خیلی وقتها یادداشتنویسی بهانهییست برای استفاده از نقلقولهای محبوبم. شاید اصلن به عشق نقلقولهاست که ذوق نوشتنم گُل میکند. باری، دنبال نقلقولی بودم تا جرقهی نوشتن یادداشتی برای دوستانی باشد که از کمبود زمان برای مطالعه نالانند که این حرف ارنست یونگر، شاعر و فیلسوف آلمانی، به چشمم خورد:
«❜من وقت مطالعه ندارم.❛ در اینصورت، صحبت از فرد پُرمشغلهیی است که هرگز نامش را نمیتوان “خواننده” گذاشت. چونکه یکی از صفات مشخصهی خوانندهی حقیقی این است که همیشه وقت مطالعه داشته باشد ولو اینکه این وقت را بدزدد. همچنانکه عاشق، همیشه برای معشوق خود وقت دارد ولو اینکه بقیهی کارها را بهدست اهمال بسپارد.*»
بله، وقتدزدی چارهی کار ماست. اما وقت را چگونه باید دزدید؟ مثلن همین حالا که خواندن این یادداشت را تمام میکنید، بدک نیست کتابی را بردارید و یکی دو صفحه از آن بخوانید.
وقتدزدی برای مطالعه یعنی پایمالنکردن خردهوقتهایی که لابهلای کارهای روزمره صرف بیهودهگردی در شبکههای اجتماعی و… میشود.
*کتاب هفته ۴۸، مهر ۱۳۴۱