تغییرطلبی

نکته مهم دیگر به نظرم این است که تغییرطلبی مداوم منجر به دمدمی مزاجی یا تنوع طلبی بیمارگونه نشود. دامی که خیلی وقت ها اسیرش می شویم و شهد خوشی ها را برای خودمان زهرمار می کنیم. آن وقت است که باید این عادت را هم به توپ بست.

چه نگاه جالبی به تغییر بود. همیشه از رنج و سختی تغییر گفته بودم. اما الان متوجه شدم که می‌شه تغییر رو یک جور دیگه دید.

سلام و درود اقای کلانتری
ملیکایوسفیم که اسفند ماه شاگرد شما در دوره نویسندگی خلاق بودم.میخواستم قسمت یادگاری رو بعد از درست شدن سایتم پر کنم تا ادرس رو هم براتون بزارم و فکر میکردم اینطوری بهتره.برای خود من، وقتی مبینم کسی به پیشنهادم یا توصیه م عمل کرده حس خوبی میگیرم وخواستم نشون بدم که به حرفهای شما عمل کردم.

انشالله تا چند روز دیگه اماده میشه
ولی این پست رو که خوندم خواستم نظرم رو بنویسم.اون جمله ی گامی عملی برای تغییر برداری رو همین دیشب اجرا کردم.مدتی بود از نوشتن فاصله گرفته بودم و بین مشغولیات زندگی گمش کرده بودم و بیشتر از قبل رنج میکشیدم چون الان کلاس رفته بودم ولی کمتر مینوشتم.دیگه تصمیم گرفتم تغییر بدم رویه رو و به فاطمه ایجازی دیشب پیام دادم تا هم نویسم باشه و انشالله هرروز نیم ساعت صفحات صبحگاهی رو بنویسیم و ده شب متن رو برای هم بفرستیم و درمورداون روز و اون متن و حس و حالش حرف بزنیم.امروز که نوشتم خیلی حالم بهتر بود.و با پرسه زدن در سایت شما و یادگرفتن در مورد نویسندگی بهتر و بهتر….

نمی‌دانم چرا می‌گویند تغییر درد دارد و سخت است، درحالیکه من درد تغییر نکردن را بیشتر کشیده‌ام. از تغییر نکردن یا تغییر ندادن شرایط و چه رنج‌ها دیدم از تغییر نکردن آدم‌ها. نه اینکه بخواهم تغییرشان بدهم، ناممکنی است که فقط می‌شود برایش دعا کرد اما وقتی می‌بینی عاجزند از تغییر یا مقابلش می‌ایستند. شکر که روزگار قویتر از همه‌ی ماست و تغییر جزء جدانشدنی آن.
این نوشته به دلم چسبید. خوشحالم که تغییر را دوست دارید و متغیر را پذیرایید.