و توسعه‌‌ی فردی را زمانی می‌آغازی که برای پرسش‌های شفاف، پاسخ‌های دقیق و روشن بنویسی:
چرا می‌نویسم؟
محتاج یادآوری چیستم؟
چگونه برای دیگران سودمند باشم؟
برای چه کاری در برابر هیولای روزمرگی ایستاده‌ام؟
آیا طوری گفته‌ام «دوستت دارم» که سرخی و تپش قلبم پیدا باشد؟
برای کوتاه‌ترین پرسش‌ها بلندترین پاسخ‌ها را که نگاشتی، نویسنده‌یی، نه، عاشقی.
4 پاسخ
سلام جناب استاد کلانتری عزیزم
وقتی پست های شما را می خوانم راستش خیلی اوقات پاسخ پرسشهایی که نوشته شده است را شاید در حد چند کلمه در ذهنم بدهم یا شاید هم بروم سراغ صفحات دیگر.
امروز نمی دانم چگونه نشستم و به این سوالات شما پاسخ طولانی دادم. چقدر حالم خوب شد. چقدر احساس خوبی داشتم.
فکر می کردم نیاز داشتم که اینها را بنویسم تا خودم را دریابم و از اینکه چرا می نویسم احساس خشنودی بسیاری پیدا کنم. در هر صورت از شما متشکرم، سایت شما همیشه انگیزه بخش من برای زمانهایی که انگیزه نوشتنم کمرنگ می شود بوده است. پایدار باشید.
سلام به خانم ابراهیمی عزیز🙂
چه عالی که این پست باعث شد چند صفحه‌ای بنویسید و شما رو به نوشتن و خودتون نزدیک کرد. امید که همیشه حالتون عالی باشه.💚
خیلی از شما ممنونیم که درباره‌ی این تجربه برامون کامنت گذاشتید🙏🍀
بگوچرا تا دریابی چگونه
👌🙂