کشکولک!

 قصۀ روز:

گویند روزی افلاطون نشسته بود. از جمله خاصان شعر مردی به سلام او اندر آمد و بنشست و از هر نوع سخن همی گفت. در میانۀ سخن گفت: ای حکیم امروز فلان مرد را دیدم که سخن تو می‌گفت و ترا دعا و ثنا همی گفت و می‌گفت افلاطون بزرگوار مردی است که هرگز چنو نبوده است و نباشد.
خواستم که شکر او را به تو رسانم.
افلاطون چون این سخن شنید سر فرو برد و بگریست و سخت دلتنگ شد.
این مرد گفت: ای حکیم از من چه رنج آمد ترا که چنین تنگدل گشتی؟
افلاطون گفت: از تو مرا رنجی نرسید، ولکین مرا مصیبتی از این بتر چه بود که جاهلی مرا بستاید و کار من او را پسندیده آید. ندانم که کدام کار جاهلانه کردم که به طبع او نزدیک بود، که او را آن خوش‌آمد و مرا بدان بستود تا توبه کنم از آن کار و این غم مرا از آن است که مگر من هنوز جاهلم که ستودۀ جاهلان جاهلان باشند.

(برگزیدۀ قابوس‌نامه، 1345، ص 22)

قصار روز:

کسی که همواره در صدد این است که بداند دیگران درباره‌اش چه می‌گویند، هرگز به آرامش درون نخواهد رسید.
-تولستوی

اشتیاق دیدار زیبایی
و امید به دیدن هر آن‌چه زیباتر است
به زیبایی زندگی می‌افزاید
و تحمل دشواری را آسان می‌سازد
ما را هنوز شوق تماشاست…
-سعید عقیقی

 گزارش روز:

• امروز با متقاضیان کلاس نویسندگی بهار سال بعد پنج ساعت مصاحبۀ تلفنی داشتم. مجموعه یادداشت‌های مصاحبه‌ها معمولاً بیست سی صفحه می‌شود. این هم نوعی نوشتن است.

 پست‌ اینستاگرامی روز:

 

View this post on Instagram

 

A post shared by شاهین کلانتری (@shahinkalantary)

 کلمه‌برداری:

از «دفتری کوچ از شعر» پرویز اوصیاء:

نمایانگر زمانۀ خود

سایه‌های نوازشگر برگ‌ها

شهر پر ملال

 نوشته‌های شما:

چگونه با نوشتن درست نفس بکشیم؟ (عادت تنفس آگاهانه)

بهانه ای برای کم خواندن

 پیشنهاد روز:

فرهنگ داستان‌نویسان | شیوه‌های روایت تشریحی داستان‌نویسی