یکی از راه‌های دوام‌آوردن در مسیر نوشتن، تجربۀ مداوم پاداش نوشتن است.
پاداش نوشتن فقط با انتشار اثر و قدر دیدن و بر صدر نشستن به دست نمی‌آید.
می‌توان در خلوت خود نوشت و کلمه‌ای منتشر نکرد؛ اما خوشی و خوشحالی حاصل از نوشتن را عمیقاً تجربه کرد.
قدرشناسی با نوشتن یکی از تمرین‌هایی‌ست که این تجربه را میسر می‌کند.
این تمرین دربارۀ مثبت‌اندیشیِ تخدیری نیست؛ شیوه‌ای مناسب برای افزایش سلامت جسم و روان است.
بنا نیست هر چیزی که می‌نویسیم منتشر شود یا همۀ تراوشات ما آثاری ادبی و خلاقانه باشد. برخی از انواع نوشتن در نقش پشتیبان نویسنده عمل می‌کند.
با نوشتن از زیبایی‌های بزرگ و کوچک زندگی‌مان، انگیزۀ لازم را برای خلق آثاری که دوست داریم فراهم می‌کنیم.
برنامۀ زیر را یک هفته امتحان کنید:
شنبه:
دربارۀ تمام چیزهای ریز و درشتی بنویسید که قدردان آنها هستید؛ از روابط و سلامتی و شغل و غذا گرفته تا حیوان خانگی و آسمان آبی.
یکشنبه:
دربارۀ خاطرات خوش گذشته بنویسید؛ از خاطرات شمال تا تجربۀ بهترین کنسرت و نمایشی که رفته‌اید.
دوشنبه:
دربارۀ آیندۀ مطلوبتان بنویسید؛ از مسیری که می‌خواهید برای ساختن آینده‌تان طی کنید. به تمام زیبایی‌هایی که می‌تواند در آینده تحقق بیابد فکر کنید.
سه‌شنبه:
دربارۀ آثاری هنری و ادبی موردعلاقه‌تان بنویسید. به خاطر وجود چه کتاب‌ها، فیلم‌ها، نقاشی‌‌ها و آهنگ‌هایی قدردان هستید.
چهارشنبه:
دربارۀ چیزهای عجیبی بنویسید که به خاطر آنها احساس قدردانی می‌کنید. این چیزها شاید از دید دیگران چندان شایستۀ قدردانی به نظر نرسد، اما شما به اهمیت و زیبایی آنها پی برده‌اید.
پنجشنبه:
دربارۀ فردی بنویسید که بیش از هر کس دیگری دوستش دارید. تمام نکات مثبت او را به قلم بیاورید. نوشته‌تان را قالب نامه‌ای برای فرد موردعلاقه‌تان ارسال کنید.
جمعه:
دربارۀ تمام اتفاقات مثبت و شیرین هفته بنویسید. در هفته‌ای که گذشت چه چیزهایی را قابل قدردانی یافتید؟ حداقل دربارۀ سه چیز بنویسید.
12 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
می نویسم تو را به قدر تمام آنچه از زندگی به ارث برده ام که پر مایه ترین آنها لحظاتم هستند. تو را می نویسم و می دانم تو هم روزی مرا خواهی نوشت و این باشد ارثی که از من می ماند.
سلام و خسته نباشید
استاد!من همیشه به سایت شما سرمیزنم و ازمطالب جدید و جالبی که میگذارید لذت میبرم !این مطلبتان هم خیلی خوب است و من حتما هرروز انجام میدهم .
راستی باخواندنشون یادکتاب شکرگذاری افتادم !ولی تمرین های شکرگذاری انقدر جذاب نبود.
پاینده و برقرار باشید استاد
خوشحالم که اینجا هستی عسل نازنین.
عسل سلام
اول باید بگم چه بامزه…
منم داشتم پست رو می خوندم هنوز به آخرش نرسیده بودم که با خودم فکر کردم من از پارسال که شکرگزاری رو شروع کردم یه عالمه معجزه تو زندگیم دیدم؛ بعد با خودم گفتم از شاهین کلانتری بپرسم این ها رو در چه قالبی بنویسم که جالب تر باشه. تو همین فکر بودم که اومدم پایین تر و به پست تو رسیدم. به نظرم این پست در ما دو نفر یه حس و یه فکر مشترک ایجاد کرد.
سلام و عرض ادب و ارادت
بسیارعالی!
امروز یکشنبه است:)
و چه خاطرات خنکی خورد تو صورتمون …
زنده باد مهدیه نازنین و همیشه عزیز
شاهین عزیز سپاس از ایده های خوبت برای نوشتن.من نوشتن را به سه قسمت ۵۰۰ کلمه ای تقسیم کردم.در ابتدای صبح .در میان ظهر و عصرگاه.در مجموع سه صفحه کاغذ a4.هر ۱۵ تا ۲۰ روز برنامه ریزی کردم تا ۵۰۰ کلمه به این مقدار تا پایان سال اضافه کنم.و این مقدار را در برنامه میان مدت تا ۵۰۰۰ کلمه برسانم.
درود استاد خط اول مسیر تصحیح شود
مرسی که گفتی علی جان.
اصلاح کردم.
چه جالب!
امروز توی برنامه ام دو کار جدید نوشتم که باید همیشگی بشه، یکی سر زدن به وبسایت های مهم، و یکی هم نوشتن روزانه مستمر (واقعا انجام بدم دیکه!)
و امروز توی اولین قدم، راهکار خوب دومین قدم رو پیدا کردم!
ممنونم
زنده باد فرزانه نازنین.
به به