ایده برای نوشتن کتاب

1399-04-18شاهین کلانترینثرهای یومیه, یادداشت روز45 دیدگاه

شروع نوشتن حتی از خوردن ماکارانی هم سخت‌تر است. البته شاید شما ماکارانی دوست داشته باشید، پس احتمالا نوشتن را مثل آب خوردن شروع می‌کنید. بسیار خب، حالا می‌بینید که حتی حرف زدن دربارۀ ماکارانی باعث شد من هم نوشتن را راحت‌تر شروع کنم. پس آیا بهتر نیست کمی دربارۀ ماکارانی بنویسم؟ نه، گمان می‌کنم برای کار دیگری آمده بودم اینجا. آهان یادم ‌آمد می‌خواستم از یکی از استعاره‌های جالب دربارۀ تولید محتوا بگویم. هیو مک‌لیود که یک وبلاگ‌نویس و کارتونیست پرکار و پرطرفدار است پیشنهاد می‌کند که به تولید محتوا به شکل هدیه دادن نگاه کنیم. پس کسی که قصد هدیه دادن دارد هر بار به این فکر نمی‌کند که با این محتوا چگونه می‌توانم کالا یا خدمات خودم را بفروشم. او فقط به این فکر می‌کند که با فراهم کردن هدیه‌ای مناسب مخاطب خودش را خوشحال کند. به یک طرف دیگر ماجرا نگاه کنید: اگر به تولید محتوا مثل آماده کردن یک هدیه نگاه کنیم پرداختن به این کار چقدر لذت‌بخش‌تر می‌‎شود؟ (البته شاید شما هنگام کارت کشیدن برای خرید هدیه برای حمام‌زایمان زن‌دایی‌تان چندان لذت نبرید) بله، وقتی به محتوا به شکل هدیه نگاه می‌کنی خواه‌ناخواه خلاقیت بیشتری به خرج می‌دهی. آن‌وقت حتی اگر مثل من به ماکارانی هم علاقه نداشته باشی، شروع نوشتن چندان برایت سخت نمی‌شود.

خب، هنوز به نوشتن دربارۀ عنوان این مطلب نرسیده‌ام. ایده برای نوشتن کتاب. فرض من این است که شما قصد دارید یک کتاب غیرداستانی بنویسید. چون ایده‌یابی برای داستان ماجرای متفاوتی است و در جاهای دیگری از آن گفته‌ام. پس بگذارید از کتاب‌های خودم بگویم. وقتی موبایل هوشمند تازه باب شده بود من فکر کردم که چه خوب می‌شود دربارۀ رابطۀ خودم و موبایل کتابی بنویسم. پس این وسوسه را با دوستی در میان گذاشتم و با هم کتاب کوچکی نوشتیم که شکل خلاقانه‌ای هم داشت. متن کتاب شبیه صفحۀ چت کردن بود و من و رفیق سابقم تمام چیزهایی را که داشتیم به شکل گفتگویی دو نفره سامان دادیم. قطع کتاب هم اندازۀ یک موبایل بود. اما خب، دو سه هفته بعد از چاپ نمونه‌های اولیۀ کتاب، زدیم به تیپ و تار هم، و کتاب هم رفت هوا. بله، کتاب فدای اختلافی دوستانه شد!

کتاب بعدی من دربارۀ حرف زدن بود. به یک دلیل ساده: حرف زدن را دوست داشتم و دارم. وقتی حرف می‌زنم چیزهایی می‌گویم که خودم هم خوشم میاید! اندکی خودپسند بودن برای محتواگرشدن لازم است. وگرنه همه چیز را باید توی گنجه پنهان کنی. البته خیالتان راحت من به اندازه‌ای که مقبول خاطر جمع افتد از خودم متنفر هم هستم. در سرزنش خودم هیچ فروگذار نمی‌کنم. باری. داشتم از کتاب «چرا باید زیادتر حرف بزنیم؟» می‌گفتم. صرفاً از سر هوس دربارۀ این موضوع نوشتم. چون حس می‌کردم حرف زدن، زر زدن، ور زدن، اضافه‌گویی و گزافه‌پردازی گاهی اوقات چندان هم بدک نیست. به شرط‌ اینکه بخش عمدۀ ماجرا در خلوت ما بگذرد. دربارۀ این کتاب اینجا کمی گفته‌ام: نوشتن کتاب

حالیا، کتاب جدیدم که این روزها در انتظار مجوز است دربارۀ یکی از دغدغه‌های شخصی من است: «تمایز خلاقانه» و گزیده‌ای‌ست از پاره‌هایی که در این باره قلمی کرده‌ام.

خلاصه که دربارۀ موضوعات موردعلاقه‌تان بنویسید. دربارۀ هر چیزی که عشقتان می‌کشد. چون اگر اینجوری نباشد انجام کار سخت می‎شود. موضوع موردعلاقۀ شما لزوماً بنا نیست چیزی باشد که در آن تخصص زیادی دارید. شروع نوشتن کتاب می‌تواند گامی برای تخصص یافتن در یک موضوع باشد. اگر ماکارانی دوست داشته باشید سرعت رشد شما به‌مراتب بیشتر خواهد بود. اگر هم دوست ندارید فقط کافی است چند کلمه‌ای دربارۀ آن بنویسید تا ترس شما از نوشتن بریزد.

یک ایدۀ دیگر این است که دربارۀ یکی از مشکلات اصلی‌تان بنویسید. یکی از گرفتاری‌های ظاهراً لاینحل زندگی‌تان را انتخاب کنید و شروع کنید به نوشتن دربارۀ آن به این امید که در جریان تحقیق برای نوشتن بتوانید درد خودتان را دوا کنید. این محرک خوبی برای کتاب نوشتن است. مثلاً تا به حال کسی دربارۀ مشکل انگشت در بینی گرداندن چیزی ننوشته‌ است. ممکن است به نظر شما چندش‌آور برسد. اما زندگی خرج دارد. ضمناً رسالت نویسنده برای حل مشکلات جامعه را از یاد نبرید! تصور کنید اگر بتوانید با ایده‌هایی که در کتابتان می‌دهید حتی یک صدم از میزان انگشت‌ در بینی ‌گرداندن آدم‌ها کم کنید تا چه میزان می‌توانید جلوی شیوع کویت 19 را بگیرید. (کویت را بیشتر از کووید دوست دارم. خوش‌آهنگ‌تر است. ادیب باید اینجور جاها ذوقش را نشان بدهد.)

یک ایدۀ دیگر هم برای کتاب نوشتن دارم که البته لطفاً به آن توجهی نکنید، چون مال خودم است و خودم دوست دارم بنویسمش (البته این یکی هم احتمالا به سرنوشت هزار کتابی دچار می‎شود که بعد از چند صفحه نوشتن رهایشان کرده‌ام). می‌توانید دربارۀ خودِ کتاب کتاب بنویسید. قصدم این بود کتابی بنویسم با این عنوان: «چرا نباید کتاب بنویسیم؟»

می‌خواستم پنبۀ هر نوع کتاب نوشتنی را بزنم. البته فکر بی‌سروته و ناقصی بود، ضمن اینکه نمی‌خواستم نان خودم را آجر کنم. پس بی‌خیال این پروژه شدم. اصلاً مال خودتان. شما اگر دوست داشتید با این دکمه کت خودتان را بدوزید.

راستی استادی فرانسوی کتابی نوشته بود با عنوان: «چگونه دربارۀ کتاب‌هایی که نخوانده‌ایم حرف بزنیم؟»

می‌بینید که ایده برای نوشتن کتاب زیاد است. به ماکارانی فکر کنید و همین الان بروید سراغ نوشتن.

من هر چند وقت یکبار برای دوستانم ایمیلی می‌فرستم که در آن جدیدترین جملات الهام‌بخشی را که خوانده‌ام به اشتراک می‌گذارم. اگر به دریافت این نامه‌ها علاقه دارید فرم زیر را پر کنید:

[sibwp_form id=2]