کاش حوصله‌ی انجام این تمرین‌‌ را داشته باشیم

ساعت ۱:۳۰ نیمه‌شب است. دنبال چیزی برای هوا کردن‌ در «تردیدار» می‌گردم. گذرم می‌افتد به یادداشت‌های قبلی‌ام. در میان یادداشت‌ها هر چه در قالب «گاه‌شمار روزانه» نوشته‌ام زنده‌تر و‌ خواندنی‌تر به نگرم می‌آید. 

از میان صدها ایده‌ و تمرینی که ساخته و ترویج کرده‌ام، برای دور شدن از نگارش گاه‌شمار روزانه بیش از بقیه افسوس می‌خورم. 

راهی سا‌ده برای گاه‌شمارنویسی یافته بودم که باید دوباره بچسبم به همان: نوشتن در «نوت» گوشی. از همین‌ صبح فردا دوباره می‌آغازم. 

روش گاه‌شمارنویسی اینطور است که برای هر روز چنین فهرستی آماده می‌کنید:

تاریخ:

ساعت ۰ تا ۱:

 ساعت ۱ تا ۲:

ساعت ۲ تا ۳:

 ساعت ۳ تا ۴:

ساعت ۴ تا ۵:

 ساعت ۵ تا ۶:

ساعت ۶ تا ۷:

 ساعت ۷ تا ۸:

 ساعت ۸ تا ۹:

 ساعت ۹ تا ۱۰:

ساعت ۱۰ تا ۱۱:

 ساعت ۱۱ تا ۱۲:

 ساعت ۱۲ تا ۱۳:

 ساعت ۱۳ تا ۱۴:

ساعت ۱۴ تا ۱۵:

 ساعت ۱۵ تا ۱۶:

ساعت ۱۶ تا ۱۷:

 ساعت ۱۷ تا ۱۸:

ساعت ۱۸ تا ۱۹:

 ساعت ۱۹ تا ۲۰:

ساعت ۲۰ تا ۲۱:

 ساعت ۲۱ تا ۲۲:

 ساعت ۲۲ تا ۲۳:

ساعت ۲۳ تا ۰:

 جلوی هر ساعت گزارشی از عملکرد و حس‌وحالتان در آن ساعت بنویسید. برخی ساعت‌ها ممکن است تنها با یک کلمه —مثلن «خواب»— پر شوند و برخی شاید بیش از هزار کلمه بطلبند. گاه‌شمار‌نویسی وقتی جواب می‌دهد که گزارش هر ساعت را در همان ساعت یا حداکثر با فاصله‌یی سه-چهار ساعته بنویسید.

می‌پرسید فایده‌ی مشقت گاه‌شمارنویسی چیست؟ می‌گویم بهتر دیدن خود به‌منظور تغییر و خودبه‌سازی.

🔗جزییات بیشتر در لینک زیر:

راه‌روش نوشتن گاه‌شمار روزانه

یک پاسخ

  1. گاه شمار خیلی خوبه.
    شده بعضی روزها نوشتنم خلاصه بشه تو چند کلمه و بعضی روزها تو چند صفحه
    روزایی که نمی نویسمش حس میکنم یه چیزی کمه.
    ازش دور میافتم ولی باز بهش برمیگردم
    عادت شیرین و سختیه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *