همه‌ی آدم‌ها مانند من نمی‌اندیشند،َ پس برای درک ذهن آن‌ها بیشتر بکوشم.
وقتی که با پرسه‌گردی در گوشی هرز می‌رود می‌تواند صرف مطالعه‌ی بهترین کتاب‌ها شود.
نوشتنِ منظم یادداشت روزانه بنیادی‌ترین گام من در توسعه‌ی فردی است.
با توصیف دقیق احساسات منفی‌ام و درک و پذیرش آن‌ها روان آرام‌تری خاهم داشت.
انسان یعنی زبان، شناخت زبان یعنی شناخت انسان.
فارسی چه گنجینه‌ی شگفت‌انگیزی برایم به ارث گذاشته است.
شعر، رنگین‌کلامم میکند.
راستگویی و باختن بهتر از دروغ‌گویی و بُردن است.
مراقبت از دوستان و عزیزانم زیباترین وظیفه‌ی زندگی من است.
مهربانی برایم ارزشی والاست.
در مقایسه همیشه بازنده‌ایم. فرقی هم نمی‌کند در چه زمینه‌یی. پس نه با فرادست و نه با فرودست خودم را مقایسه نکنم.
عظمت عشق نباید در نظرم رنگ ببازد.
اگر می‌بخشم چه بهتر که فراموش هم بکنم.
قدردانی برای داشته‌ها کلیدی برای رسیدن به خاسته‌هاست.
هیچ نوع از خیالبافی را مقدس نشمارم.
با پیاده‌روی از پس هر مسئله‌یی برمیایم.
کنش‌گر باشم نه واکنش‌گر.
تا واژه‌یی نو دیدم شعرکی با آن بسازم.
برای دوستی و همکاری، همیشه منتظر نباشم که دیگران به‌سراغ من بیایند، من هم به سراغ دیگران بروم.
تأخیر در تحقق اهداف بزرگ، مرا از تکاپوی دستیابی به آن‌ها نیندازد.
دیالوگ را بیش از مونولوگ ارج بنهم.
نوین‌ترین شیوه‌های آموزش را در دوره‌هایم بیازمایم.
استعاره‌های جاری در روانم را بشناسم.
با استعاره‌ها و تمثیل‌های نو، در خودم و دیگران زمینه‌ساز دگرگونی باشم.
در بیشتر اوقات لبخند به لب داشته باشم.
حالت بدنم روی کیفیت افکارم اثر می‌گذارد.
روزی روزگاری «هتل نویسندگی» را بنا کنم.
اهداف و آرزوهایم را با دوستانم در میان بگذارم و از داشتن هم‌هدف استقبال کنم.
برای ترویج نوشته‌های همسفرانم در مدرسه نویسندگی بکوشم.
به سهم خودم، گامی برای بهبود آینده‌ی ایران بردارم، هرچند ناچیز، اما با تمام وجود.
یک پاسخ
شعر رنگین کلامم میکند
عاشقان را همزبانم میکند
میبردمنرا به دنیای خیال
قصه هارا بال حالم میکند
مینشینم برفراز ابرها
کوه ودریامست رویای محالم میکند
بچه میکردم دوباره بی خیال
کودکی پر شور حالم میکند
من نمیخواهم به دنیا غیراز این
ثروت دنیا نثارم میکند.