چگونه بهتر کار کنیم؟ | الفبای برنامه‌ریزی روزانه

ممنون استاد عزیز
استفاده بردیم
آن تقسیم بندی ثابت و موقت جالب بود برام

سلام آقای کلانتری وقتتون بخیر نزدیک به یک سال میشه که مطالب سایتتون رو دنبال می کنم و وقتی که مطالب رو می خونم خیلی انرژی می گیرم. خیلی دوست دارم که نویسنده بشم این علاقه از بچگی با من بوده و از دوران کودکی ونوجوانی هیچ چیز به اندازه کتاب حس خوبی بهم منتقل نمی کرده و از آن دست آدم هایی هستم که وقتی به کتاب فروشی می رسم پایم به زمین می چسبد واز دیدن کتاب ها ذوق می کنم .
اما چند چیز باعث میشه که نتونم بنویسم
1- نمی دونم اصلا به درد نویسندگی می خورم یا نه؟
2- می خوام اگه کسی وقت گذاشت و مطالبم رو خوند وقتش تلف نشده باشه (در واقع ترس از هدر دادن وقت دیگران و احساس عذاب وجدان)
3- احساس کمال طلبی افراطی که همیشه من رو دچار مشکل می کنه و در این مورد بیشتر از همیشه
4- نداشتن اعتماد به نفس (احساس تکراری و بی معنا بودن مطالبم)
آقای کلانتری من مشکلات رو می دونم ولی این علاقه به نویسندگی من رو رها نمی کنه.
می دونم خوندن حرف هام وقتتون رو می گیره ولی اگه میشه بهم جوابی بدید ممنون

سلام اقای كلانتری. ممنونم كه این صفحه رو بهم معرفی كردین. مطالبش واقعا برام مفید بود و حتما ازشون استفاده خواهم كرد. پایدار باشید✨

سلااااام. حالت دلت چطوره؟
خیلی مفید بود این پست.
ممنونم.
میرم سراغ پست بعدی…

شاد باشی🌷

از انجام کاری که دوست داریم شرمسار نباشیم. اینکه دیگران به خاطر شغلشان شکنجه می‌شوند تقصیر ما نیست.
عالی

سلام جناب کلانتری.
امیدوارم حالتون خوب باشه. سوالی که دارم مستقیما ربطی به این پست نداره ولی گفتم همینجا مطرحش کنم. از اونجایی که تو فضای روزنامه نگاری نیز حضور داشتید به نظرتون برای سیاسی نویسی فارغ از نگاه های مختلف، همون توصیه همیشگی تون یعنی وبلاگ شخصی رو پیشنهاد میدین یا اینکه با توجه به حضور آحاد جامعه نوشتن در شبکه های اجتماعی و همچنین تلاش برای چاپ در رسانه های مکتوب رو توصیه میکنید؟
ممنون از سایت خوبتون

«فکر کردن، تیشه به ریشه زدن است، تیشه به ریشۀ خود زدن. دست به کاری زدن خطر کمتری دارد. عمل، فضای میان چیزها و ما را پر می‌کند، در حالی که تفکر این فضا را به طرز خطرناکی افزایش می‌دهد.»
چقدر این جمله بر دل من نشست و چقدر با پوست و استخوان من این جمله رو درک کردم.
شادمان باشید

سلام
ممنون. یه پست راهنما و همه چی تموم.
خیلی خوب میشه اگه بیشتر از این قبیل پست ها با موضوع برنامه ریزی بنویسی. جدا نمیدونم چرا اینقدر این موضوع برای من یه جوری دغدغه طور جذابه!
بازم ممنون و خسته نباشی…

چند بار این جمله رو خوندم «آیا پول درآوردن از یک کار باید توام با زجر کشیدن باشد؟» بارها من هم از خودم این سوال رو پرسیدم و چون اغلب آدمهای دور و برم رو در این شرایط زجر کشیدن میدیدم فکر میکردم روش اشتباهی رو دارم پیش میرم.که جواب رو هم گرفتم «طوری کار کن تا کار از تو معنای دیگری بگیرد».
مدتی قبل از اینکه توی دوه صد داستان شرکت کنم چون میدونستم با شروع جدیتر کلاسهای درسیم و پایبندی به کارگاه صدداستان خیلی برنامه فشرده ای خواهم داشت شروع کردم به برنامه ریزی برای خودم.اوایل خیلی خیلی ذوق داشتم و با انرژی فراوانی برای انجام کارهام از خواب بیدار میشدم.ساعتها بدون سر زدن به گوشی و چک کردنای گاه و بیگاه سرگرم کارم میشدم.حالا با اینکه کمابیش پایبندم به اون برنامه ولی از انجامشون لذت نمیبرم طوری که بعضی روزها از انجام هر کاری دلزده و افسرده میشم و هیچ کاری به جز همون نوشتن یک داستان انجام نمیدم.چیکار کنم که انگیزه ام رو برگردونم؟

سلام بر معلم خوبم آقای کلانتری سخاوتمند، که بی دریغ تمام چیزهایی که برای ما لازم است را به ما می آموزد. من از 19 فروردین افتخار آشنایی با شما رو داشتم و هر بار که مطالب شما رو می خونم بی نهایت استفاده می کنم.و الان 24 روزه که هر روز به پیشنهاد شما 1000 کلمه می نویسم اوایل خیلی سخت بود نوشتن 1000 کلمه برام و الان جوری شده که منتظرم شب بشه و بشینم 1000 کلمه بنویسم ممنون که انقدر به من آموختید همیشه بدرخشید انشالله.

سلام
من مطلب تون خوندم،خیلی خوب بود

سلام فاطمه افتخاری 48 ساله…..
حس بلوغ ما هنوز مرطوب بود.اندیشه از اندیشه مان وا نمی ایستاد.واژه بود که از طاق دهانمان میبارید.رد پای جنگل توی سر ما باقی بود.میمونها شاخه های پریدن بهم وصل کردند.برگهای تنمان تازه بود.دست زرافه به عقلمان میرسید .تازه دو تا کوچه بعد از بیست سالگی بودیم.فصل گرده افشانی رویایمآن بود. ذائقه ها عسلی. ….میتوانستیم شیحه اسب را بکشیم.شیر نری در وجودمان تقلا میکرد .نعره میزد.ما را پروایی نبود تا از آبشخور وحشی این قصه لب تر کنیم.ما را شجاعتی بود تا پنجه در پنجه ببرها گذاریم.و کمر از این حادثه به خاک مالیم. ما را جسارتی بود تا دامنه ی صاعقه را گسترش دهیم.ما را تخیلی بود تا قیامتی بیافرینیم همه سرخ،همه داغ.ما تخم علم به لعاب احساس مالاندیم.نه ما نمیتوانستیم ننویسیم.کلمه باید به ما وحی میشد.کهنه انگورها مستی از ما میگرفتند. ما جغرافیایی آب را تعیین کردیم.بخش بارانی،شمال.بخش آفتابی ،عشق.ما فکر جهان را تا افق پیش بردیم.ما نمیتوانستیم عروسک باشیممممممم.بخش آفتابی؟عشق.

شاهین عزیز
برایم مفید بود مطلبت
سرفصل های خوبی در ذهنم ته‌نشین کرد.
من خودم معمولا از زمان بیدار شدن، حداقل 3 ساعت برنامه آفلاین دارم و کمتر روزی است که در صفحات صبحگاهی‌ام اشاره‌ای به این نکنم که اگر شاهین کلانتری نبود احتمالا صفحه صبحگاهی هم نبود.
ممنون از تو شاهین عزیز.
بهنام

سلام جناب کلانتری
چندین ماهه که شروع کردم به برنامه‌ریزی روزانه، طی این مدت بارها توی برنامه‌ریزی‌هام شکست خوردم و روشمو عوض کردم ولی هنوز به نتیجه‌ی دلخواهم نرسیدم. چند روزی به فکرم افتاده بود شاید بخاطر اشکال در هدف گذاریمه که اینقدر در باتلاق کارنماها فرو می‌رم و با هزار بدبختی دوباره باید خودم رو سرپا کنم ولی این پست چند راهکار جدید بهم داد برای ترمیم روش برنامه‌ریزیم. ممنونم!
فقط یه سوال فرعی ذهنم رو مشغول کرده: که آیا دلیل خاصی داره که برای برنامه ریزی از سررسید استفاده نمی‌کنید؟

من همیشه با خودم فکر می کنم که چرا وقتی صبح تا ظهر میرم سر کار که نیاز به انرژی ذهنی خاصی نداره انگار سر حالترم
اما وقتی میخوام کاری رو برای خودم شروع کنم که باید فکر کنم و به ذهنم فشار بیارم نا امید خسته و تنبل میشم
الان متوجه هستم که اینها جز مصائب اینجور کارهاست
ای کاش راهی وجود داشت که سختی این کار برای ما شیرین تر بشه

شاهین جان عرض سلام
خواستم یک سلامی عرض کنم
مخلصیم و هر جا هستی خوب و خوش و خرم باشی
علی کریمی

سلام آقای کلانتری ایام به کام من تو مسیری که تو زندگیم کشف کردم به شما برخوردم
من از نوشتن هراسی ندارم نوشتن تمام منه از سال هفتاد و هفت مینویسم به جای حرف زدن غر زدن و درددل مینویسم این بزرگ ترین ثروت منه من پدری دارم که از وقتی یادمه می نوشت هر اتفاقی می افتاد می نوشت نسبت به همه اتفاق ها عکس العمل نوشتاری داشت شما حتما میتونید کمکم کنید این آشنایی بخشی از کائناته برای من

درود
من تازه با وبلاگ شما آشنا شدم. چند روز که مطالبتون رو می‌خونم واقعاً عالی هستن.
دقیقاً با این حرفتون موافقم «برای دوری از اینستاگرام لزومی ندارد که به ارادۀ زیادی خرج کنیم یا از اپلکیشن‌هایی قفل‌کننده و سایر ابزارها استفاده کنیم. فقط کافی است برای خودمان کارهای بهتری بتراشیم. کارهایی به مراتب‌ جذاب‌تر از پرسه‌زدن در اکسپلور اینستاگرام…»
هر موقع می‌خوام رفتن به اینساتگرام رومحدود کنم خودم به خودم می‌گم اول یه غذای خوشمزه‌تر بده بعد اینستا رو ازم بگیر.

سلام بر شاهین عزیز
با مورد اینستاگرام موافقم ، هر چقدر کار مهم یا اصلا کاری با درجه ی نه چندان اهمیت بالا داشته باشیم که مشغول ش باشیم فرصت پرسه زدن در اینستاگرام و … اتوماتیک وار کاهش پیدا می کند . این روز ها که همراه شما در دوره ی پر کاری هستم خیلی مشتاق تر از زمانم استفاده می کنم ! چرا نمی گویم خیلی بهتر و یا … چون من ذاتا ادم برنامه و برنامه ریزی هستم ! و ترجیحم همواره روی برنامه عمل کردن است … اما وقتی بدانی برنامه ت قرار است تو را در چه نقطه یا نقاطی متمرکز تر کند و خروجی ات چه باشد خیلی متفاوت تر است .
{ روی برنامه انلاین و افلاین برای خلق و نشر محتوا باید دقت بیشتری بکنم }

طوری کار کن تا کار از تو معنای دیگری بگیرد.
این جمله رو باید با خط درشت بنویسم و بزنم رو به رویم تا الهام بخش تر و موثر تر کار کنم 🙂

برقرار باشی

سلام
بسیار عالی بود.
«طوری کار کن تا کار از تو معنای دیگری بگیرد.»
گاهی من هم حس می کنم شبیه همون هایی شدم که نباید می شدم. باید از زندگی و کار لذت برد…
من نمی تونم عادت سه نقطه م رو ترک کنم:))
برای من سه نقطه یعنی محو شدن در افق های دور:))
مطالب مفیدتون رو باید یک مرتبه ی دیگه مزمزه کنم.
واینکه
شبکه های مجازی گاه ذهن و فکر آدم رو عجیب کور می کنه.
برقرار باشید…:)

استاد این شیوه برام جذاب بود شاید این یکی بیشتر از بقیه کاربرد داشته باشه برای من حتی به دو جمله نوشتن..
چون بارها گفته بودید شده دو جمله هر روز در سایت بنویسید و من برام هنوز معنی دار نبود، اما فکر میکنم شاید اگر اینطوری پیش برم قدم نرم تری باشه برای من
ممنون از همه تجربه هایی که با سخاوت در اختیار ما میذارید

سلام استاد گرامی
سپاس که این چالش یک هفته‌ای برای تکمیل مقاله گذاشته اید.
با گفته شما در مورد اینستاگرام گردی موافقم. خودم از زمانی که پرسه‌زنی‌ام را کاهش داده‌ام به کارهای مهمتری رسیده‌ام. زمانی افزایش فالوور ایستاگرام و لایک‌هاشون برام مهم بود، الان نوشتن مقاله‌های سایتم برام ارجح شده‌است. و راستی یه پیشنهاد مقاله‌نویسی در مورد کتاب اتاقی از آن خود ویرجینیا وولف را در رادیو خیابان هم گرفته‌ام.
همه اینها را مدیون شما هستم.
سپاسگزارم

درود استاد خوبم. مطلب شما را خواندم و از آن یاد گرفتم. کار به شیوه ساعت خلق و ساعت نشر را از شما یاد گرفتم و به کار بردم و می برم. فوق العاده اثرگذار بود. بی صبرانه منتظرم که این مقاله تکمیل بشه. جمله “طوری کار کن تا کار از تو معنای دیگری بگیرد” زیبا بود و ترغیب کننده. موفق و پیروز باشید

ممنون شاهین عزیز.
چقدر جذاب و دلنشین روایت کردید از چگونه کارکردن و نیز اقدام‌ها و توصیه‌ها و تصمیم‌ها و عادت‌های روزانه تان. آدم متوجه گذر زمان نمی‌شود چطور تمام مقاله را یک‌نفس می‌خواند و هنوز هم نفس دارد!
سپاس و درود.