سربازهای خسته، پشت خاکریزهای تخت

در این بخش برگزیده‌ای از شعرهایی که به‌تازگی خوانده‌ام هم‌رسانی می‌کنم.

از دفتر شعر «سربازهای خسته، پشت خاکریزهای تخت»
فریاد ناصری
نشر چشمه
۱۳۹۲

۱

وقتی که می‌نویسم

چیزی دست‌مرا گرفته و می‌نویسد

که ابر را به باریدن

درخت را به روییدن

و مادرم را به خواندن

پای اجاق‌گاز می‌برد

۲

بی‌دست‌های تو چیزی

انگشت‌های مرا

از پا می‌اندازد

نوشته‌ام ابرو و

قلم را

کج انداخته‌ام روی کاغذ

دیگر ادامه‌ی این شعر

در دست‌های کسی‌ست

که دست‌های تو را دارد

۳

استکان‌های خالی را که نگاه می‌کنم

گلویم

به خاطر چای‌هایی که با تو نخورده‌ام

چه‌قدر می‌سوزد

۴

کویری شده‌ای

که از غم‌هایش نم پس نمی‌دهد

هر صبح

با چهره‌ای تازه بیدار می‌شوی و

هر غروب

با خط‌های زیادی بر پیشانی‌ات

به‌ خواب می‌روی

⍜

و چند سطر از میان شعرها:

• سرنوشت ما درخت‌شدن در حلبچه بود
• مثل صابونی از دست‌هایم سر می‌خوری
• و ما حالا
  مثل مورچه‌ای شده‌ایم
  خسته که حتا، برای مردن نیز
  نمی‌توانیم
  به خانه برگردیم