اگر دوست داری نوشته‌هایت خوانده شود

20 پاسخ

1. سلامی شایسته!
   استاد خوب هستین؟
   ما نوجوونی ۱۵ ساله هستیم که تقریبا ۳ روزیه که ۱۶ سالمون شده.
   ما خیلی نوشته های شمارو دوست داریم واقعا یه چاشنی خاصی توی هر نوشته شما هست که یجوری به دل میشینه!
   شما واقعا بهترین نویسنده ای هستین که ما در طول عمرمون دیدیم.
   واقعا نوشته هاتون غیر قابل وصفه!
   استاد راستش ما دلمون خیلی گرفته…
   از همه جا…از همه چی.
   راستش ما فکر میکنیم خیلی بی استعدادیم…بعضی وقتا با خودمون فکر میکنیم اصلا واسه چی به این دنیا اومدیم؟
   اومدیم که آرزو به دل بمونیم؟!
   اومدیم که فقط شکست بخوریم؟!
   آخه چرا نباید یه روز عالی و خوب داشته باشیم؟!
   استاد زبونم لال یه وقت فکر نکنین که ما خیلی ناشکری میکنیم…نه…ما هر روز و هرشب خدا رو بخاطر نعمت هاش،اتفاقایی که طول روز برامون میوفته چه بد…چه خوب…شکر میکنیم حتی اگه بدترین اتفاق هم برامون افتاده باشه.
   استاد یه وقت فکر نکنین که ما افسرده ای چیزی هستیما…نه…اتفاقا وراج ترین و شاد ترین عضو خانواده پر جمعیتمون هستیم.
   استاد ما نویسندگی رو خیلی دوست داشتیم و داریم.
   از بچـگـی تا الـــان !!
   یکی از رویاهامون نویسنده شدن بوده حتی ۹ سالگی یه رمان خیلی چرت نوشتیمو هر روز یه فصل رو برای هم کلاسی هامون با اعتماد به سقف کامل می خوندیم.
   اون زمان احساس میکردیم نویسنده ای هستیم برای خودمون که تو دنیا لنگه نداره.
   نمیدونیم از کجا بگیم از تحقیر شدنمون وقت نوشتن…یا از تنبیه شدنمون؟یا تهدید شدنمون از طرف نه تنها والدین بلکه همه…
   یا مسخره شدنمون…آقا ما خیلی ناراحتیم…ما احساس میکنیم خیلی بی ارزشیم…ما وقتی نوشته های دیگرون رو میبینیم افسرده میشیم…ناراحت میشیم…غصه میخوریم…ما وقتی پیشرفت دیگرون رو میبینیم شاد میشیم ولی بعدا خودمون رو که باهاش مقایسه میکنیم دلمون جزغاله میشه…ما وقتی سلبریتی هارو میبینیم دست از دنیا میکشیم…وقتی زندگیشون رو میبینیم…چرا ما نمی تونیم جی کی رولینگ باشیم آخه؟
   چرا ما نمی تونیم آنتوان دوسنت اگزوپری باشیم آخه؟
   خسته شدیم از تلاش…خسته شدیم از شکست…
   چرا نباید پدرومادرمون بهمون افتخار کنن آخه؟
   چرا همه اش باید مایه ننگ باشیم؟ چرا همه اش باید اضافی باشیم؟
   چرا نباید مایه افتخار پدر و مادر باشیم آخه؟
   چرا وقتی کسی یه متنی که نوشتیم رو میخونن باید یه روز کامل بخندن بهمون؟
   چرا دنیا اینطوری شده؟چرا دیگه کسی احساس نداره؟
   چرا دیگه باید احساسی ترین متن رو مسخره کنن؟
   ما تازه شش ماهه که یه رمان جدید رو شروع کرده بودیم به نوشتن تا اگه خدا بخواد منتشرش کنیم.
   که اونم نشد…کل زمینو زمان دس به دس دادن تا نشه!
   امتحانا،والدین،خانواده و…
   در کل این دنیای لعنتی، هیچکس بهت نگاه هم نمیکنه مگه اینکه بخوای اشتباهی کنی، اون موقع فردی که اصلا تورو نمی دید هم تمام حرفاش میشه اشتباه تو،کافیه فقط یه اشتباه کوچولو کنی…استاد میدونی…کار بد کردن کار آسونیه.
   ولی کارِ خفن کردن واقعا نیاز به دیده شدن و مهم تر از همه، نیاز به حمایت داره!
   که اونم ما حمایت نداریم…ما هیچکسو نداریم…
   هر وقت میخواییم کاری مثل کتاب نوشتن رو انجام بدیم، حداقل یک دلیل از زندگیِ ما یا اجتماع، جلوی ما رو میگیره، که از هر کدوم‌ام که رد میشیم، یه دونه گُنده تر ظاهر میشه…
   یکیش، همین سن و سال ماست، که قسم میخوریم اگه یه کتاب متوسطی رو که یه آدم بزرگی نوشته رو ازش تمجید میکنن، ولی وقتی یه نوجوون ۱۵ ساله‌ای مثل من همون کتاب رو بنویسه، خواننده از خنده غش میره…
   تو این دوره و زمونه هیچکی به نوشته های یه نوجوان ۱۴ یا ۱۵ ساله اهمیت نمیده.
   گاهی حتی همون خانواده و دوستان هم اهمیت نمیدن.
   گاهی نه…بلکه همیشه…
   همین ما خودمون…نوشتمون رو میزاریم جلوی پدرو مادرمون میگیم چطوره… چنان تو ذوقت میزنن بیا و ببین…
   حتی خواهرمون…
   با حالت تمسخر میگه:
   “نویسنده ای که نویسندگی بلد نیست بیا شام.
   آخه تو نویسنده ای…مگه نویسندگی بلدی.
   فلان و فلان…”
   نه تنها اهمیت نمیدن و باعث کاهش شوق و اشتیاق برای دست بردن به قلم میشن گاها حتی باعث تضعیف روحیه فرد هم میشن.
   متاسفانه همه جا این طرز تفکر وجود داره که نوشته های یک نوجوان یا کارهاش هیچ ارزشی نداره.
   در حالی که اون فرد تمام عشق و علاقه و استعدادش رو داخل نوشته اش به کار برده.
   همین ها باعث میشه که فرد اشتیاقش و به نوشتن از دست بده.
   وقتی نوشته های یه فرد نوجوان رو میخونن(خودم همه اینارو شنیدم که میگم…) اکثر افراد میگن که تو رو چه به نوشتن!
   برو درسات و بخون بابا!
   از نویسندگی چیزی گیرت نمیاد!
   نویسندگی هم شد شغل!
   هم سن های تو دارن اتم اینا کشف میکنن!
   ولی نوشتن به سن ربط نداره…بخدا ربطی نداره.
   به عشق و علاقه و اینجور چیزا ربط داره.
   بخدا قسم همه چیز تحصیلات نیست!پزشک شدن نیست…
   ولی پول همه چیز نیس!
   متاسفانه این جمله که از نویسندگی چیزی گیرت نمیاد اشتباهه!
   خلاصه بگذریم…ما هم اگه جای شما بودم الان نمیدونستیم در مقابل این همه چرندیات چی بگیم…ولی همین که خوندید و گوش کردین ممنونیم…
   راستش زندگی خیلی سخته ما نمیخوایم دیگه زنده بمونیم و به این نتیجه رسیدیم که زندگی ارزش نداره و مرگ بهتره،ما دوست داریم تنها باشم دوست داریم برم یجای دور و تنها زندگی کنیم از همه ادمها خسته ایم،هیچ انگیزه ای هم نداریم و از زندگی لذت نمیبریم میبریماااولی زیاد نه،تا حالا از زندگی هم چیزی نفهمیدیم و هیچ اتفاق خوبی توی زندگیمون نیفتاده که یکم حتی امیدوارمون کنه،در کل دیگه هیچ فرقی هم نمیکنه که اتفاق خوبی بیفته یا نه.
   اخه کدوم قانون میگه که ادم زندگیش پر ازسختی باشه و محکوم ب ادامه باشه و خب خودکشی هم گناهه،واقعا چه منطقیه؟چرا اصلا بدون تمایل خودمون افریده شدیم؟اگر میدونستیم زندگی اینه هیچوقت اینو نمیخواستیم.
   اصلا کی گفته زندگی شیرینه،زندگی درده.
   اینکه شرایطش نبوده و تا بحال نتونستیم موفقیتی تو زندگیمون کسب کنیم خیلی عصبانیمون میکنه و اینکه ب هیچکدوم از چیزهایی که دوست داشتیم نرسیدیم و الانم زندگیمون فقط داره تو حسرت برای چیزهایی میگذره که نداریم و کارهایی ک دلمون میخواد و نتونستیم انجام بدیم.
   هدف هم داریم…آرزو هم داریم…اونهم خیلی…
   چندین موفقیت داشتیم…تو مدرسه…تو استان…تو کشور…
   ولی نمیدونیم چرا راضی نیستیم…و تو چشم نیستن…این اشتباهان که تو چشم میزنن…
   راستش هیچکس خوبی هارو نمیبینه…هیچکس پیشرفت رو نمی بینه…همش پسرفت و پسرفت…
   افسرده نیستیم…فقط…فقط یکم نا امید شدیم…یکم شکستیم…یکم سردرگمیم…یکم خامیم…یکم نپخته ایم…یکم بی تجربه ایم…
   یکم نه شاید هم خیلی…
   اومدیم اینجا چون تنها یه نویسنده واقعی حرف ها و حس و حال دل ما رو درک میکنه!
   و اینکه هیچوقت هم من من نکردیم…همیشه گفتیم ما…(:
   مرسی از توجهتون(:
   ببخشید که زیاد حرف زدم.((:

   پاسخ

   1. فکر کردن به استعداد و نتیجۀ کار و حرف دیگران و اینا رو ول کن.
      فقط بنویس و از نوشتن لذت ببر. همین.
      این کامنت رو هم خلاقانه نوشتن.
      ببینم چه می‌کنی.

      پاسخ

2. در مورد پرسشتون که گفتین کلمه تون چیه ؟ دوست داشتم سازنده ی <> باشم . تنها امیده که انسان رو زنده نگه میداره …

   پاسخ

3. مطلب زیبا بود و ویدئو هم بسیار آموزنده.
   ۱.در مورد بخش انتشارات که گفتین ، من دو تا سوال برام پیش اومد .
   ۱.خیلی ناشرها میگن ما هزینه ای بابت اخذ مجوز نمیگیریم و اگه کسی گرفت بدونین کلاهبرداره . یعنی اگه ما با ناشر قرارداد ببندیم ، تنها هزینه ی مراحل چاپ کتاب قانونیه و مراحل گرفتن مجوز رایگان ؟

   پاسخ

   1. در این رابطه می‌تونید از آقای منصور سجاد سوال کنید:
      منصور سجاد

      پاسخ

4. چقدر خوشحالم که این پست رو امروز دیدم.
   چقدر خوشحالم که طبق نظرات و راهنمایی‌های شما درحال جمع کردن مخاطب خودم هستم. خداروشکر که رسانه شخصی خودمو ساختم و درحال تلاشم.
   تشکر از شما جناب کلانتری که اینقدر واضح و شفاف حقایق رو بیان می‌کنید.

   پاسخ

   1. زنده باد محدثه جان
      سایت تو عالیه و شک ندارم که اگر جدی و منظم ادامه بدی می‌تونی به جاهای خیلی خوبی برسی.

      پاسخ

5. شپش‌نویس عالی بود…
   شما مصداق عینی این جمله هستید که «از هر چیزی می‌توان ایده‌ای برای نوشتن بیرون کشید.»
   یادداشت روزانه من:
   http://www.zahrashojaei.com/%d8%aa%d9%86%d9%81%d8%b1-%d8%a7%d8%b2-%d8%b5%d8%af%d8%a7%db%8c-%d8%b6%d8%a8%d8%b7-%d8%b4%d8%af%db%80-%d8%ae%d9%88%d8%af/

   پاسخ

   1. زنده باشی زهرا جان. چه خوب وبلاگتو به طور منظم به روز می‌کنی.

      پاسخ

6. من هم دوست داشتم رسام شپش باشم یا یک شپش کش!
   همین الان هزاران کاراکتر شپش یا حتی شپش زده به ذهنم سرازیر شد! راستی استاد تمرین روز دوم هم منتشر شد. خیلی لذت بخشه. این هم لینکش
   https://vrgl.ir/mS2rK

   پاسخ

7. استاد!
   این خلاقیت شما راه را برای در هر شرایطی نوشتن باز می کند .
   دیگر بهانه ای برای نوشتن وجود نخواهد داشت.
   هر کلمه ای
   ایده ای
   جمله ای
   داستانی
   عکسنوشته ای
   که به ذهنت رسید را بنویسی و تمام
   عالی بود.
   لینک روزنوشتم خدمت شما https://b2n.ir/a84659

   پاسخ

   1. زنده باد.
      حتما نوشته‌هاتون رو دنبال می‌کنم.

      پاسخ

8. عالی هستید استاد عزیز

   پاسخ

   1. لطف داری ماریا جان

      پاسخ

9. به به عالی بود
   من هم نوشته هایم را در چند بخش در سایت می‌گذارم.
   داستان های پریا وپوریا
   داستان های ملل
   داستانهای عمومی من
   داستانک های قرآنی و وبلاگ و مقاله
   اگر دوست داشتید بخوانید و نظر بدهید
   متشکرم
   Shahradstory.com

   پاسخ

   1. زنده باد خانم شهراد عزیز

      پاسخ

10. استاد سلام
    از قالب یادداشت های روزانه تون خیلی دارم استفاده می‌کنم.
    ممنون
    یادداشت روزانه- روز دوم
    http://www.samanehekmat.ir/articles/yaddasht-2/

    پاسخ

    1. زنده باد سمانه خوش ذوق و عزیز

       پاسخ

11. سلام،
    روزنگارتون خیلی قشنگ و دلنشینه
    دوست دارم بخونم
    دستتون درد نکنه. فوق‌العاده هستید.

    https://www.instagram.com/p/CMCdtHVlOsp/

    پاسخ

    1. سپاس از مهر شما آنی خانم گرامی
       مرسی به خاطر لینک.

       پاسخ