میگل د اونمونو می‌گوید:
بیشتر سعی می‌کنم پدر آیندۀ خود باشم تا فرزند گذشتۀ خود.
و من حالا می‌خواهم در یک تقسیم‌بندیِ دم دستی، به وام از میگل د اونمونو آدم‌ها را به دو گروه فرزندان گذشته و پدران آینده تقسیم کنم.
فقط عدۀ معدودی از انسان‌ها وظیفۀ خطیر پدریِ آیندۀ خودشان را می‌پذیرند، اغلب ما با چسبیدن به عادات و چارچوب‌های کهنه، و هر آنچه که گذشته به ما تحمیل کرده، تا پایان عمر فرزندۀ توسری‌خور گذشته می‌مانیم و دربارۀ آینده خیالبافی می‌کنیم.
رهیدن از دام گذشته، از رهگذر پذیرفتن مسئولیت آینده حاصل می‌شود. وقتی مسئولیت پذیرفتی، بار مسئولیت چنان سنگین است که دیگر مجالی برای این نمی‌گذارد تا چشم به گذشته بدوزی.
شما پدر خوبی برای آینده‌تان هستید؟