نقل قولی که در ادامه می‌خوانید بخشی از سخنرانی ماریو بارگاس یوسا دربارۀ کارل پوپر است. من این تکه از سخنرانی یوسا را همیشه در واپسین جلسۀ کلاس نویسندگی خلاق برای دوستانم می‌خوانم تا اهمیت پیرنگ در داستان را بهتر توضیح بدهم. البته برای درک بهتر حرف‌های یوسا لازم است متن کامل را بخوانید؛ اما…
دربارۀ بازخورد دادن به نوشته‌ها قبلا این مطلب را نوشته بودم. حس کردم نقل این مطلب به تکمیل مقالۀ قبلی کمک می‌کند: یک نمایشنامه‌نویس تازه‌کار از من سؤال کرد که آیا نمایش‌نامۀ جدید او را خوانده‌ام؟ من جواب دادم: با این‌که همیشه درخواست شما را برای خواندن نمایش‌نامه‌هایتان رد می‌کنم (همیشه چنین پیشنهادهایی را رد…
داستان معمولی آدم‌های معمولی داستان معمولی آدم‌های غیرمعمولی داستان غیرمعمولی آدم‌های معمولی داستان غیرمعمولی آدم‌های غیرمعمولی به نوشته‌های قبلی‌ات فکر کن. بیشتر در کدام دسته قرار می‌گیرند؟ چرا؟ پاسخ این پرسش را سرسری ننویس. حداقل سی صفحه بنویس و هر مثالی که می‌توانی بیاور تا دقیقاً بفهمی می‌خواهی راوی کدام گروه از داستان‌ها باشی.
این یکی از تمرین‌های ساده‌ای است که در کلاس نویسندگی خلاق انجام می‌دهیم: داستان کوتاهی که دوست داریم انتخاب می‌کنیم. سپس از روی آن می‌نویسیم اما هنگام رونویسی تک تک جملات را تفکیک می‌کنیم؛ یعنی هر جمله را در یک سطر تازه می‌نویسیم (هر جا نقطه دیدیم این کار را می‌کنیم). فرقی هم نمی‌کند جمله…
یوزپلنگانی که با من دویده‌اند تنها مجموعه داستان بیژن نجدی است که در زمان حیات او منتشر شد. جدا از علاقه‌ی خاصی که به عنوان این مجموعه دارم (که برگرفته از شعری از نجدی است)، این مجموعه داستان را کلاس درسی برای یادگرفتن نثر فارسی می‌دانم. با خواندن و دوباره خواندن این مجموعه و رونویسی…
توی پرسه‌هایم در فیس‌بوک با سایت فرهاد بابایی آشنا شدم. کنجکاوانه مجموعه داستان جدیدش را دانلود کردم و داستان اول این مجموعه چنان جاذبه‌ای داشت که یک نفس تا آخر رفتم. در سایت فرهاد بابایی دربارۀ او می‌خوانیم: فرهاد بابایی متولد نهم شهریورماه ۱۳۵۶ در محله نظام‌آباد تهران است. تحصیلات او دیپلم گرافیک است و…
داستان چیزی است بیش از سرگرمی، چیزی بیش از ورزش فکری برای تیزکردن اندیشه و بیدار کردن روحیۀ نقادانه. ضرورت است، ضرورت مطلق است، برای آنکه تمدن ادامه باید و بهترین جنبه‌های انسانی را در ما بیافریند و ماندگار کند…
زنی تنها وارد کافه شد. در گوشۀ دنجی نشست. یک کتاب با چند برگۀ سفید روی میز گذاشت. قهوه با شکر کم سفارش داد و سرگرم شد. گاهی می‌خواند و گاهی می‌نوشت. بین خواندن و نوشتن، گاهی هم جرعه‌ای قهوه می‌نوشید. چشم‌هایی پنهانی مراقبش بودند. چند نفری هم پچ‌پچ می‌کردند: آیا کسی که او منتظرش…
همیشه بر این گمان بوده‌ام که خواندن و نوشتن ما را خوش شانس‌تر می‌کنند؛ چرا این دو ضمن فرصت‌سازی، چشم ما را برای دیدن برابر سایر فرصت‌های زندگی می‌گشایند. در این مقدمۀ مختصر مشخصاً می‌خواهم از رابطۀ داستان و خوش‌شانسی صحبت کنم. خواندن هر داستان مانند گام گذاشتن به جهانی تازه است. داستان در فشرده‌ترین…
بارها برایم پیش آمده که برخی از درخشان‌ترین آثار ادبی را به برخی معرفی کرده‌ام و پس از چند روز-در صورت باز کردن لای کتاب- با چنین بازخوردی مواجه شده‌ام: «وای خیلی سخت بود. نمیدونم چرا نویسنده الکی حرفشو پیچونده. حوصله‌م سر رفت. نمیشد ساده‌تر بنویسه.»
