آیا قانون ۹۹۶ را در نویسندگی و تولید محتوا رعایت می‌کنید؟

پیش حرف:

وبلاگ‌نویسی یکی از بهترین راه‌های یک‌کاسه کردن آموخته‌هاست. مثلاً جمله‌ای می‌خوانی ایدۀ مطلبی در ذهنت جرقه می‌زند؛ حین نوشتن ناگهان می‌بینی که هر چیز موافق و مخالفی که دربارۀ آن موضوع می‌دانی پیش چشمت ظاهر می‌شود؛ همین فرآیند کمک می‌کند تا به تدریج ذهن مجموع‌تری داشته باشی، ضمناً این کار تمرینی برای توسعۀ ذهن مصداق‌یاب هم هست. این مطلب هم از کنار هم قرار گرفتن نکات مختلفی شکل گرفته که جملۀ کوتاهی از  جک ما سبب آن بوده.

اول از همه:

چند بار پیش آمده که برای تولید یک پست اینستاگرامی یک ربع  وقت گذاشته‌اید اما چند ساعت از وقتتان صرف دیدن لایک‌های آن پست و سرک کشیدن به صفحات دیگران شده؟

اسم این کار هر چه باشد، کار جدی تولید و توزیع محتوا نیست.

کار کردن یا کار نکردن، مسئله این است؟ مسئله این است که ما بیش از این‌که به تولید و توزیع اثربخش محتوا مشغول باشیم به مصرف‌گرایی و اتلاف وقت محتوایی دچار شده‌ایم.

دوم از همه:

امروز توی توییتر جمله‌ای خواندم که شاید با تصور ما از کارآفرینی فریلنسری کاملاً در تضاد باشد:

قانون ۹۹۶ ضامن موفقیت شماست. کار از ۹ صبح تا ۹ شب در ۶ روز هفته. (+)

– جک ما، کارآفرین چینی و بنیانگذار علی بابا

این جمله ذهنم را مشغول کرد و چند دقیقه پس از آن توییت دوست دیگری را خواندم که گله‌مند بود از اینکه بود پس از کلی هزینۀ آگهی و دریافت ۲۰۰ رزومۀ کاری؛ در نهایت هیچ یک از افراد، شرایط لازم برای همکاری را نداشته‌اند.

کمبود نیروی مناسب کار در ایران از کسی پوشیده نیست. اگر یک کسب‌وکار خیلی کوچک هم داشته باشید، حتماً پیدا کردن نیروی مناسب مکافات شما هم بوده.

اما چرا در کشوری که میانگین سنی جمعیت آن ۳۰ سال است با فقر نیروی کارآمد مواجه هستیم؟ بله بحث کارفرما به‌جا؛ اما فعلاً بیاید روی خودمان تمرکز کنیم.

همه:

ما به فرهنگ سختکوشی محتاجیم.

چند نفر را دیده‌اید که مایلند در حوزۀ محتوا فعالیت کنند اما حاضر نیستند برای خودشان یک وب‌سایت شخصی خوب و رزومۀ آنلاین و نمونۀ عملی مناسبی بسازند؟

موضوع فقط محتوا نیست، اصولاً ما به نگاه تفننی عادت کرده‌ایم. محمدرضا شعبانعلی در یکی از مطالبی که روی عملکرد من تاثیر بسیاری گذاشته این موضوع را به خوبی بیان کرده است:

من نمی‌توانم یک وبلاگ موفق داشته باشم، اما کمتر از یک کارمند موفق برایش وقت بگذارم. (+)

بنابراین مطلوب است پرسیدن سوالات زیر از خودمان:

آیا حاضریم برای تمرین نویسندگی از ساعت ۹ صبح تا ۹ شب وقت بگذاریم؟

آیا  حاضریم برای ساختن برند شخصی خودمان روزانه ۱۲ ساعت وقت صرف کنیم؟

آیا حاضریم برای توسعۀ یک استارت‌آپ بیشتر اوقات روز را مشغول کار باشیم؟

بعد از همه:

در پایان می‌خواهم بخش کوتاهی از کتاب جدید گری واینر چاک را برایتان نقل کنم:

کار کنید! هر روز محتوا بسازید. هر روز کار را توسعه دهید. هر روز با دو سه نفر که می‌توانند شما را به آگاهی، پخش و فروش برسانند و به گونه‌ای به هدفتان نزدیکتان کنند ملاقات کنید. باید این کارها را دوازده تا پانزده ساعت در روز انجام دهید. اگر سر شغل دیگری هستید، در سه چهار ساعتی که هر شب (یا روز، اگر شب‌کار هستید) وقت آزادید دارید باید هر چه می‌توانید فشرده کار کنید. و خواب را فراموش نکنید. شش تا هشت ساعت خواب هر شب یا روز برای بیشتر مردم ایده‌ال است. فقط کاری کنید که هر دقیقه از شانزده تا هجده ساعت باقی‌مانده سودمند باشد. (+)

چند پیشنهاد برای مطالعۀ بیشتر: | مدرسه نویسندگی | نقشه راه نویسندگی | تولید محتوا | کپی رایتینگ | معرفی کتاب | شعر | ویرایش و ویراستاری | 

شاهین کلانتری در مدرسه نویسندگی | تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین