ی ادبی است؛ یعنی تکرار یک واژه یا عبارت در ابتدای چند جمله که هم در شعر

  خبر دارید لابد که هر روز دستِ‌کم یک ساعت بی‌وقفه و آزادانه می‌نویسیم و به هم #گزارش_رشد می‌دهیم. دوستی نوشته بود: «یک ساعت بی‌وقفه

  صبح را با «صفحات صبحگاهی» آغازیدم. از رؤیاهایم نوشتم و آمیختگی‌هایی که همیشه مبهوتم می‌کنند: می‌بینی آدمی که سال‌هاست از خاطر برده‌یی آمده به

  برای مهارت در «کپی‌رایتینگ*» چی بهتر از اینکه نخست ببینیم چه چیزهایی در خودمان اثر کرده؟ باید دانست که تبلیغ صرفن بنا نیست به

  در بین کتاب‌های غیرداستانی و تألیفی در فارسی شروعِ «یک فنجان چای بی‌موقع» از بهترین‌هاست، برخلاف‌ سایر کتاب‌های همانندش خشک و رسمی یا انشاگونه

  گاه انگیزه از حذف عادت می‌گیریم نه خلق عادت. از لذت پرهیز سخن می‌گویم. برای هفته‌ی پیشِ دو تا از عادت‌های سمجم را گذاشته‌ام