روزهای اول سال و ماه، شنبه‌ها، صبح هر روز و هر وقت دیگری که شوق و انگیزۀ شروعی تازه را ایجاد کند می‌تواند بهانه‌ای برای آغاز رشد و تغییر باشد. چرا از علاقۀ خودمان به چنین وقت‌هایی بیشتر بهره نبریم؟
در این مطلب از کارهایی می‌گویم که خودم طی هر ماه، چند تای آنها را به برنامۀ ثابت روزانه‌ام تبدیل میکنم. جاهایی گفته‌اند برای شکل‌گیری یک عادت تازه ۳۰ روز تکرار دائم لازم است.
من یک ماه به هر کار فرصت میدهم. اگر طی این یک ماه برایم مفید و کارساز بود، آن را به عادت همیشگی‌ام تبدیل میکنم. حس کردم برخی از پیشنهادها می‌توانند برای شما هم مفید باشند:
۱
به ژورنال نویسی روزانه‌تان نظم بدهید
روزانه‌نویسی شخصی‌ترین نوع نوشتن است، و زمین بازی خوبی برای تکوین فردیت نویسنده.
شاید همیشه میلی و نیازی به روزانه‌نویسی حس نکنید. اما من بعد از چند سال روزانه‌نویسی به این نتیجه رسیده‌ام که هر روزی که از ژورنال روزانه‌ام فاصله میگیرم روزی هدر رفته است. انگار بدون نوشتن دانش و تجربۀ کسب شده در هر روز پایمال روزمرگی می‌شود.
روزانه‌نویسی یعنی نوشتن برای بهتر شدن.
از امروز سعی کنید هر طور شده اقلِ کم یک صفحۀ کامل در روز بنویسید.
چند پیشنهاد کوچک:
هر روز در ژورنال شخصی‌تان بنویسید چه چیزهایی زیبایی دیدید، چه صداهای خوبی شنیدید، چه مزه‌های خوبی چشیدید، چه بوهای خوبی به مشامتان خورد و چه چیزهایی را لمس کردید.
بنویسید اهداف و اولویت‌های شما چیست.
بنویسید چه آدم‌هایی را دیدید و دربارۀ آنها چه فکر می‌کنید.
بنویسید چه چیزهایی یادگرفتید؛ از کتاب‌ها و کلاس‌ها و اتفاقات روز.
بنویسید برای آینده چه برنامه‌هایی دارید.
مزخرف بنویسید! با نوشتن خودتان و دیگران را دست بیندازید و بخندید. فقط بنویسید.
۲
تماس بگیرید
وقتی اینترنت را دچار اختلال می‌کنند، مجبوریم به پیامک و تماس تلفنی پناه ببریم.
اما گاهی همین اختلالات ما را با جنبۀ مثبت و ظرفیت‌های نادیدۀ برخی چیزها آشنا می‌کند.
مثلاً همین تلفن زدن. شبکه‌های اجتماعی سبب شده‌اند که به جای بسیاری از تماس‌های تلفنی، با فرستادن وویس و پیام متنی و چت کردن سروته اغلب چیزها را هم بیاوریم.
ما به شنیدن هم محتاجیم.
بر خلاف چت کردن، حین مکالمۀ تلفنی چیزهای کمی باعث حواس‌پرتی می‌شوند، جریان گفتگو پویاتر پیش می‌رود و درک و تفاهم بیشتری صورت می‌گیرد.
البته باید هنر ظریف گوش سپردن را هم تمرین کرد.
چند پیشنهاد کوچک:
وقتی می‌گویید: «سلام چطوری و حالت خوبه؟» واقعاً برای شنیدن جواب آن مکث کنید، این‌گونه حرف‌ها را از معنای خودشان تهی نکنیم.
کمی دقیق‌تر به حرف زدن خودتان و دیگران دقت کنید؛ ما سوال می‌پرسیم اما مجالی برای پاسخ فراهم نمی‌کنیم؛ برخی کلمات را طوطیوار پشت هم قطار می‌کنیم و شهوت گفتن نمی‌گذارد لذت شنیدن را بچشیم.
به دیگران فرصت سخن گفتن و شنیده شدن بدهید.
اگر جداً به دوستان و اطرافیانتان اهمیت می‌دهید هر از گاهی تلفن را بردارید به آنها زنگ بزنید.
حین بعضی از گفت‌وگوی‌های تلفنی یادداشت‌برداری کنید.
۳
پیگیری و سماجت خودتان را چند برابر کنید
به روابط خودم نگاه میکنم. بعضی از بهترین رابطه‌هایم را مدیون دوستان سمجم هستم. آنها بعد از اینکه یکی دوبار پیام دادن و جواب نگرفتن، کماکان ادامه داده‌اند و پیگیری آنها موجب شده تا در میان انبوه کارها و گرفتاری‌ها نیز فرصتی برای گفتگو و تعامل با آنها دست‌وپا کنم.
البته نه که فکر کنید من موجود خاصی هستم و برای ارتباط با من باید سماجت ورزید! خیر، مطمئناً اینطور نیست.
من فقط خواستم این‌طرف ماجرا را نشان بدهم تا روشن‌تر شود که با سماجت است که شانس جدی‌گرفته‌شدن توسط دیگران را می‌یابیم.
از کودکی تا امروزم را که مرور میکنم به وضوح می‌بینم که میزان دستاوردهایم ربط مستقیمی با اندازۀ سریش بودنم داشته! هر جا که چسبندگی‌ام بیشتر شده، بهتر نتیجه گرفته‌ام.
سماجت فقط در رابطه با آدم‌های دیگر نیست. یادگیری مهارت هم سماجت می‌خواهد، هر کار جدی در هر زمینه‌ای پیگیری و مداومت می‌طلبد.
به نظرم یک شرط اصلی برای استخدام آدم‌ها برای شغل‌های مختلف می‌تواند میزان سماجت و قدرت پیگیری آنها باشد.
سماجت یک مزیت رقابی درخشان است.
شاید در این رابطه بد نباشد که کتاب کوچک «به سوی نه» را بخوانید. توی این کتاب داستان فروشنده‌هایی را می‌خوانیم که به جای بله، نه شنیدن را هدف خودشان قرار می‌دهند. به جای اینکه بگویند امروز تماس میگیرم تا از مشتری‌ها فلان تعداد بله بشنوم، آنها عزم شنیدن فلان تعداد نه می‌کنند. یعنی هدف را می‌گذارند روی نه شنیدن و تو دل همین نه شنیدن‌ها به‌راحتی می‌فروشند. با همین تغییر نگاه زهر «نه» شنیدن گرفته می‌شود. ترسشان می‌ریزد و بدون هراس و طفره به کارشان می‌رسند.
چند پیشنهاد کوچک:
با خودتان قرار بگذارید تا به سرانجام رسیدن هر کاری که به تماس با دیگران نیاز دارد دست از تماس و پیگیری نکشید.
به خودتان قول بدهید که این ماه تلاش می‌کنید از پیگیری و سماجت خجالت نکشید و حتی اگر دیگران به خاطر سماجت شما کلافه شدند و سرزنشتان کردند، شما به همین دلیل به خودتان افتخار کنید.
یادگیری یک مهارت تازه را آغاز کنید. اگر برایتان سخت بود سماجت کنید. به خودتان یادآوری کنید که من می‌خواهم هر طور شده پای یادگیری این مهارت بمانم.
۴
داستان کودک بخوانید
رفته بودم کتابفروشی، تو قفسه‌های بزرگسال کتابی نمانده بود که ندیده باشم. گفتم نگاهی به کتاب‌های کودک بیندازم. و بله چند دقیقه بعد با یک کیسۀ پر از کتب کودک و نوجوان زدم بیرون و عزم کردم دو سه روزی یکی از این کتاب‌ها را بخوانم.
خواندن ادبیات کودکان به چند دلیل مفید است: اولاً زبانی ساده و شیرین دارند و می‌توانند ما را به مطالعه علاقه‌مندتر کنند. ثانیاً درست است که ما جسماً بزرگسال محسوب می‌شویم اما این کتاب‌ها می‌توانند کودک درون ما را تغذیه کنند. ثالثاً مادۀ خام مناسبی برای گفت‌وگو با کودکان پیدا می‌کنیم. کودکان هنوز دچار گزند روزمرگی نشده‌اند و خلاقیت ناب آنها می‌تواند چشم ما را زوایای بکرتر زندگی باز کند.
چند پیشنهاد کوچک:
سری به کتابفروشی بزنید و چند کتاب کودک تهیه کنید.
از هر کدام از کتاب‌ها که خوشتان آمد آن را دوسه بار بخوانید. چون حجم این کتاب‌ها اندک است مطالعۀ مجدد و مکرر آنها زمان‌بر نیست.
سعی کنید هر قصه‌ای که می‌خوانید برای یک یا چند کودک تعریف کنید. بعد به دقت ببینید آیا آنها در تمام لحظات قصه‌گویی به شما توجه می‌کنند یا نه، بی‌قرارند و حواسشان پرت می‌شود. اگر با وضعیت دوم مواجه شدید سعی کنید روی بیانتان کار کنید. تا حدی که بتوانید اغلب کودکان را پای قصه‌هایتان میخکوب کنید. (این یکی از بهترین تمرین‌های تقویت فن بیان هم هست.)
خودتان هم قصۀ کودک بنویسید.
۵
هر روز یک ویدیوی لایو ضبط کنید
یک روز قبل از اینکه بساط اینترنت و شبکه‌های اجتماعی برای مدتی طولانی برچیده شود، برنامه ریخته بودم تا بی‌وقفه روزی یک لایو بیست دقیقه‌ای توی اینستاگرام اجرا کنم. باری، نشد که بشود! البته به محض باز شدن شیر اینترنت، می‌پرم توی اینستا و لایوم را هوا میکنم.
اما چرا لایو؟ به خاطر اینکه:
اجرای ویدیوی زنده باعث می‌شود اعتماد به نفش و تسلط شما برای صحبت در جمع و سخنرانی و ارائه بیشتر بشود.
با اجرای لایو یکی از انواع موثر ارتباط با مخاطب را تجربه می‌کنید. با ارائۀ برنامۀ زنده تصویر روشن‌تری از شما در ذهن افراد نقش می‌بندند.
گزارش یادگیری را جدی بگیرید.
بهترین راه یادگرفتن یاد دادن است و شما با بیان آنچه در طول روز آموخته‌اید، هر برنامۀ لایو را به بهانه‌ای برای یادگیری خودتان و همینطور خلق مطالب مفید برای دیگران تبدیل می‌کنید.
چند پیشنهاد کوچک:
سعی کنید محتوای برنامه را حول محور آموخته‌های روزانه‌تان تنظیم کنید.
کامنت‌ها را ببندید. بله، کامنت‌خوانی در میان اجرای لایو یا اجرای پرسش وپاسخ جالب و فریبنده است. اما این ذهن شما را از اصل کار منحرف می‌کند. شما می‌خواهید لایو ضبط کنید برای تمرین و رشد خودتان. پس عوامل حواس‌پرتی را حذف کنید.
بعد از ضبط لایو آن را ذخیره کنید تا طی ۲۴ ساعت در استوری‌تان قابل مشاهده باشد.
اگر از دیدن چهره و شنیدن صدای خودتان نفرت ندارید، سعی کنید بعد از اتمام ضبط، لایو خودتان را تماشا کنید. در این مرحله است که شما به نقص‌های خودتان پی می‌برید و می‌توانید در برنامه‌های بعدی آنها را بهبود ببخشید.
۶
بترسید از تردیدهایی که انگیزه و انرژی ما را به باد می‌دهند!
چند روز پیش در گردهمایی مدرس‌ها، از دکتر احمد حلت نکتۀ قابل تاملی شنیدم:
تردید نکنید، تردیدها به ما خیانت می‌کنند.
البته که شک و تردید، در زندگی فکری یک فیلسوف و روشنفکر خیلی هم مفید و اساسی است. البته ما که فیلسوف نیستیم، اما این توجیه خوبی نیست که هر شک و تردیدی را در خودمان بُکشیم و با یقینی ساده‌لوحانه به خودمان و دیگران آسیب بزنیم، و روزنۀ هر نوع فکر تازه‌ای را به روی خودمان ببندیم.
اینجا منظور تردیدهای مخربی است که در زندگی روزمره سد راه ما می‌شوند و ما را به بی‌عملی و ناامیدی سوق می‌دهند:
اینکه تردید کنیم استعداد نویسندگی داریم یا نه و همین مانع کار ما بشود، چنین تردیدی خریت اندر خریت اندر خریت است! این که دیگر تردید فلسفی و اندیشمندانه نیست، تردید الاغ‌مندانه است!
اینکه به خاطر اوضاع بد اقتصاد دست از کار و تلاش و ساختن کسب‌وکار خودمان برداریم، یکی دیگر از همین تردیدهای درازگوش‌ناک است!
عملگرایی وقتی آغاز می‌شود که همۀ وجود ما سرشار از باور باشد. باور کنید که تردیدها به ما خیانت می‌کنند.
چند پیشنهاد کوچک:
تردیدهایتان را بنویسید. بعد آنها را پاره کنید و دور بیندازید.
در چه زمینه‌ای نیاز به باوری نیرومند دارید تا شما را به حرکت دربیاود؟ آن را به شکل زیر یا هر شکلی که روی شما موثر است بنویسید:
من یقین دارم که می‌توان …. را با قدرت و موفقیت انجام بدهم.
حالا دفترچه‌ای تهیه کنید، و طی این ماه، هر روز، قبل از هر کاری، ده بار پشت سر هم همین جمله را در یکی از صفحات دفترچه بنویسید. تا پایان ماه شما این باور را سیصد بار به صورت مکتوب تکرار کرده‌اید. این یعنی گامی در جهت تبدیل حرف به عمل.
۷
به قول‌هایی که داده‌اید رسیدگی کنید؛ قول تازه‌ای ندهید
یکی از چیزهای که بار سنگینی بر دوش ما اضافه می‌کند قول دادن است.
به تمام تعهداتی که داده‌اید فکر کنید. الزاماً قرار نیست قول بزرگی داده باشید. مثلاً ممکن است که کسی وعده داده باشید که مطلبی را طی مدت خاصی بنویسید اما نوشتن این متن مد‌ت‌هاست عقب افتاده و ذهنتان را آزار می‌دهد.
آرامش ذهنی و بهره‌وری ما از زمانی آغاز می‌شود که از با حساب و کتاب دقیق قول و وعده می‌دهیم. وگرنه مجبوریم متاعب مسیحاوارِ وعده‌های کیلویی را تاب بیاوریم.
چند پیشنهاد کوچک:
همین الان یک کاغذ بردارید و فهرستی از وعده‌ها و قول‌های ریز و درشتی که داده‌اید بنویسید.
حالا روی هر کدام فکر می‌کنیم در عمل واقعاً توان انجام آن را ندارید خط بکشید. پیامی بنویسید و از فردی که به او قول داده‌اید عذرخواهی کنید. شاید این کار دشوار باشد، یا به نظر بی ادبانه به نظر برسد، اما در بلند مدت بر اعتبار شما می‌افزاید.
تصمیم بگیرد طی ماه جاری تعهد تازه‌ای برای خودتان ایجاد نکنید. یا اگر هم جایی مجبور شدید قولی بدهید، توان خودتان را بسنجید و هر طور شده سعی کنید، در مهلت مقرر به وعدۀ خودتان وفا کنید.
۸
پس انداز کنید
بله، ملتفتم که در این سرزمین حرف از پس‌انداز قدری خنده‌دار یا غم‌انگیز و محال به نظر می‌رسد. اما دلیلی بر شلختگی مالی ما نیست.
روحیۀ پس‌انداز کردن، در بلندمدت رابطۀ ما با پول را بهبود می‌دهد. ضمن اینکه نفس پس‌انداز ذهن ما را تشویق می‌کند تا برای خلق پول بیشتر تلاش کند. پس‌انداز به ما یادآوری می‌کند که هر چقدر بیشتر پول دربیاوریم، می‌توانیم بیشتر و راحت‌تر پس‌انداز کنیم. ضمن اینکه پس‌انداز می‌تواند امید ما به آینده را افزایش بدهد.
حس اینکه که تمام پول‌هایمان را به باد داده‌ایم، ناخوشایند است. پس انداز از این حس بد می‌کاهد.
چند پیشنهاد کوچک:
یک حساب بانکی مجزا داشته باشید و آن را به پس‌انداز اختصاص بدهید. کارت بانکی این حساب را هرگز با خودتان حمل نکنید. هوس برداشت از این حساب را از سرتان بیرون کنید.
ایدۀ پس انداز ده درصد از درآمد ماهیانه هوشمندانه است. امتحان کنید.
بعد از مدتی که پولتان بیشتر شد، خرید سکه و طلا هم برای تبدیل پس‌انداز فکر بدی نیست.
۹
شکست بخورید
جف استیبل می‌گوید: شکست راه سریع یاد گرفتن نیست، بلکه تنها راه یادگیری است.
اصلاً من یقین پیدا کرده‌ام که بدون شکست نمی‌توان هیچ چیز موثر و ماندگاری یاد گرفت. یه لحظه فکر کنید، آیا جز این است که به هر کار و مهارت ارزشمندی را بعد از شکست‌های مکرر مسلط شده‌اید؟
باید هزار جملۀ بد و ضعیف بنویسی تا قدرت نوشتن جملات بهتر را پیدا کنی.
باید پشت سر هم کتاب بنویسی، تا بالاخره شانس نوشتن بهترین کتابت را پیدا کنی.
باید هزار بار در جزء جزء کسب‌وکارت اشتباه کنی، تا در نهایت بتوانی کسب‌وکار مستقل و موفق خودت را بسازی.
چند پیشنهاد کوچک:
بیشتر شکست بخورید. کاری هست که همیشه به خاطر ترس از شکست از آن طفره رفته باشید. از اولین همین ماه اولین گام‌های کوچک را برای انجام آن کار بردارید.
این ماه به رابطۀ خودتان را شکست بیشتر فکر کنید. آیا شکست را ننگ و عار می‌دانید یا نه از آن درس می‌گیرید و نسخۀ تازه‌ای از خودتان ارائه می‌کنید؟
در این زمینه شاید خواندن کتاب «مزیت شکست خوردن» از مگان مک آردل با ترجمۀ اکبرعباسی برایتان جالب و الهام‌بخش باشد.
۱۰
موسیقی کلاسیک گوش کنید
مگر کسی هست که از موسیقی قدرت نگرفته باشد. من هربار که سمفونی پنج بتهوون را میشنوم مو بر تنم راست می‌شود و انگیزه انجام هزار کار بزرگ را در خودم حس میکنم.
شاید گوش شما هم مثل من چندان به موسیقی کلاسیک عادت نکرده باشد. اما اصل موسیقی، موسیقی کلاسیک است. گنجینه‌ای از موسیقی کلاسیک موجود است که ما با بی‌توجهی خودمان عملاً آن را دفن کرده‌ایم.
استاد من آقای حس حسندوست همیشه توی کلاس تاکید میکردند که موسیقی حقیقی یعنی موسیقی کلاسیک، و فقط با موسیقی کلاسیک است که می‌توانیم ذهن و روح خودمان را پرورش بدهیم.
چند پیشنهاد کوچک:
رادیوهای آنلاین خوبی برای شنیدن موسیقی کلاسیک وجود دارد. از جمله این یکی.
سعی کنید آهنگ‌ها را لایه به لایه گوش کنید. حین شنیدن سازها را از هم تفکیک کنید.
وقتی نور علی نور می‌شود که حین یا بعد شنیدن موسیقی قلم دست بگیرد و چند سطری هم از احساسات خودتان بنویسید.
در نهایت باید به این گفته توجه کنیم: «هر کس، عملاً به‌نوعی و از راهی از موسیقی لذت می‌برد.»
اما برای رشد سلیقه موسیقیایی باید مطالعه را هم جدی گرفت. برای شروع اما این نکته از زیگموند اسپات الهام‌بخش است:
«بی تردید این گفته هنوز معتبر است که تکرار شنیدن موسیقی خوب، مطمئن ترین راه براب بالا برد سلیقه و قضاوت در این هنر است.»
۱۱
بهانه‌های شیرینِ شروع کردن
یکی از تمرین‌های جدیدی که توی باشگاه قصه‌گویی مطرح کردم و با استقبال همۀ اعضا مواجه شد، همین کاری است که الان برای شما می‌گویم.
وسط جلسه بود که از بچه‌ها خواستم بروند و از فروشگاه لوازم تحریری که پایین ساختمان مدرسه نویسندگی است یک دفتر تازه بخرند و برگردند تا چالش ماهانه‌مان را شروع کنیم.
این تمرین بسیار ساده است، من ۳۰ تا کتاب خوب و شاخص ادبیات داستانی را از توی قفسه بیرون کشیدم. بعد جملۀ اول هر یک از این کتاب‌ها را خواندم، و دوستان روی هر برگ دفتر، یکی از جمله‌ها را نوشتند. هر روز یک جمله. تاریخ هم روز ماه را هم اول هر صفحه نوشتند.
بنا شد هر روز تحت هر شرایطی، آزادانه ادامۀ جمله‌ها را بنویسند؛ هر طور که دوست دارند، به هر سبک و شیوه‌ای. یک روز داستان، یک روز دیگر خاطره، روز دیگر یادداشت و…
اگر این ماه فقط همین یک عادت را هم در خودتان ایجاد کنید، خلاقیت و مهارت نویسندگی شما به‌طور چشمگیری رشد می‌کند. جملۀ معروفی هست که می‌گوید: سطر اول را خدایان به شاعر هدیه می‌کنند، و سرودن بقیه سطرها به عهدۀ شاعر است.
گاهی داشتن یک سرمشق ساده موتور نوشتاری ما را روشن می‌کند و به تاخت حرکت می‌کنیم.
نویسندگان بزرگ، دقت بسیاری صرف جملۀ اول آثارشان می‌کنند. مارکز گفته بود، گاهی چند ماه از وقتش فقط صرف پاراگراف اول داستان می‌شود، چرا با شکل‌گیری این چند سطر، تکلیف بسیاری از بخش‌های اساسی کتاب روشن می‌شود.
چه کسی می‌تواند سطر اول مسخ کافکا «یک روز صبح، همین‌که گره‌گوار سامسا از خواب آشفته‌ای پرید، در رختخواب خود به حشره تمام‌عیار عجیبی مبدل شده بود.» یا اولین خط بوف کور هدایت را «در زندگی زخم‌هايی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد.» فراموش کند؟
بازی با جملات اول کتاب‌ها شگفت‌انگیز است. امتحان کنید.
چند پیشنهاد کوچک:
یک دفتر تازه را به این کار اختصاص بدهید.
کتاب‌های داستانی و غیرداستانی خودتان را بیاورید بگذارید جلویتان و حالا اولین سطر هر کتاب را بالای هر برگ دفتر بنویسید، و تاریخ روزهای ماه را هم بالای صفحه یادداشت کنید. (اگر کتاب‌های شما کم بود، از کتاب‌های الکترونیکی بهره بگیرید.)
وسواسی روی انتخاب جملات نداشته باشید.
این جمله‌ها صرفاً بهانه‌ای هستند تا ذهن شما را برای خیال‌پردازی و نوشتن تحریک کنند. جمله‌ای که از نظر شما بی‌ربط به نظر می‌رسد، می‌تواند جرقۀ شکل‌گیری ایده‌ای شگفت‌‌انگیر باشد.
یادتان باشد. تحت هر شرایطی هر روز صفحه‌ای را که تاریخ زده‌اید پُر کنید.
بعد از یک ماه به شما تضمین میدهم که شیفتۀ این روش میشوید. و به خاطر مزایای شگفت‌انگیز آن برای ماه‌های دیگر هم این چالش را تمدید می‌کنید.
علاوه بر این، این ماه چند باری به کتابفروشی سر بزنید، و سطر اول شاهکارهای ادبی را بخوانید. حتی می‌توانید آنها را توی یک دفترجه یادداشت کنید. همین کار ساده، شما را با رمزورازهای زیادی آشنا می‌کند.
ببینید جملۀ اول کدام یک از کتاب‌ها شما را برای خواندن تمام جملات آن کتاب کنجکاو می‌کند.
شما چه پیشنهادهایی برای انجام دادن در یک ماه جدید دارید؟
چند پیشنهاد برای مطالعۀ بیشتر: | مدرسه نویسندگی | نقشه راه نویسندگی | تولید محتوا | کپی رایتینگ | معرفی کتاب | کلاس‌ها و دوره‌ها | دانلود رایگان کتاب نویسندگی آنلاین
شاهین کلانتری در مدرسه نویسندگی | تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین
عادت‌های خوب برای شروع ماه جدید | 11 پیشنهاد برای ساختن یک ماه خوبReviewed by کاربران on Jan 21Rating: 
35 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
با سلام خدمت جناب شاهین خان عزیز
یکی از دوستانم که علاقمند به داستان نویسی است
از زبان یکی از اساتیدش می گفت
قلم مثل الکترود جوشکاری است
تا زمانی که به اندازه لازم به کاغذ نزدیک نشده
اتفاق خاصی نمی افتد
درست مثل الکترود جوشکاری
که تا زمانی که به فلز به اندازه کافی نزدیک نشده
قوس الکتریکی ایجاد نمی شود و جوشکاری ایجاد نمی شود
دیدم چه تمثیل خوبی است .
اگر بخواهیم جوشکار خوب و ماهری باشیم
لازم است هر روز تمرین کنیم تا هر روز تجربه بیشتری کسب کنیم
و مراحل را آرام آرام طی کنیم و به جایگاه نویسنده ای هنر مند برسیم
این پیشنهاد که ” به ژورنال نویسی روزانه‌تان نظم بدهید . ”
منشاء بسیاری از تحولات آرام ، تدریجی و بزرگ است .
از شاهین عزیز ممنونم که پیشنهادهای درجه یک مطرح می کنند .
زنده باد پرویز جان
سپاس به خاطر نقل این استعارۀ عالی.
سلام و وقت بخیر. مطلبتون عالی بود و واقعا عادت های خوبی رو نام برده بودید. بینهایت ممنون
فدای تو دانیال عزیز
شاد و برقرار باشی.
سلام شاهین عزیز لحظه هات سبز و پرمحتوا جمله ی درخوری برای کامنت گذاری که مناسب این پست خوبت باشه نداشتم فقط میتونم بگم که اگه نبودی نوشتن و نویسندگی یه چیزی کم داشت.
زیز دلمی مرتضی جان
یک دنیا ممنونم از مهر و محبتت.
وجودت برام عزیزه.
سلام بر شاهین عزیز
ممنونم از این پست مفید و کاربردی 😊👌
پیشنهادهای من برای ماه جدید😉 :
مصرف آب بیشتر (حداقل ۵ تا ۶ لیوان در روز) ، سالاد و سبزیجات متنوع و تازه در همه وعده های غذایی، میوه، لبنیات کم چرب و پیاده روی (روزی حداقل نیم ساعت) هست.
یک نکته مهم دیگه استفاده کمتر از پلاستیکه. خیلی راحت میشه مصرف پلاستیک رو کمتر کرد… این روزها خیلی نگران نبیره ها و ندیده هام و میراثی که براشون به جا می گذاریم هستم!
درود بر خانم دکتر نازنین
اگه بدونید دیدن اسم زیبای شما چقدر منو خوشحال می‌کنه.
به خاطر پیشنهادهای فوق‌العاده بینهایت ممنونم.
سلام شاهین جان. در قسمت تمرین ژورنال نویسی روزانه چند تیتر برای نوشتن آوردی که من امتحان کردم و خیلی خوب جواب داد. به نظر می رسه که وقتی تیتر یا پرسشی مطرح می کنیم نوشتن کمی راحت تر میشه. بعد از اتمام نوشتن هم میشه تیترها رو حذف کرد و پاسخ ها یا نوشته ها رو به هم چسباند و یک متن خوب ازش درآورد.
زنده باد آرش جان
این روش معجزه می‌کنه.
یکی از راه هایی که من نه تنها برای نوشتن، بلکه برای جدا شدن از روزمرگی امتحان کردم و به شدت تونسته بود من رو به یک سطحی از رضایت از خودم برسونه چالش های ۲۱ روزه ای بود که برای خودم تعریف می کردم و می کنم. رویکردش به این صورت بود یک کانال تلگرامی می زدم و نه تنها عضوش خودم بودم با این عنوان ۲۱ روز ۲۱ جمله: هر روز خودم رو که چگونه گذشت، در قالب یک جمله می نوشتم و فقط یک جمله، این باعث اجمالی فکر کردنم شد و باعث شد بتونم جمع بندی داشته باشم. یکی دیگه اسمش ۲۱ روز ۲۱ شخصیت بود: هر روز یک عکس که توی فضای مجازی بهش برخورد می کردم که ناشناس بود یا نقاشی بود یا حتی یک قاب معروف براش یک پیشینه می نوشتم و اون رو در یک پاراگراف نهایتا تعریف می کردم در خصوص خصایص اون فرد، پیشینه، حرفه اش یا حتی دغدغه اون لحظه ای که اون قاب ازش ثبت می شه. یکی دیگه ۲۱ روز ۲۱ سوال بود: سوالاتی که در طول یک روز بهش بر میخوردم و بر این عقیده بودم که اینها رو اگر جواب براش پیدا کنم می تونه گره های ذهنی من رو باز کنه می نوشتم که باعث شد ذهنم روی سوالات متمرکز بمونه در طول روز و گاهی جواب و راه حل براش پیدا می شد. بین هر ۲۱ روز چالش ۷ الی ۱۴ روز استراحت می کردم و بعد یک چالش جدید. این رویکرد رو به همه پیشنهاد می کنم حداقل به صورت ازمایشی تست کنند. شاید براشون مفید بتونه باشه.
زنده باد
خیلی خیلی خوبه.
نمیتوانم در آرامش بنویسم ، هر گاه که قلم بدست میگیرم و کلمات را در صفحه کاغذی به حرکت در می آورم سرشار از خشم یا احساسی ناخوشایند هستم، شاید این دلیل خوبی برای نوشتن نباشد ، اما با اتمام آن به آرامش میرسم و آنگاه گویی چیزی برای نوشتن باقی نمیماند، ای کاش میتوانستم با خیالی آسوده با کلمات بازی کنم و حس درونم را یا هر آنچه که در خیالم پرسه میزند را به راحتی بر روی کاغذ بنویسم ، براستی ای دوست عزیز راهی بر حل این مشکل میشناسی؟ یا با همین منوال به پیش بروم ، ممنون میشم از پاسخگویی شما استاد محترم
بهزاد عزیزم
حسی که می‌گویی را من هم تجربه می‌کنی.
به گمانم تداوم در مسیر نوشتن به تدریج این احساسات را صیقل میزند و دلپذیرتر می‌کند.
کیفیت خوانده‌های تو هم در بهبود این جریان موثر است.
سلام بر شاهین عزیز
از نهم فروردین امسال تصمیم گرفتم هر روز حداقل پانصد کلمه بنویسم. فکر نمی‌کردم روزی برسد که نتوانم ننویسم. الان در این وضعیت هستم. ممنون از تمام زحمات و تک‌تک کلمات جملات شاهین عزیز
سلام بر شاهین عزیز
از نهم فروردین امسال تصمیم گرفتم هر روز حداقل پانصد کلمه بنویسم. همه جا می‌نوشتم؛ از خانه و محل کار گرفته تا آرایشگاه و توی اتوبوس. فکر نمی‌کردم روزی برسد که نتوانم ننویسم. الان دیگر نمیتوانم ننویسم. ممنون شاهین جان به خاطر تمام پست‌ها و تک تک کلمات متن‌های وبلاگت.
چقدر خوشحال شدم از خوندن این کامنتت غلامرضا جان. درود بر تو که نوشتن رو به زندگی خودت هدیه دادی.
امیدوارم که نوشتن تو رو روز به روز بیشتر شگفت‌زده کنه.
ممنون از پست بسیار زیبا و تامل برانگیزتون
استاد من خیلی وقته کتاب کودکان رو میخونم چون آرزوی من نوشتن قصه برای بچه هاست قصه های زیبا و پندآموز اما سماجتی بخرج ندادم و تا ب الان نتیجه نگرفتم …..
من پیشنهادم برای خودم این بود هر روز رکورد روز قبل خودم رو توی نوشتن و خوندن بزنم و بسیار نتیجه بخش بوده
رکورد زدن پراز هیجانه و پراز نتایج خودب
به همه پیشنهادش میکنم
چقدر خوب.
و چه عالی که هدف روشنی داری.
منتظر چاپ اولین کتاب تو هستم.
دوست نداری یه زمانی برای رسیدن به این هدف تعیین کنی؟
[…] روزانه‌نویسی شخصی‌ترین نوع نوشتن است، و زمین بازی خوبی برای تکوین فردیت نویسنده. (+) […]
سه كار روزانه كه خودم انجام مي دهم و ربط وثيقي به نوشتن دارند :
۱- من به خلاصه نويسي اعتقاد زيادي پيدا كرده ام. اگر قرار باشد براي ديگران اين كار را انجام دهيد، خلاصه نويسي يك كلاس يادگيري تمام عيار است. بايد چند بار بخواني تا بفهمي كه مغز مطلب و مقصود اصلي نويسنده چه بود و بعد آنرا ساده سازي كني و چنان جملات را بچيني كه مخاطب سردرگم نشود كه هيچ، به خواندن پاراگراف بعدي هم اشتياق پيدا كند. گذراندن چند صفحه از صافي ذهن و ريختن آنها در يك پاراگراف چند خطي، يك هنر آموختني است كه بهترين معلم اش خودت هستي.
۲- ترجمه روزانه حداقل يك پاراگراف مطلب انگليسي، كمترين مزيتي كه دارد، ريختن ترس ات از مواجهه با كلمات انگليسي است. متعهد شدن به ترجمه ي روزانه ي نوشته هاي كساني كه آنها نيز متعهد به نوشتن اند، مثل ست گادين، مارك منسن، وبلاگ كوين ام دي و … احساس همگامي با آنها و پويايي در نوشتن را در من بيدار نگه مي دارد.
۳- نوشتن روزمره به روش ” بولت ژورنال” كه نوعي برنامه ريزي و اولويت بندي كارهاست، مجالي فراهم مي كند تا حاشيه نويسي را آغاز كنم. مثلا وقتي براي فردا، ديدن جديدترين فيلم، ساخته فلان كارگران را در برنامه ام مينويسم، با مراجعه به ويكي پديا، بهترين فيلم هاي آن كارگردان را هم پيدا ميكنم و در حاشيه بولت ژورنالم مي نويسم. نقد كوتاهي درباره فيلمي كه ديده ام براي خودم مي نويسم و در مفهومي كه كارگردان مي خواست القا كند، غرق مي شوم و گاهي چند صفحه از احساسات و دانسته هاي خودم در آن باره مي نويسم و …
سلام مصطفی جان
اگه بدونی چقدر برای من عزیزی تو.
کیف میکنم با کارات.
حرکتی که با کانال طعم ست گادین انجام دادی واقعاً برای من تحسین‌برانگیز بود.
مرسی از عادت‌های ناب خودت نوشتی برامون.
سلام و درود جناب شاهین عزیز
نکات مهمی رو گوشزد کردین ممنونم. تمام سعیم رو میکنم که از آغاز این ماه این نکات رو بکار بگیرمشون.
ما به شنیدن هم محتاجیم : نکته ظریف و بسیار مهمیه چون گاهی اونقدر خلاصه وار احوال هم رو جویا میشیم که یادمون میره یک شخص حقیقی پشت خط هست و منتظر پاسخگویی احوالپرسی ماست.
سلام مصور عزیز
چقدر خوب
حتماً من رو هم در جریان نتایج کار بذارید.
ماه خوبی رو براتون آرزو میکنم.
نوشته های شما باعث ناراحتی من میشن چون هر وقت میخونمشون بیشتر میفهمم با دانشگاه رفتن و درگیری در کارای روزمره و ننوشتن و کتاب نخوندن چه لذتی رو از خودم دریغ میکنم
درود محدثه جان
این عذاب وجدان خوبه.
سعی کن تو دل همین گرفتاری‌ها، برای خوندن و نوشتن وقت بدزدی.
در این روزهای سرد، اینجا پاتوق گرم من است. هر چند در روزهای گرم هم پاتوق گرم من بود. شما عالی هستید. من از خواندن این متن بسیار بسیار لذت بردم. تمام صفحات شما برای من ارزشمندند.
قربان شما اکرم جان
خوشحالم که با وجود نازنینتون اینجا رو گرم می‌کنید.
برقرار باشید.
با سلام و احترام
می خواهم پیشنهاد بدهم در ماه جدید
وقت هایی را تعیین کنیم و برویم دیدن والدین و بزرگترهای فامیل
و با آنها مصاحبه هایی انجام بدهیم .
به برکت گوشی های هوشمند و مونوپد
انجام مصاحبه های صوتی و تصویری خیلی راحت تر شده اند .
هم آنها را خوش حال می کنیم ،
هم خودمان چیزهایی یاد می گیریم و خوش حال می شویم
و هم برای نوشتن روزانه
نوشتن داستان و شخصیت پردازی ، صحنه پردازی
داستان کوتاه و بلند
و کلی کارهای مفید داده های دست اول فراهم می کنیم .
قبل از اینکه از دنیا بروند ، دریابیمشان ، مخصوصا والدین مان را .
سلام پرویز جان
به به. پیشنهادت فوق‌العاده بود.
سپاس گزارم شاهین عزیز و خوش فکر و خوش قلب
من از دیده شدن می‌ترسم بنابراین بیشتر خودم را پشت نوشته‌ها پنهان میکنم و کمتر ویدیو آموزشی ضبط میکنم (با این بهانه که گوشیم خوب نیست که آن را هم عوض کردم). حالا به خودم قول میدهم عادت کنم روزی حداقل یک ویدیو ضبط کنم اصلا دست خودم را باز می‌گذارم که اگر دوست داشتی منتشر کن اگر نه بی‌خیال! پاکش می‌کنی.
ایده لایو هم خوب است اگر شیر را باز کردند شاید من هم امتحان کنم فوقش سیو نمی‌کنم حداکثر چند نفر محدود می‌بینند.
چقدر خوب
خیلی خیلی خیلی جواب میده این حرکت.
شروع کنید و متوقفش نکنید.
خیلی عالی سپاس شاهین عزیز
اینا تو کدوم فرهنگ لغته الاغ مندانه درازگوش ناک😄
:))))))))