تولید محتوا | برنامۀ روزانۀ من: ساعت خلق، ساعت نشر

دسته بندیه خیلی خوبیه …ساعات خلق و ساعات نشر…اما من فکر میکردم نوشتن در هر قالبی باید در دسته بندی دوم قرار بگیره !

به گمان من روی مسئله مهمی دست گذاشتید خیلی خیلی حایز اهمیت است‌و الان که بهش فکر میکنم من با علم اینکه این مبحث را می دونستم اما قدرت انجام ندادنش را به خودم نمی دادم و در این زمینه تلاشی نمی کردم اما الان مثل اینکه تلنگری بود برای من که بهش بیشتر توجه کنم.
خیلی وقتا اهمیت دادن به خواسته دیگران باعث میشه ما از مسیر اصلی مون دور بشیم چون وقتی ما به تماس و پیام یه فرد دیگه اهمیت میدیم دقیقا مثل این است که به خودمون اهمیت ندادیم‌.
مرسی آقای کلانتری نازنین

بسیار عالی
این دقیقا همون چیزیه که اغلب اوقات باهاش درگیر بودم.👌

[…] برنامۀ خلق محتوا و نشر محتوا را از هم تفکیک کنید؛ در ساعات از روزدر خلوت و آرامش مشغول خلق کردن بشوید، و در بقیه ساعات روز وارد هیاهوی فضای آنلاین بشوید و آنچه تولید کرده‌اید توزیع کنید. (+) […]

سلام خسته نباشید شاهین عزیز
من از نوشته های بد خودم میترسم و این مانع نوشتن میشه دوست دارم هر چیزی ک مینویسم رو با اطمینان و امید ثبت کنم و ماندگار باشه و هیچوقت از خوندنشان حس نا خوشایند نداشته باشم ب نظر شما این یک ایراده ؟اگه هست چطور درستش کنم ؟

این پست شما رو که خوندم یاد یه چیزی افتادم! یه مثال سینمایی.
پیشنهاد یه کارگردان و فیلمنامه‌نویس ایرانی بسیار موفق و شناخته شده: اصغر فرهادی.
تو یکی از مصاحبه‌هاش گفته بود و در واقع به دانشجوها توصیه کرده بود که: موقعی که طرح داستانی و فیلمنامه رو نوشتید، برای رسوندنش به تهیه‌کننده و کارگردان عجله نکنید. یه کم صبر کنید. هول نشید تا هر چه سریع‌تر ساخته بشه. یه کم بیشتر روش کار کنید و به اصطلاح بذارید {اون نوشته و متن} دم بکشه!

شاید ضعیف بودن خیلی از فیلم‌های ایرانی، علتش همین فیلم‌نامه‌هاست که با دقت کم نوشته می‌شن که طبیعتاً کیفیت‌شون پایین میاد.

این “جختی” که گفتین اصفهانی بود:)
در ضمن خیلی عالی گفتین مخصوصا قسمت استوری واقعا درسته

سلام
عذر می خوام اون عکس کیه روی دیوار؟

سلام آقای کلانتری عزیز
برای من همیشه دنبال کردن والبته عمل کردن به توصیه های شما بسیار کاربردی تر ازخواندن کتابهایی مثل راه هنرمندویابنویس تا اتفاق بیافتد،بوده است.وقتی اون کتابها رو میخونم انگار یهو از سه راه آذری پرت میشم وسط نیویورک!! غریبم وناآشنا حتی زبونشون رو هم نمی فهمم انگار یه جور رویای آمریکایی توی این کتاباست که با ذائقه ی من جور درنمیادنمیتونم خیلی بهشون عمل کنم البته به غیر از صفحات صبحگاهی.قطعا اینها بهترین کتابهایی هستندکه میشه خوانداما نوشته های وطنی چیز دیگریست.به محض خواندن پست شما چیزی که خلق شدهمین بود!!!!!!!

چقدر خوب درد را تشخیص می‌دهید و چقدر خوب‌تر راه درمان و پیشگیری را ارایه می‌دهید. دست مریزاد

بنویس ، “بلافاصله” منتشر کن . دنیا منتظر شنیدن افکار توست .
عکس بگیر ، “بلافاصله” منتشر کن . دنیا تشنه نگاه توست .

اینترنت این شعار ها را تبلیغ می کند و سیستم امتیاز دهی و اعلام بهترین نفرات را برای همین کار ، راه انداخته است .

گوگل برای سایت ها و شبکه های اجتماعی برای افراد و کانال ها از عناصر بازی سازی ( گیمفیکیشن ) استفاده می کنند .

اگر بخواهید بین خلق و نشر ، بجای “بلافاصله” ، ” فاصله ” بگذارید ، جنگی نابرابر در پیش دارید .

شاید روش مقابله به مثل ، همان گیمفیکیشن باشد . یعنی برای کسانی که خلق می کنند و سپس برای باز بینی مخلوق شان ، مکث پیشه می کنند امتیاز داده شود . برای کسانی که درنگ بیشتری پس از خلق می کنند تا به نشر برسند ، نفرات برتر اعلام شود .

آیا سیستم کنونی چنین اجازه ای می دهد ؟
بعید می دانم .

سیستم به شدت محتاج دیتا است . سیستم به فکر بنا نهادن امپراطوری ” بیگ دیتا ” ی خودش است . هرچقدر بیشتر و سریعتر بنویسیم و منتشر کنیم ، کارمندان بهتری برای سیستم بحساب می آییم .
جایزه ما دریافت لایک بیشتر یا صدرنشینی گوگل است .

البته بطور تناقض آمیزی ، اگر درنگ مان توام با مطالعه و کنکاش بیشتر درباره چیزی باشد که خلق کرده ایم و باعث شود به آن ، سر و شکل بهتری ببخشیم و بعد نشر دهیم ، سیستم کنونی اینترنت آن را می فهمد و شاید هم گاهی به ما جایزه بدهد . ولی دیدن سلبریتی ها ی بی سواد و سیاستمداران در تاپ لیست های اینتر نت ، جای امیدواری زیادی برای ما باقی نمی گذارد .

شاهین عزیز ، یکی به نعل زدم یکی به میخ . فکر می کنم شرایط خلق و نشر هم به همین اندازه غیرقابل تفکیک است . گاهی ” بلافاصله ” می طلبد و گاهی ” فاصله ” .

ممنون که مرا به فکر وا داشتی .

مثل همیشه عاااالی و کاربردی.
ممنون که هستی شاهین عزیز.
عکس روی دیوار رو میشه معرفی کنید ؟