ایده برای نوشتن کتاب

سلام
استاد عزیز من چند وقتی هست که شروع به نوشتن یک رمان کردم ، موضوع جذابی داره و برای خیلی ها که تعریف کردم از موضوع خوششون اومده و اینکه الان حدودا یک سوم اول داستان و تموم کردم و هیچ حسی نسبت به ادامه دادن ندارم ، واقعا خسته شدم و دیگه مثل قبل شور و شوق نوشتن ندارم انقدری که اصلا به سمتش نمی رم و شاید روزی یه بار اونم وقتی که یا متن خوب بخونم از حسودی برم و در حد چند پارت ادامه اشو بنویسم !!!
لطفا مطالب انگیزشی هم بزارین ممنون

شاهین! یک ایده‌ی من از وبلاگ‌نویسی، روان شدن انگشت‌هام در نوشتن و آشنا شدن بیشتر با چم‌وخم کار کتاب‌نویسی بود.
اما یک مدت که گذشت،‌به این فکر افتادم که نباید برای کتاب نوشتن کتاب بنویسم! این دغدغه‌ی اساسی این روزهای منه. دوست ندارم کتاب نوشتنم برای رزومه و پز دادن باشه. میخوام بقدری پر باشم از لحاظ علمی که مطالب کتابم لبریز‌های ظرف علمی من باشه. البته که این کار نوشتن کتاب رو اندکی سخت میکنه و چه بسا به تأخیر بندازه. نظر تو چیه؟

مثل همیشه به دردبخور و زیبا.
ممنونم از اینکه الگوی کمیابی در تولید محتوا و آموزش این کشور هستید.
کیفیت و صداقت در کارتان موج می زند
من عاشق این دو هستم.
و از شما می آموزم.

استاد یک شبهه که برای من ایجاد شده! اینکه همه این روش های نویسندگی اعم از نویسندگی خلاق و… و حتی اینکه تولید محتوا و… همگی به سمت رمان نویسی و داستان نویسی میره و راه همه به این مقصد ختم میشه، تولید محتوایی هم که نامبرده میشه همینه! اما روشی دیگه که محتوای نو و تازه بیرون میده آیا چیزی غر از این هست که اصلا به صرف داستان نویسی ختم نمیشه و تعالی بسیاری رو در پیش داره! این رو برام توضیح میدید ممنون میشم تشکر

سلام، خوبین؟
خیلی نوشته نو و جالبی بود (: منم خیلی دوست دارم کتاب بنویسم، ولی واقعا هنوز نتونستم درباره یه موضوع چندین صفحه بنویسم. درواقع اگه هم بنویسم ممکنه یک چیز رو به چندین روش مختلف توضیح بدم، چون شاید چیز جدیدی برای گفتن نداشته باشم. شایدم هنوز موضوع مناسبی نتونستم پیدا کنم، بالاخره موضوع هم باید چیزی باشه که بشه کلی چیز ازش بیرون بکشی.
ممنون ازتون.

سلام استاد عزیز
کتاب نوشتن به‌نظرم امر چالش‌برانگیزی هست مخصوصا برای کسانی مثل من که تازه نوشتن را شروع کردند. اما قبل از شروع نوشتن همیشه به جزوه یا کتاب نوشتن غیر داستانی یا حتی داستانی فکر می‌کردم.
چند روز پیش با یکی از دوستان صحبت می‌کردم که هم‌رشته من بود منتهی از نظر تحصیلات پایین‌تر اما از لحاظ دانش بنظرم اگر بیشتر از من نمی‌دونست، کم‌تر هم نبود. واقعا از آن روز تا الان فقط دارم به این فکر می‌کنم که فقط فکر نکنم😐
دست‌‌به‌کار شدن می‌خواهد این راهِ نوشتن و متخصص شدن!
نوشته‌های شما من را همیشه به عمل‌گرا بودن توصیه می‌کنه و واقعا رای من تاثیرگذار بوده و هست.
سپاس بی‌کران

سلام
اول اینکه تمایز خلاقانه‌تان مبارک
بعد هم، توی پست قبلی گفتید برای وبلاگ‌نویسی حرفه‌ای چهار ساعت وقت لازمه، دیگه نوشتن از خوردن ماکارونی هم سخت‌تر میشه!
من برای ماکارونی یه راهکاری پیدا کردم. دستور غذایی‌ چند تا کشور دربارهٔ پخت ماکارونی رو بخونم و امتحانشون کنم. احتمالا ذائقهٔ غذاییم دربارهٔ ماکارونی با چند ده میلیون نفر دیگه در یک جای دیگه از این کره خاکی منطبق باشه. البته ماکارونی دغدغه‌م نیست ولی انگیزه و بهانه خوبی برای آشنایی با غذاها و فرهنگ‌های جدید هست. اینجوری ایده‌های جدیدی هم برای نوشتن ازش به دست میاد.

پی‌نوشت: فکر کنم این ماکارونی قضیه‌ش خیلی جدی باشه:)

بسيار عالي مثل هميشه زيبا و تاثير گذار

درود بر روان پاک قلمتان! که مثل همیشه آموزنده تر از هر کلاس درسی است برای من،واقعا یکی از بهترین اتفاقات امسال من آشنایی با شما بوده. همیشه سالم باشید و برامون بنویسید🌹

گفتگو

برای من خوردن ماکارانی چهارسالی میشه که به لطف سلف دانشگاه سخت شده!
کتاب باید با طعم فسنجون باشه 🙂

درود بر شاهین عزیز با مطالب ارزشمند و سودمند و هدفمند.

متن شما هر چقدر هم که ساده نگاشته شود، اعتماد به نفس در آن موج می‌زند. این ویژگی را دوست دارم.

سلام استاد
وقتی پیشنهاد میاد باعث میشه انگیزه پیداکنیم.لطف کنیددرباره تولید محتوا بیشترصحبت کنید

استاد ماکارونی که خیلی میپسندم.
تنها غذایی که خوب درست میکنم.
در ضمن آش محتوا و نوشتن را هم یک جوری هم میزنم ته نگیره.

درود استاد عزیز، من چندهفته ای هست که نوشتن یک کتاب رو شروع کردم وامید زیادی دارم که بتونم به پایان برسونمش. اولا میخواستم بگم اگه یه روز نویسنده بشم فراموش نمی کنم که چقدر ازنوشته های شما انرژی گرفتم وچقدر خوندن مطالب سایت وکانالتون برام مفیدبود. یکیش هم همین متن بالا.
دوم اینکه بزرگترین مانع نوشتن من ترس هست. شایدترس ازدیده شدن، شاید شکست…
اگه مطلبی دراین رابطه دارید لطفا راهنماییم کنیدتا بخونمش.

چرا ماکارانی؟! مگه ماکارونی درست نیست؟

خیلی متن نو،جالب و البته مفیدی بود.
ممنون استاد.

عالی بود درود بر قلمتان!
“مشکل انگشت در بینی گرداندن” واقعا مشکل جمعیت کثیری از جامعه است 🙂
دوست دارم یه روزی برم سراغش و کتابش کنم.

سلام خدمت آقای کلانتری عزیزم.
راستش من از چند هفته پیش شروع به نوشتن کتابی کردم که آن را توی یک دفتر نوشتم. یک جور شکل اسکلت اصلی داستانم بود. تصمیم داشتم کتاب را تموم کنم و بعد اون رو توی ورد تایپ. کتابم توی دفتر تموم شد و حالا شروع کردم به تایپ کتاب ولی اتفاقی ذوق من رو از بین برد. فقط به ین دلیل:
۱٫تعداد خط های درون دفتر محدود و نوشتن با دست برایم آسان بود ولی حالا انگار یک صفحه درون ورد نیاز به چندین و چند خط برای اتمام دارد دارد و تایپ کردن به نظر طاقت فرسا و سخت می آید. و این به مراتب صفحات کتاب من را کمتر از درون دفتر می کرد و تایپ آن را نسبت به نوشتن درون دفتر بسیار زمان بر و سخت می کرد.
خودم حدس زدم که شاید با نوشتن بسیار در دفتر دستم قوی تر و با کم نوشتن در ورد تایپم ضعیف تر شده است.
حتی خواستم که کتاب رو برای تایپ به کسی دیگر بدهم و در عوض پولی به او تقدیم کنم ولی به دو دلیل از این کار هم منصرف گشتم:
۱٫به نظرم خودم باید کتاب خودم را تایپ کنم و در صورت نیاز به پاک کردن و اضافه کردن بعضی کلمات آن را (با اینکه میتوانم بعد از تایپ تایپیست به فایل ورد آن اضافه کنم.) در حالت تایپ اضافه کنم.
۲٫مهم ترین دلیل. به خاطر سریع نوشتن خط من در این دفتر به شدت بد است و شک دارم که تایپیست بتواند آن را بخواند.

حالا استاد من، شما به من پندی دهید و بگویید که چگونه از این دام نویسندگی رها شوم؟ آیا همان تایپ کتاب توسط دیگری ایده خوبی است؟اگر نه پس چه کنم؟